Maharu Kita (Aishitemasu)

Chapter Seven

Chapter 7

Naihatid na kame sa airport ng aming promoter. Naicheck-in na rin namin ang aming mga gamit at nandito na kame sa boarding gate at naghihintay na tawagin ang aming flight upang sumakay na ng eroprlano.

Hawak ko ng mahigpit ang aking kettai, ni isang mensahe or tawag ay wala akong na-receive mula sa mahal kong si Yohei. Nagdadalawang isip naman akong maunang tumawag or mag-message sa kanya dahil wala naman akong masasabing sagot sa paulit-ulit nyang tanong kung mahal ko din ba sya. Baka naisip na ni Yohei na itigil na ang mga araw na pinapaasa ko sya na ginagamit ko sya. Pero mali, hindi ko sya ginamit at lalong hindi ko sya pinapaasa. Naguguluhan lang ako, at hindi ko maunawaan ang sarili ko.

Paging all passengers bound to Manila Philippines...

Mahal tara na. - Khei

Huh? Tinawag na ba? - Yuna

Oo mahal. Halika na, babalik naman tayo eh, konting araw lang sa Pinas magugulat ka at nasa Japan na ulit tayo. Magkakasama ulit kayo ng mahal mo. - Khei

Tama nga si Khei, babalik din kame. Sa araw na yun ay wala na kong sasayangin pang panahon. Binitbit ko ang aking hand carry bag at pahakbang na patungo sa boarding gate ng tumunog ang aking phone.

Mahal kettai mo. - Khei

Si Yohei mahal. Una ka na sunod na lang ako. Window side ang upuan ko ha, tabi tayo. - Yuna Ngumiti na akong iniwan ni Khei upang sagutin ang aking phone. Hinintay ko muna ang ilang ring bago ko tuluyan sagutin ang tawag mula kay Yohei. Ngunit sa kabila ng sayang hatid na muli ko sya makakausap, baket mas matimbang ang kaba sa aking puso at lalo pang bumilis ang pagtibok nito ng marinig ko ang boses ni Yohei?

Moshi, moshi Yuna

(Hello Yuna.)

Moshi, moshi Yohei. Ohayo.

(Hello Yohei, good morning)

Ima Narita Airupot ni iru desuka?

(Are you at Narita Airport now?)

Hai. Nande?

(Yes. Why?)

Ano, nani mo nai desu. Ima airupot ikuyo.

(Nothing. I am going to airport now.)

Ima? Doko? Narita Airpot ka?

(Now? Where? Narita Airport?)

Haha. Himitsu Yuna. Chotto matete.

(Haha. Secret Yuna. Please wait a minute.)

Yohei, jodan dame yo. Doko ni iru kana?

(Dont joke on me Yohei. Where are you now?)

Chott...Yun...

(Wai...Yun..)

Yohei? Moshi moshi? Yohei?

(Yohei, hello? Yohei?)

Napasigaw na ako at nagpalingon-lingon dahil baka nandito na sya sa airport ng mga oras na tumawag sya. Wala naman akong makita at wala na rin akong narinig mula sa kabilang linya. Nawalan sya marahil ng signal, tunog kasi nagdri-drive sya ng tumawag sa akin. Narinig kong tawagin muli ang mga pasahero pa-Manila kaya inisip kon patayin na ang aking phone ng marinig ko muli ang boses ni Yohei.

Yuna, still There? Gommena, driving shitteru kara. Yun...

(Yuna still there? Sorry, I ma driving now. Yun..)

Yohei? Yohei? Moshi moshi. Hello. Yohei? What happen? Yohei? Yoheeii!

Tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut -

Isang malakas na bangga ang narinig ko mula sa aking telepono. Binalak ko lumabas ng airport ng mga oras na yun. Ayoko isipin... pero baka kung anong nangyari kay Yohei. Ano ibig sabihin nga banggang narinig ko? No. Hindi. Ayoko. Ayoko.

Paalis na ko, decided na kong huwag umuwi ng tumunog muli ang aking phone. Agad-agad ko itong sinagot na umaasang si Yohei ang tumawag at ok sya. Yung lang ang gusto ko ng mga oras na yun, assuarance na ok sya...at buhay.

Hello Yohei?

Mahal si Khei to. Last call na para sa mga pasahero, hindi ka pa ba sasakay? Baka maiwan ka? - Khei Basa na ang aking mga mata ng luhang kanina pa pumapatak. Nagdadalawang isip ako. Uuwi ba ako ng Pilipinas o maiiwan sa Japan. Pero anong gagawin ko dito sa Japan, san ko hahanapin si Yohei? Paano ko magsisimula?