Neydi kolay olan? Kaçmak mı? Saklanmak mı yoksa? Olaylardan, insanlardan ve belki hayatın kendisinden...
Bunlardan uzaklaştığım her an mutlu olacağımı düşünürdüm. Kaçtığım her adımda üzerimden çekilen gölgelerin yerini huzur alacak diye beklerdim. Peki ne mi oldu? Her gün biraz daha çekildim karanlığa, her an biraz daha soyutladım kendimi geride bıraktıklarımdan. Mutlu muyum? Asla.
Geri dönmek dönmek istiyor muyum? Hayır.
"Arafta kalmak" tabiri ağızlarda sakız olmuş afilli iki kelimeden ibaret sanırdım fakat öyle değilmiş. Anladım ve gördüm ki... Arafta kalmak; içinde bulunduğum durumun ta kendisiymiş.🍀🍀🍀
