When a Man Hater Meets Her Fiancé

✔ Chapter 6

◇Revenge◇

Keira's POV

A week passed. After that scene with Neo, I'm referring to the kissing and one-on-one talk with him, iniiwasan ko na siya. I just thought that things are getting more complicated for us. Ang gulo-gulo!

"Sofie, isang ngiti pa. Pupunitin ko na talaga 'yang bibig mo. Tutal yun naman ang plano mo, di ba?" I cackled.

Kung ngumiti halos mapunit na yung labi. It is very annoying. Like duh? What kind of fucking gesture is that?

"Eh kasi naman eh. I can't move on talaga! To think na ang many many naman ng pwedeng iharap ni Neo to all girl fans niya, pero ikaw pa talaga yung ipinakilala niya as her girlfriend. Ang bongga kaya! Learn to appreciate nga." akala mo siyang nangingisay na uod. Sagwa. Tch.

Eh sa sadyang maganda ako at pinapangarap ng mga lalaking kagaya niya eh. Hindi na 'ko magtataka pa kung maging siya ay tinablan ng pamatay kong charms. At wala namang nakakagulat pa dun.

"That's what you call coincidence." sabi ko na lang. Baka kasi mamaya akalain niya pang sinasang-ayunan ko yung kaartehan niyang nalalaman. Tch.

"It's called destiny not coincidence." mapang-asar niyang kontra.

"Heh! Walang ganun. Tch. Kilabutan ka nga." I answered. Seriously, just because of the thought can already make me shiver.

"Wrong again. It's kilig, not kilabot." she embraced herself to show that she's really kinikilig.

Gagang 'to. Parang tanga.

Oh well, that's her normal self. Why did I even forget?

****

After class...

Tch. Bakit ba kasi napakalayo sa kabihasnan ng room namin yung pesteng locker room, eh. Pinapahirapan masyado ang makinis at maputi kong legs para lang sa paglalakad.

Kung nandito lang si Sofie, malamang sa inutusan ko na lang yun.

Napahinto naman ako sa pagmumuni-muni dahil sa natatanaw kong nakakasuklam na tanawin.

Feeling ko nakakita ako ng bundok ng basura. Feeling ko, nakatapak ako ng tae ng tao, hindi aso. Feeling ko, nahulog ako sa kanal. Feeling ko, tinulak ako para mahulog sa poso negro. You know that, right? Yun yung imburnal. Ganun katindi ang pangdidiri na nararamdaman ko.

"Hoy!" I shouted. "Can you please go to a comfort room? Dito mo pa balak magpalit ng shirt. Are you stupid? Ang laki ng nakalagay oh, LO-CK-ER. LOCKER'S Room. Kailan pa naging comfort room ang locker's room? Tell me." I added as I raise an eyebrow.

"Why are you always shouting at me?" he whined. "Aren't your vocal chords breaking because of that?"

"I won't be yelling if at the first place, you aren't giving me reasons to raise my voice at you." I said and flashed a sarcastic smile, afterwards.

"Tsk. Reasons." he murmured.

Aba't talaga naman!

Pagkatapos niyang magsalita, iaangat na naman niya yata yung shirt niya. Disidido ba talaga siyang maghubad dito mismo? At sa harap ko pa?! Oh, goodness gracious.

"Hep! One word. Stop!" I commanded that echoed at every corner of the room.

Napahinto naman sya. "Fuck it." he whispered as he closed his eyes, he's still avoiding our gaze to meet.

Dapat lang na magtigil siya. Sabi ko nang stop, eh. Saka sa lakas ba naman ng sigaw ko na yun hindi pa rin siya mapapahinto nun? And additional to that, kulob ang room na 'to kaya konting ingay lang? Lumalakas. That's how bright I am.

He faced me---scratch that. He gave me a glare. "You have plans about breaking my eardrums?" he asked in a cold voice.

"Am I?" I said sarcastically. "No. I don't know anything about plans. Kasi kapag gusto ko, ginagawa ko agad. At kung magpa-plano man akong basagin ang eardrums mo, I'd rather use technology imbis na puro sigaw lang ako. Gagamit ako ng megaphone." mapang-asar kong litanya.

"Tsk." he rolled his eyes.

Tch. Bakit ko nga ba inuubos ang energy ko sa kanya? Walang kwenta.

Minabuti ko na lang na buksan na yung locker ko kaysa makipagtalo sa kaniya saka kinuha na lahat ng pakay ko. Wala naman akong mapapala sa pakikipagtalo sa kanya. Makukunsumi lang ako. Geez.

I was about to get my ass out of the room, "Ay palakang ewan!" I shouted dahil sa gulat.

"Too handsome for a frog, honey." naka-smirk niyang sagot.

What the fucking fuck?

Ang loko, halos kadikit ko na yung katawan niya kaya nagulat ako. At topless pa, ha? Muntik ko pang maisambit ang mura sa isip ko. Balak ba niyang ipamukha sa 'kin yung abs niya? Yeah, may abs naman siya. Actually he is physically fit. May chance naman na purihin ko siya dahil dito kung hindi niya lang ipinagkalandakan sa harap ko ang katawan niya. Ang desperate naman niya pala masyado. Makapang-akit lang. Poor him, hindi effective sa 'kin.

"Ayaw mo ng frog? Fine! Eh di butete! Madali akong kausap. Tch." I said at pinilit kong lumayo sa kaniya.

Yung kanina namang smirk niya ay napalitan ng poker face.

Tch. Buti nga.

Pero lalo lang niya akong siniksik. Result? Nakasandal na ako sa locker. And worst, bumabangga sa likod ko ang mga locker padlocks. Minsan talaga gusto ko na lang manapak pag ganitong sitwasyon ang kinakaharap ko, eh.

Sasaktan ko na 'to. Punyeta, awatin niyo 'ko.

"Sabi ko, use comfort room nga di ba? Aba't napakatigas naman pala ng bungo mo. Hiya man lang hindi pa matablan. Anong klaseng hiya ang mayroon ka?" walang energy kong sabi. "Pakigamit minsan, utang na loob."

Gusto niyang makipag-sagutan? Fine!

"Why not here? It's just you who'll see me like this. It's just the two of us here, can't you see?" pa-inosente niyang tanong while using a husky voice. Hindi siya mukhang inosente, 'no. Mukha lang siyang tanga. "Or maybe, you're already aware about the fact that I could seduce you without even giving a damned effort, huh?" he murmured.

"Asa much. Ipagpatuloy mo lang, baka sakaling malayo ang marating mo." tinanguan ko pa siya para lalong mang-inis.

Pervert. Tch.

"Don't be shy." he smiled. "Here, do what you want." he added as he spread his arms.

Feeling naman niya pagsasamantalahan ko talaga siya. In his dreams. Gah. Kadiri kaya. Puro pawis. Yuck.

Pero teka...

"What I want?" I asked and I smiled sweetly.

He grinned.

Kumagat ang sira-ulo.

"Uh-huh." sabi pa niya and then he nodded.

I want to make him realize how stupid he is but I kept quiet dahil baka masabutahe ang plano ko.

"Fuck! Holy...shit!" he cussed at hindi mapakali kung ano ang gagawin.

That's Keira's specialized kick.

Well yeah. I kicked him there. I pity him, but I don't really regret doing that. He deserves that.

"Mabaog ka sana," I muttered with a victory smile and quietly left the room.

To be continued...

~*~

Sofie Ysabella Williams on the multimedia.