Fallen

Chapter 3

Chapter 3: Strange Feeling

Lexi's Point of View

Ba't ba ako nauutal? Ba't bigla nalang akong kinabahan? Baka di lang talaga ako siguro sanay sa husky na boses ni Jiro. Oo tama, yun nga.

Hindi ko nalang binigyang pansin yung pagkautal ko kanina, instead, sumunod ako kina Coleen at Kuya Jyro.

Looks like Kuya Jyro was surprised dahil sa dami ng pinamili ni Coleen.

"You bought all these stuff for me?" Kunot-noong taning ni Kuya Jyro.

"Obviously" proud namang sambit ni bff.

"You just wasted your time, I can afford all of these." W-what?

Napaka unusual na ganyan yung trato ni Kuya Jyro kay Coleen. Di naman siya gabyan dati eh. Ngayon lang, fuck. Nakakabigla talaga ang pangyayari na to.

Halatang nagulat si Coleen sa inasta ni kuya Jyro dahil hindi siya sanay na masungit siya sa kanya."B-but----"  Mabilis kong dinaluhan si Coleen, dahil alam kong anytime ay maiiyak na siya.

"By the way, thank you. But I don't need your efforts." I can't believe Kuya Jyro. Hindi naman siya ganyan dati ah. May problema ba siya? O baka pagod lang siya sa byahe. Aktong lalakad na sana papalayo si Kuya Jyro ng magsalita si Jiro.

"That's not a correct way, to treat a girl. Yes, you can afford everything, but you should still appreciate her efforts. Di ka man lang nahiya, babae pa namimigay ng gifts para sa'yo. Tapos ganyan pa trato mo sakanya." He said. Woah, kung sabagay ina appreciate niya lahat ng mga gifts na binibigay ng  kanyang mga admirers. Pero very well said Jiro. That's how a boy should act.

"Okay, fine." Saka siya pumasok sa loob ng sasakyan.

"Coleen, maybe pagod lang si Kuya Jyro. Intindihin mo nalang siya, okay?" Nanlulumo na si Coleen, di siya sanay na ganyan si Kuya Jyro sakanya."Tara?" Pag-aaya ko sakanya, but she just kept her mouth shut.

We're all here sa loob ng sasakyan. Ni isa walang kumibo. This is fvcking awkward.

"Mang Nestor, kantahin mo nga yung Chandelier. Tangina, para naman hindi na ako mabingi dito sa loob, antahimik e." I laughed, gago ba 'tong ni Jiro? Chandelier? Seriously?

"Nakuw, di ko ba naman alam yang kantang yan ey. Pakakantahin mow pa akow." Tanginang accent ng pananalita yan. Mas lalo tuloy akong natawa. Di ko ma imagine kung pano kantahin ni Mang Nestor ang Chandelier with that accent.

"Just joking, para naman di gano'n ka awkward dito sa loob."

All of a sudden, my eyelids became heavy. Then I just found myself sleeping.

-------------

Iminulat ko ang aking mga mata. I just saw myself sleeping on my brother's shoulder.

Si Coleen lang kanina ang katabi ko ah.

Kinusot kusot ko ang aking mga mata, to widely wake myself up. Nilibot ng mata ko ang buong sasakyan, kami nalang pala ni Jiro ang nandito. How come di pa siya bumaba?

"Where are the others?" I said, habang kunukusot ko nga mata ko.

"Nasa loob ai Jyro pero umuwi na si Coleen. Nakakaawa nga yung mukha niya e." habang naka tutok siya sa kanyang phone.

Shit, tatawagan ko nalang si Coleen mamaya. I feel sorry for her, sa malamang she's my best friend.

"Bat nandito ka pa?" tanong ko sa magaling kong kapatid.