SORRY MOM, I'M GAY

6

არვიცი როდის ჩამეძინა, მაგრამ საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა და არამარტო თავი არამედ მთელი სხული მტკიოდა. ძლივს მოვახერხე საწოლიდან ადგომა რომ თავი მომეწესრიგებინა, კარების გაღებისთანავე შემომესმა ჯუნიორის სიცილი რომელიც რამდენიმე წამის შემდეგ კვნესაში გადაიზარდა.
-რაუბედურებაა-ამოვიბურტყუნე და მიმის ოთახისკენ წავედი, მაგრამ ღმერთს მადლობა რომ დროულად გამახსენდა გუშინდელი ამბები და ოთახში არ შევედი.
-ღმერთო მამალია ეს ბიჭი თუ ამ დილაადრიან რა სექსი მოუნდა-ჩემთვის ვბურტყუნებდი და საპირფარეშოსკენ მივდიოდი როცა ალისას სიცილი მომესმა.
-მიმის ცხოვრება მეტი არაფერია თუარა სექსი და ჭამა, შესაფერისი ბიჭი იპოვა, არც ჯუნიორის ცხოვრებაში ხდება რამე უკეთესი
-შევამჩნიე-ვთქვი და წარბები მაღლა ავზიდე
-ცუდად გამოიყურები- სიცილით მითხრა და ჩაშავებულ უპეებზე მიმითითა.
-არც შენ გამოიყურები უკეთ- ვთქვი და ყელზე ჩალურჯებულ ადგილას მივუთითე.
-აჰ.. ეს თემინის ბრალია- ღიმილით თქვა და ყელზე ხელი ნაზად ჩამოისვა.
-ერთად ხართ?
-არა, უფროსწორად ვიყავით, მაგრამ სამითვისწინ დავშორდით.-პირველად დავინახე ალისა ასეთი ბედნიერი თემინზე საუბრისას , მასაც უყვარდა. ახლა უკვე ნამდვილად ვიცოდი რომ ის ჩემს გაგებას შეძლებდა.
-ალკოჰოლო დიდება შენს ძალას - სიცილით ვთქვი და ხელები მაღლა აღვმართე.
-სადმივდივართ?
-ნიშნობისთვის ტანსაცმელი უნდა ავარჩიოთ
-ჯოჯოხეთია, ჩემი პირადი ჯოჯოხეთი- ბუზღუნით წავედი საპირფარეშოსკენ და სარკეში ნანახმა გამოსახულებამ მართლაც გამაოცა, ჩაშავებული უპეები, ჩაწითლებული თვალები, ფერდაკარგული სახე და ტუჩები. თეჰიონთან საუბრის შემდეგ კიდევ დიდხას ვტიროდი, თავსაც კი ვერ ვიკავებდი, ან როგორ შემეკავებინა, ცხოვრება დამენგრა, ყველაფერი რაზეც ვოცნებობდი საკუთარმა მშობლებმა წამართვეს. ახლა კი იმისთვის მიწევს ბრძოლა რომ შევინარჩუნო ის სიყვარული რომელიც მეგონა სამუდამო იქნებოდა. შიგნიდან უზარმაზარი ჭია მღრღნის, სულს მინადგურებს და მაიძულებს გაუსაძლისი ტკივილი ვიგრძნო. ვერვუძლებდი და ვიცოდი ჩემი მშობლების წინ აუცილებლად გავტყდებოდი, მაგრამ არვიცი ამას რა შედეგები მოჰყვება. სახეზე წყალი შევისხი იმ იმედით რომ ფიქრებიდან გამოვერკვეოდი და მაშინვე ვინანე, მიმის და ჯუნიორის ხმა ერთმანეთში ირეოდა, არვიცი ასე რატომ მაღიზიანებდა მიმის ხმის მოსმენა, არც ის ვიცი რატომ გამოვედი საპირფარეშოდან და რატომ დავდეგი მისი ოთახის კარებთან, ასე გაუაზრებლად ვიდექი სანამ კარები არ გაიღო და მიმი არგამოვიდა. დამინახა თუარა გაეღიმა ცერა თითით ნიკაპი დამიკავა და გიჟივით მომაშტერდა.
-ძვირფასო გვისმენდი?- თვალებში მიყურებდა და ირონიულად მიღიმოდა
-იმხელა ხმაზე იყავით სიყვარულით დაკავებული შეუძლებელი იყო ვინმეს არ გაეგონა.-ხელი გავაშვებინე და კიბეებისკენ წავედი
-მაგრამ შენ კარებთან იდექი-უკან გამომყვა და ისეთი ბედნიერი სახით მითხრა გეგონებოდათ ახლახაანს პატარა ბავშვმა ურთულესი პაზლი ააწყოო.
-შემეშინდა, მეგონა ახრჩობდი ისეთი ხმაიყო- სამზარეულოში შევედი და ალისას გავუღიმე
-ვა დაიკო, რასაკეთებ- მიმის ალისას წელზე ხელი მოხვია ლოყაზე აკოცა და ისევ მე შემომხედა
-გამეცალე- ცივად თქვა ალისამ და მიმი მოიშორა
-დღეს ორივე მარცხენა ფეხზე ადექით თუ რაგჭირთ.
