Pijn

Hoofdstuk 1 Tomboy

Ik weet nog goed dat mijn moeder me altijd meenam naar zulke gave merkwinkels. "Even een leuk jurkje kopen voor Liv" of "Gewoon shoppen voor het leuke, toch Liv?"
Nou shoppen is dus het gene dat ik het allermeeste haatte toen. Mijn moeder is echt een schat hoor, maar ze zag me gewoon als een meisje. Net als mijn broertje Thore. Mijn vader, ooms, tantes, juffen, meesters, buren. Iedereen zag me als dat schattige meisje van die rijke mensen toen ik nog jonger was.

Ik had veel vrienden. Mijn beste vriend is Jurre. Ik voel me gewoon comfortabel bij hem.

Mijn moeder roept naar boven "Liv, kom je eten schat. Ik heb pannenkoeken gebakken voor je laatste schooldag!" De kerstvakantie is bijna. Wat gaat het allemaal snel. Ik stap mijn dure Designer-Tweepersoons bed uit, en wandel mijn inloopkast in. Vandaag draag ik een Skinny jeans en een hoodie van Adidas. Het is dus niet erg meisjesachtig. Sterker nog, het is een jongenstrui! (Ze hadden voor de meisjes mijn maat niet meer!) Ik ben liever een jongen. Het brandt van binnen in mij. Ik wil het wel tegen mijn moeder zeggen. Maar ik wil haar niet teleurstellen, haar enige dochter afpakken, of voor schut zetten.
"Liv, kom nou, anders eet Thore ze allemaal op hoor!" Roept mijn moeder weer. "Ja mam, ik kom al" schreeuw ik terug. Ik loop rustig de trap af en plof neer op onze luxe eetkamerstoelen. Alles in ons huis moet duur zijn, maar bij mijn vriend Jurre zitten de stoelen ook goed ,en die komen van de IKEA.

Op school doet iedereen zijn best om met mij bevriend te zijn. Waarschijnlijk omdat mijn moeder rijk is. Ik ben trouwens niet meer dat schattige meisje van die rijke mensen, maar dat stoere meisje van die rijke mensen. Ik draag vaak niet zulke meisjesachtige kleding, en ik heb een paar jongenstruien. Hou van skateboarden, ga om met mensen van een paar jaar ouder, en ben grappig tegen mijn leraar. Daarom zal ik misschien ook wel populair zijn. Thore is 2 jaar jonger, en de meisjes waggelen als pinguïns achter hem aan. Wel grappig, vind ik. Hij heeft nog nooit een vriendinnetje gehad. Maar hij is pas 9 dus dat is heel begrijpelijk.

Nog 2 minuten voor de bel gaat, dus ik skateboard flink door. Net als de bel gaat, rol ik het plein op. Vandaag werken we altijd op de computers, die in de gang staan. Stiekem sluit ik aan bij de rest van de groep. "Livia de Ruiter? Wat ben je aan het doen mevrouw?" Ik verstijf. "Ik ga achter de computer." Zeg ik droogjes. "Altijd het zelfde met jou, is het niet? Nou hup, aan de slag meis!" Zegt de juf lachend.

"Ben thuis" roep ik, en ik sla de deur dicht. "Hey schat hoe was je dag?" Vraagt mijn moeder oprecht geïnteresseerd. "Mwahh gaat wel" zeg ik. Ik loop door naar mijn kamer. Mijn moeder doet de deur open, ze heeft een stapel kleding in haar hand. "Schat, ik wil even met jou praten" zegt ze, terwijl ze mijn kleren netjes in mijn kast stopt. Ze gaat naast me op bed zitten. "Ik heb het idee, Liv, dat je je de laatste tijd anders gedraagt." "Oh" zeg ik ongeïnteresseerd. "Ligt dat ergens aan? Is er iets dat je kwijt wilt?" Vraagt ze een tikje bezorgd. "Nee hoor." zeg ik schijnheilig. Er was wel wat. Mijn moeder staat weer op "Zeker weten?" "Uhuh." Zeg ik.

Het is nu 2 dagen later, mijn vader is terug van zakenreis. Zoals altijd eten we na zijn zakenreis patatjes. Ik kijk levenloos voor me uit. "Is er wat Liv?" Vraagt mijn vader. "Wat bedoel je pa, dat ze jongenskleding draagt terwijl ze een meisje is?" Grapt Thore. Niks grappigs aan vind ikzelf. Zijn humor is soms ver te zoeken. Mijn vader geeft Thore een boze blik. Ik sta op en schuif mijn stoel aan. "Ik heb genoeg gegeten, mag ik gaan?" "Vooruit" zegt mijn vader, hij kijkt me argwanend aan.
Ik lig op bed te huilen, terwijl ik geklop hoor. Het is mijn vader. "Mag ik binnen komen?" Vraagt hij. "Sure." Zeg ik zacht. Hij ploft neer op mijn bed en vraagt wat er speelt. Iets in zijn stem haalt mij over om over mijn geheim te vertellen. Maar ik zeg het subtiel. "Papa, wat vind jij van de LGBT-jeugd?" "LGBT-jeugd?" Zegt hij vragend. "Je weet wel, homo's en transgenders enzo?" "Ja, nee dat weet ik wel, maar ik zat na te denken" zegt hij. Na een tijdje zegt hij :"als kinderen er achter komen dat ze homo, of lesbisch, of transgender zijn, vindt ik dat mooi. Dan hoeven ze niet hun hele leven geheimen te houden, dat is fijn! Hoezo wil je dit weten schat? Denk je dat je op meisjes valt? Dat is oké, maar hou het niet geheim, praat erover met iemand!" Ik lach en zucht tegelijkertijd en zeg "nee ik ben niet lesbisch, maar een meisje in mijn klas heeft er vandaag een spreekbeurt over gehouden. Ik was nieuwsgierig hoe jij erover dacht." Mijn vader sluit het gesprek af, en loopt mijn kamer uit. Bij mijn deur stopt hij even "áls er iets is, praat er over. Met ons, je juf, een vriend of iemand, als je het maar niet opkropt." zegt hij. Hij knipoogt en loopt mijn kamer uit.

Hoi! Ik hoop dat jullie dit een leuk hofstuk vinden. Als er tips zijn hoor ik die graag! Dit is mijn eerste serieuze boek. Als ik een paar views krijg upload ik regelmatig! (Dat motiveert me namelijk ;)) als je nou geïnteresseerd bent in genderdystrofie, ik ben het antwoord op al je vragen! :).