Harry's Secret ♚ (Dutch)

Chapter 9 | Een stom feest, deel 2

•| Pov Louise |•

Geschokt kijk ik rond. "H..Harry zoenen?" stotter ik. Hoe verzint Brian het? Ik hoef het natuurlijk niet te doen. Ik kan een shotje nemen.. maar ik heb er al aardig wat op, en mijn ouders zien me al dronken thuiskomen..

"Joehoe!" Brian zwaait met zijn hand voor mijn ogen. Ik kijk snel op. "Wat?" vraag ik. "Weet je al wat je gaat doen? Doe niet zo moeilijk," zegt hij. Ik zucht diep. De alcohol stijgt naar mijn hoofd, en ik kan niet meer helder denken. "Goed," zeg ik daarom vastbesloten. Ik buig voorover, en druk mijn lippen op die van Harry. Heel eventjes, maar lang genoeg om terug in de realiteit te komen. "Gadverdamme!" roep ik, en veeg met mijn handen langs mijn lippen. "Kom op Louise, het was maar een klein kusje," giechelt Judith. "Nou en! Klein of niet, het is wel Harry," zucht ik en trek een zuur gezicht. Harry kijkt me verontwaardigd aan. "Hé, je moet blij zijn!" roept hij. Ik rol met mijn ogen en pak dronken Judith bij haar arm. "We gaan naar huis," zeg ik vastbesloten.

Zodra ik Judith omhoog heb getrokken, begint ze te wankelen en valt bijna om, daardoor begint ze opeens heel hard te lachen. Ik kreun luid. Harry staat op, en loopt naar ons toe. "Laat ik jullie naar huis brengen," zegt hij vastberaden.

Deze avond kan niet meer stuk.

×××

Als ik de volgende ochtend wakker wordt, voel ik me verschrikkelijk. De vragen spoken door mijn hoofd. Waarom heb ik het gedaan? Hoe vond Harry het? Hoe zal hij reageren op school? Ik laat een zucht uit mijn mond ontsnappen. Ik wil niet naar school. Wat moet ik doen? Het liefst blijf ik vandaag thuis, maar het is de laatste keer dat we oefenen voor het duet. Aangezien Harry en ik het nog niet zo goed kennen, moet ik wel naar school. Want als ik vandaag niet kom, zullen we nog een keer bij zijn thuis af moeten spreken. En daar heb ik echt geen zin in. Ik verzamel al mijn moed en sla de dekens van me af. Met een zucht zet ik mijn voeten op de koude vloer.

Met mijn jas aan, en mijn schooltas in mijn hand, doe ik de deur open. "Hey Louise!" begroet Judith mij enthousiast. Van de dronken Judith van gisteravond is niet veel meer over. "Weer bijgekomen van gisteravond?" grijns ik. "Zo erg was het toch niet?" vraagt Judith verbaasd. "Euh jawel, toen we gisteravond weggingen wou je echt niet mee. Je knuffelde de wasmachine en Brian heeft je uiteindelijk los moeten trekken," leg ik uit. Judith kijkt me geschrokken aan. "Oh nee! Wat moet Brian nu wel niet van mij denken? Nu ziet hij me nooit meer staan!" nadat de woorden Judith's mond verlaten, slaat ze meteen haar handen voor haar mond. "Heb ik dat echt gezegd?" vraagt ze geshockt. "Ja dat zei je inderdaad, waarom heb je nooit verteld dat je verliefd bent op Brian?" vraag ik, een beetje beledigd. "Het spijt me, ik dacht dat je boos zou worden," ik kijk haar verbaasd aan. "Omdat hij populair is, en goed bevriend met Harry is," legt ze uit. "Natuurlijk word ik daar niet boos om, het is je eigen keuze. Alhoewel het heel ongemakkelijk zou worden als je een relatie met hem krijgt, en dingen met zijn vieren zouden moeten gaan doen," frons ik. Judith kijkt me teleurgesteld aan. "Ik zal toch nooit een relatie met hem krijgen," zucht ze en loopt naar haar fiets. "Laten we gaan."

Kletsend fietsen Judith en ik het grote schoolplein op. Maar ik val meteen stil als ik Harry zie staan. Judith volgt mijn blik. "Wat is er?" vraagt ze verbaasd, met haar blik op Harry gericht. "Euh... het feest.. die.. die zoen," zeg ik zacht. Judith fronst en blijft een poosje stil. "Oja, dat was zo schattig!" lacht ze na een poosje. Ik rol met mijn ogen. "Steun zou fijn zijn, ik durf hem niet onder ogen te komen." Judith kijkt me meelevend aan. "Ach het valt wel mee, wie weet is hij het al vergeten door de drank," probeert Judith mij gerust te stellen. Ik zucht, "wie weet."

×××

De dag verloopt verder wel soepel. Harry heeft nog niks tegen mij gezegt, en dit keer hebben we geen onverwachte toetsen.

De bel klinkt door de kantine als teken dat ons laatste uur begint. Muziek. Het uur waar ik de hele dag al tegen op zag. Samen met Judith strompel ik naar het lokaal. We gaan zitten op onze plek en meneer Sienstra sluit de deur. Hij loopt naar zijn bureau en klapt in zijn handen om de aandacht op hem te vestigen. "Zoals ik had verteld oefenen we vandaag ons duet voor de laatste keer, en volgende week maandag is het zover," vertelt meneer Sienstra. "De bedoeling is dat we allemaal ons duet opvoeren in het grote theater naast onze school. In het theater is plek voor ongeveer 800 mensen, dus dat zijn er aardig veel en ik verwacht ook dat jullie goed je best gaan doen," gaat meneer Sienstra verder. Judith stoot mij aan. "Ik kan helemaal niet mooi zingen! Help!" fluisterd ze dramatisch. "Jeez Juud, dat valt reuze mee, je hebt een hele mooie stem," zeg ik geïrriteerd omdat ik weet dat Judith prachtig kan zingen. "Judith en Louise opletten!" roept meneer Sienstra. Gauw kijk ik weer naar voren. "Zoek allemaal jullie partner op en ga naar jullie instrumenten." Judith en ik staan op en lopen naar de hoek van de piano's. We gaan allebei zitten. "Ik hoop voor je dat Harry de kus vergeten is, en veel succes," zegt Judith en knipoogt naar me. Maar wat ik niet door had, is dat Harry achter me is komen staan. "Ik ben het niet vergeten," fluistert hij in mijn oor.

-------------

Ein-de-lijk! De update! Sorry!

Ik had het de laatste tijd ontzettend druk met school. Het vraagt veel energie enzo en ik had weinig tijd om te schrijven.

Deze week heb ik het minder druk, en ik zal weer vaker updaten.

Het spijt me dat deze update zo lang duurde. Verwijder mijn boek alsjeblieft niet en stop niet met voten.

Ik had nog een klein vraagje. Ik vroeg me af of jullie nog een leuk idee hadden? Het feit dat Harry een prins is wordt een beetje naar de achtergrond geplaatst, en ik wil er graag meer mee doen. Dus als jullie een idee hebbn hoor ik het graag. :)