Pijn

Hoofdstuk 7

Zo gezegd, zo gedaan. Na de vakantie gingen we naar een club, bewapend met drugs. We werden niet gefouilleerd, en omdat het een jongerenclub was mochten we naar binnen. Uiteindelijk raapten we de moed bij elkaar, om een pilletje te nemen. Dat was nadat Luna meermaals had bevestigd dat de pillen veilig waren. We hadden een te gekke avond, en besloten het op XTC te houden.

Ik zat in VWO 4 samen met Lieve. We hadden nog steeds verkering, ookal keurde ze mijn drugsgebruik af. Ik was ondertussen bijna 15, zij ook.
Van het VUMC mocht in op mijn 15e beginnen met testosteron. Ik keek er ontzettend naar uit, want ik schaamde mij soms. Alle jongens kwamen in de puberteit. En daar was ik dan, met mijn piepstem. Iedereen zei dat ik geen piepstem had, maar het zat tussen mijn oren.

Ik zat ooit op school, terwijl ik een beetje weed mee had. Ik had gewoon zin om te blowen in de pauze. Toen ik naast het plein stond te blowen, viel mij op dat er politie riep. Ze waren op school voor een drugscontrole. Zo snel als ik kon, maakte ik me uit de voeten. Maar ook onopvallend, want anders zouden ze me achtervolgen. Gek genoeg werd ik niet absent gemeld voor de laatste uren, dus hoefde ik niet na te blijven.
Daarna nam ik geen drugs meer mee naar school.

Ik werd met de meeste vakken vooraan gezet, want de docenten vonden mij te druk. Ik zat dan naast stille mensen. Toch gingen sommigen het gesprek met mij aan. Toen kwam ik erachter dat ik eigenlijk een leuke klas had. Wouter was een magere, kleine jongen. Hij had blond haar en een brilletje. Naarmate ik hem leerde kennen, bleek het een aardige gast. Ik ging mijn projecten samen doen met hem, en we deelden steeds meer geheimen. Zoals mijn bijna wekelijkse festiviteiten. Toen ik hem een keer mee vroeg, zei hij ja. Hij kon best veel drank handelen voor zo'n klein ventje.

De vierde klas was het jaar dat mijn lief het uitmaakte. Dat kwam omdat ik, volgens haar, te druk met andere dingen was. En ze vond dat ik te veel drugs gebruikte. Ik probeerde mijn drugsgebruik sterk te verminderen, maar dat was erg lastig. Ik begon met minder pilletjes, dat ging me nog prima af. De weed zat er echter zo diep in, dat ik dat niet kwijt wilde. Wel dronk ik steeds minder, omdat ik meer genoot van weed. Daarbij kwam kijken, dat weed en alcohol een bar slechte combinatie is. Soms als ik alleen thuis was, blowde ik in mijn eentje. Dat deed ik dan in mijn raamkozijn, zodat de geur meteen naar buiten ging. Of buiten.

Die bijzondere dag, herinner ik me goed. Zenuwachtig stapten mijn ouders en ik het VUMC in. Ik zou vandaag mijn eerste testosteron prik krijgen. Ik keek er zo naar uit. Toen ik de prik kreeg, barstte ik in tranen uit, zo'n emotioneel moment was het. Het was echt een mijlpaal in mijn leven. Eindelijk weer een stap dichter, bij hoe ik mij altijd al gevoeld heb. Mijn ouders moesten ook huilen. Zij waren trots op mij. Ze zijn trots op mij. Nog vaak denken we terug, aan het moment dat ik in het ziekenhuis lag. Daar lag Liv, Livia. Ik heb haar achter mij gelaten. Ik moest een nieuwe start maken. Thijs. Dat was het mooiste cadeau, mijn nieuwe naam.

Ik werd op school gezien als populair. Iedereen wist wie ik was. Bijna niemand wist van mijn "geheim". Alleen Lieve en Thore, en mijn allerbeste vrienden wisten mijn oude naam. Het was niet zozeer iets waar ik me voor schaamde, dat ik een meisje was. Het was meer dat ik gewoon gezien wilde worden als een normale jongen. Niet als transgender, gewoon als jongen. Ik was bang dat mensen mij als een meisje zouden zien, als ik hun had verteld dat ik Livia was.
Een ongemakkelijk moment voor mij, was wanneer we met de klas naar het buitenland gingen. Iedereen ging dan hun paspoort vergelijken, foto's bekijken. Ik hield dan mijn hand op de V/F. Maar meestal liet ik mijn paspoort alleen zien als het nodig was. Bij de douane bijvoorbeeld.
Door het VUMC was ik al wegwijs gemaakt met de operaties. Mede door het internet. De borstoperatie en baarmoeder + eierstokverwijdering wilde ik sowieso doen. De penis eigenlijk ook. 2 Mogelijke piemels kon je kiezen. Een micropik en een langere. De micropik was voor meer gevoel, de andere voor meer mannelijkheid. Ik, ijdel als ik ben, ben uiteindelijk voor de langere variant gegaan. Maar daar kom ik later op terug, want die operatie lag nog ver buiten beeld.