Olurdu ya... karanlık bir yolda uzunca bir süre yürüdüğünü hisseder, aksiliklerin ne olursa olsun bir türlü peşini bırakmayışına şahitlik ederdin. Gölgelerin arasından uzanan elller yaka paça yakalayıp yere sererdi hatta seni. Sonra yürüdüğün bu yolda küçücük bir ışık parçası gördüğün an, gitmen gerektiğin noktayı bulduğunu sanır, koşmaya başlardın. Oysaki gözlerin karanlığa alışmıştır, yalpalar yeniden düşer, ister istemez rotadan şaşardın.🍀🍀
