Prologue

53 4 0
                                    

Being a college student is so stressful, exhausting and can even make you crazy! Tapos dumagdag pa 'tong isa na 'to na nagcoconfess sa akin. Is this for the third time? fourth? I think this is a fifth time and I'm just so sick of it na.

We're now in our fourth year and here we are again. Zack is here again.

He always there for me since our first year. He's the first guy I know that I can say, I can fully trust in everything. He's the guy that I can describe a boyfriend material for being so kind and gentleman. That's when I also said na pwede din naman pala maging magkaibigan ang girl and boy nang walang malisya. Ganoon kasi sya sa lahat so I didn't bother. Not when he started to confess to me on our 2nd year. Our friendship became complicated. I know it doesn't the same as we are before. But still, I'm trying to keep the bond without awkwardness. Like nothing happened. So, everytime na nagcoconfess sya, direkta ko naman sinasabi na hanggang friend lang kami pero ayaw nya. He wants more than that, but I can't give it. Kahit pilit ko na siyang tinutulak palayo, ayaw niya. Kahit alam kong nasasaktan ko na siya, ayaw niya.

"It's been 2 years, ganito mo pa rin ako kagusto?" tanong ko sa kanya.

Lunch ngayon and nasa cafeteria kami. Sabay pa rin naman kami kumakain kasi ayaw nya ako kumakain nang mag isa.

Ay mali, sinasabayan niya ako kasi ayaw niya na may ibang kasabay ako kumain  Not unless if it's a girl classmate. Same course kasi kami, IT and same major, but magkaiba na kami ng block this year. You know, in our university, ewan kung nagkataon lang, bilang lang ang mga babae na nagtatake ng course na IT and unluckily kabilang ako don. Last semester nga tatlo lang kami na girl sa block namin pero kaklase ko pa si Zack non.

"Wala naman nagbago." tipid na sagot nya.

I sighed. Nawawalan na naman ako ng gana kumain kasi heto na naman kami. 

"And wala din nagbago sa sagot ko. Zack, I already said what you are to me and how special you are to me in a way that I don't want to lose you." sabi ko sa kanya.

Tumawa sya at tsaka tiningnan ako.

"Ganoon na ba talaga ako kawalang pag asa sayo?" tanong nya.

Napahinto ako sa sinabi niyang iyon. Hindi niya ba ako naiintindihan? Ayokong mag take ng risk, ayaw kong isugal ang friendship na meron kami para lang sa boyfriend girlfriend thingy na yan. Kasi alam ko, once na sumugal ako, everything will change, and I don't want that to happen. Ayoko ng masaktan ulit. Not again.

"Zack---" I was about to answer him, but he didn't let me finish.

"I have a question." he said and look at me.

"What?" I asked.

"Kahit ba kaunti mayroon kang nararamdaman para sakin?" seryoso niyang tanong sakin.


"You know that I love you right?" I answer him.

"Not as a bestfriend, Ky" he said.


I just look at him and didn't answer. I'm tired repeating my words over and over again.

Honestly, I don't want to take an advantage of his feelings. All I can really offer is friend. A special friend.

"Are you still willing to wait?" iyan ang sinagot ko imbis na sagutin ang tanong nya.

Mukhang buo na yata talaga desisyon niya na he doesn't want us to be just friends. Pero kasi, masakit pa rin talaga ang lahat. Alam ni Zack yon. He knows everything about my past. If I could turn back time, I shouldn't have done that. Sana inisip ko rin na may nasasaktan na akong tao sa paligid ko. Pero wala, nangyari na eh and he's the only one I can keep.

"Tell me when you're ready, I'll wait." sabi niya at tsaka umalis.

I really really want to keep our friendship. With the best I can, I want to protect our friendship. Masyado nang marami ang nangyari. Ayokong magtake ng risk kasi sya na lang ang mayroon ako. Siya na lang ang kaibigan na mayroon ako.

Should I give it a try?

~~

My Happy EndingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon