World's Strongest

Kabanata Dos

Nagising ako nang may naramdaman akong kakaiba. Nang iminulat ko ang aking mga mata, nakita ko si Sylvia na nakayakap sa braso ko at natutulog.

Dahil bago pa sa akin ito ay unti unti ko na tinanggal ang aking kamay mula sa kanyang yakap. Pero, noong natanggal ko na ay nagising naman si Sylvia.

"N-Nagising ba kita?"

"Hindi naman, Dan..."

"O-Okay... Um, pero, bakit ka nga pala nandito sa kuwarto ko?"

"A-Ano kasi eh... Di ako makatulog sa kuwarto ko kaya naisipan ko na pumunta dito at tumabi sayo, feeling ko kasi mas safe pag katabi kita eh"

"G-Ganoon ba? S-Sige, wag mo nalang isipin pa yun"

"A-Ayos lang ba talaga?"

"Ayos lang... Pero, mayroon akong nga bagay na gustong itanong sa iyo"

"A-Ano yun?"

"Bakit ka dito napunta sa earth?"

Nang tinanong ko iyon, para bang nalungkot siya.

"M-Mayroon kasing problema sa mundo namin... Nagkaroon nang malaking giyera ang lahat ng race sa mundo namin at nasira ito... K-Kaya ako napunta dito dahil dito lang ang lugar na pinakamalapit na pwede kong takbuhan..."

"... Pasensya ka na, di ko sinasadya na ipaalala sa iyo ang nga bagay na yan"

"Ayos lang..."

"Pero, Sylvia... Kung ikaw, gugustuhin mo pa ba na bumalik?"

"G-Gusto ko sana pero, wala na ang kapangyarihan dahil naubos ito nung ginamit ko para makapunta ako dito"

"Ah... Paano, kung kaya ko yan gawaan nang paraan?"

"T-Talaga ba?! K-Kaya mo yun?!"

"Di ko sigurado dahil hindi ko pa naman nasusubukan, pero sa tingin ko ay kaya ko naman"

"S-Salamat!"

Tumayo siya at niyakap ako nang mahigpit. Habang niyayakap niya ako ay biglang may narinig akong ingay na nagmumula sa baba.

Agad naman akong bumaba at nakita ang 3 mga monsters na alam naman natin na hindi nageexist sa earth.

"P-Paano sila nakasunod?!"

"Di ko alam, pero ang alam ko lang, dapat ko silang patayin"

Nang sinabi ko iyon ay kinuha ko ang aking espada na nakadisplay sa dingding. Isa itong katana na ginawa ko gamit ang aking Magic Creation.

Nang naramdaman ng tatlong monsters ang presensya ko, agad nila akong sinugod pero bago pa man sila makalapig ay pinagpipiraso piraso ko na ang kanilang mga katawan. (A/N: imagine meliodas' technique)

"P-Paano mo yun nagawa?!" (Sylvia)

Manghang-manghang tanong sa akin ni Sylvia.

"Nagaral kasi ako nung maliit pa ako at nung bubay pa ang mga magulang namin ni Naomi"

"Ah... Condolences..."

"Salamat"

Nang matapos kaming magusap ay inayos ko ang mga gamit sa bahay namin na nasira dahil sa atake ko.

"Dan-nii, anong nangyari? Bakit may narinig akong mga ingay kanina?"

"W-Wala yun... Nahulog lang ako sa hagdanan"

"Nahulog? Eh, bakit mo hawak yang espada na dapat naka display?"

"W-Wag ka na masyadong magtanong... Kumain ka nalang kasama ni Sylvia, nagluto na ako"

"T-Talaga?! Kakain na ako!!!"

Sigaw niya sabay takbo papunta sa dining room nang bahay.

Nang matapos ko ayusin ang nga gamit sa sala ay pumunta na ako sa dining room at nakita silang dalawa na kumakain.

"Ang sarap mo pala magluto Dan!"

"S-Salamat..."

"Sylvia-nee-san, masarap talaga yan magluto si kuya, pero hindi siya laging nagluluto kaya nakakae cite pag nalaman ko na siya nagluto!"

"Ganoon ba talaga kasarap luto ko?"

Tanong ko.

"Oo naman! Ang sarap nang luto mo, mas masarap pa sa mga dating putahe na natikman ko!"

"G-Ganoon ba? Salamat..."

Sabi ko sabay upo sa isang upuan at kumain na rin.

Pagtapos kumain ay niligpit ko at hinugasan ang mga pinagkainan namin.

Habang naghuhugas, may presensya akong naramdaman kaya iniutos ko nalang kay Naomi ang paghuhugas at pinuntahan si Sylvia.

"Dan, may problema ka ba?"

"Wala naman..."

Habang naguusap kami ay may lalaking pumasok sa bintana ko. Ang lalaki ay may mahabang blonde na buhok at abot ito sa kanyang balikat.

"Bitawan mo ang prinsesa!"

Sigaw nito sa akin.

"Bakit ko naman gagawin yun?"

Magsasalita na sana si Sylvia pero pinigilan ko siya at hinalikan siya.

"Ikaw! Isinusumpa ko, pagsisisihan mo ito!"

Sigaw niya at inatake ako pero tinuloy ko lang ang paghalik kay Sylvia habang pinaparry ko ang mga atake nang lalaki.

Natapos kong halikat si Sylvia matapos ang halos limang minuto.

"Elliot, tumigil ka"

"P-Pero, Sylvia-sama!"

"Ayos na ako dito, hindi mo na kailangang magalala dahil kasama ko si Dan at ligtas ako kapag kasama ko siya"

"P-Pero..."

"Kung nagaalala ka kung babalik pa ako... Babalik ako, kaya sabihan mo si ama na maliligtas na tayo"

"M-Masusunod, Sylvia-sama"

Lumuhod at yumuko ang lalaking tinawag ni Sylvia na Elliot at umalis.

Bago siya umalis ay sinabi niya ito.

"Pakiusap, human... Alagaan mo ang prinsesa"

"Alam ko yan, mahal ko siya kaya natural lang na gawin ko yan"

"Salamat"

At tuluyan na siyang umalis at bumalik sa mundo nila.

"Huwag ka magalala, Sylvia... Pag natapos kong ayusin ang mga dapat ko gawin, pupunta na agad tayo sa inyo"

"T-Talaga ba?"

"Oo naman, pangako"

"S-Salamat, Dan!"

Sinabi niya sa akin at ngumiti.

Nang tumingin ako sa orasan ay nagulat ako dahil malelate na ako sa school.

"Sylvia! Aalis muna ako at papasok, pag may kumatok at hindi niyo kakilala ay huwag na huwag niyo pagbubuksan"

"S-Sige..."

Nagmadali naman akong naligo at nagbihis. I didnt paid attention even if Sylvia's inside the room habang nagbibihis ako.

Nang paalis na ako ay medyo namumula ang pisngi ni Sylvia.

"Aalis na ako, Sylvia, Naomi-chan"

"Bye bye, Dan-nii!"

Umalis na ako at naglakad papuntang school.