-მარჯვენაზე ავდგებოდით დაძინების საშუალება რომმმოგეცათ შენ და ჯუნიორს- როგორც კი ალისამ საუბარი დაასრულა სამზარეულოში ჯუნიორი შემოვიდა და მიმის გადაეფსკვნა
-დღეს რას ვაპირებთ?-იკითხა და ჩემსწინ მაგიდაზე შემოჯდა, ისე რომ მისი ფეხები მიმის წელს ეკვროდა
-კომპანიაში უნდა წავიდე, თქვენ აპირებთ გასვლას? - ჯუნიორის ფეხები წელიდან მოიშორა და მე შემომხედა, მეკი ალისას გავხედე.
-ხო მე და ჯონგუკს პატარა საქმე გვაქვს და საღამოს დავბრუნდებით
-კაი მეწაგიყვანთ, ოღონდ დროზე მოემზადეთ მამა მელოდება.- ჯუნიორს აკოცა და ოთახში დაბრუნდა, ალისას გავხედე შემდეგ კი ორივე ჯუნიორს ვუყურებდით რომელიც სარკის წინ საკუთარი ანარეკლით ტკბებოდა.
-როგორ გამოვიყურები?- გვკითხა და ტანსაცმლის შესწორება დაიწყო
-როგორც - ჩავიჩურჩულე და ალისას გავხედე რომელიც ერთიანად გაწითლებულიყო და რომარა მიმი სიცილით გაიგუდებოდა.
-წავედით რა- თქვა ჯუნიორმა და მიმის ხელი მოკიდა, რეალობას სწრაფად დავუბრუნდი და ალისას გავხედე რომელიც გაღიმებული მიყურებდა
-შენსა და ჩემს დას შორის ქიმია იგრძნობა
-დამიჯერე შეუძლებელია მეჰომ თეჰ.....- გავიღიმე და სახლიდან გავედი, სანამ დანიშნულების ადგიილამდე მივიდოდით ალისას ნათქვამზე ვფიქრობდი. შეუძლებელი იიყო რომ მიმის მიმართ რამე გრძნობა მქონოდა, დიდი ხანია გოგოების მიმართ არაფერს ვგრძნობ, ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი ადამიანი ვისთანაც საოცარი გრძნობა მაკავშირებდა თეჰიონი იყო. ის იყო ერთადერთი ადამიანი რომელიც მიყვარდა და ვისთან ერთადაც მთელი ცხოვრების გატარებას ვგეგმავდი.
-ჯონგუკ მოვედით- ალისას ხმამ ფიქრებიდან გამომარკვია, მიმის შევხედე რომელიც მის გვერდით მჯდომ ჯუნიორს უყურებდა, არა კიარ უყურებდა პირდაპირ თვალებით ჭამდა. მანქანიდან სწრაფად გადავედი და ალისასთან მივედი
-როგორ ფიქრობ ამათი მარტო დატოვება საშიში არარის?- ვკითხე და მიმიზე მივუთითე რომელიც უკვე ჯუნიორს კოცნიდა
-სანამ თავს იცავენ არა- მითხრა და მაღაზიისკენ წავიდა- ნიშნობა როდის არის?
-არვიცი-ვთქვი და ალისას შევხედე რომელიც გაოცებული მიყურებდა
-როგორც ვიცი ამ პარასკევს დაგეგმეს
-ალისა არვიცი როდის დაგეგმეს ნიშნობა, საერთოდ არანაირი დეტალი არ მაინტერესებს არც ნიშნობასთან და არც ქორწილთან დაკავშირებით. უბრალოდ ფორმალური დეტალები მოვაგვაროთ, მისალმებით. - ნელ-ნელა თავის კონტროლი მიჭირდა, დამშვიდება ვცადე მაგრამ ვიცოდი თეჰიონის გარდა ვერავინ და ვერაფერი დამამშვიდებდა.
-კარგი ეს მოიზომე- მითხრა ალისამ
-სერიოზულად?-( სეტკიანი საროჭკა მომაწოდა)
-დამიჯერე ამ საროჭკით ყველას დააბრმავებ
-ჰო ეგ ეფექტი ნამდვილად აქვს- წუწუნით გავეშურე გამოსაცვლელად, მაგრამ როცა საროჭკა ტანზე მოვირგე წამითაც აღარ დავფიქრებულვარ ისე გადავწვიტე მისი ყიდვა. ( თეჰიონის რეაქცია წარმომიდგა თვალწინ როცა ასე მნახავდა ) თავისი არჩევანით კმაყოფილმა ალისამ სიამაყით შემომხედა როცა მის წინ გამოვიარე
-შეუდარებელი ხარ- მითხრა და პერსონალს დაუძახა რათა შეეფუთათ, გამოცვლა რომ დავასრულე ალისასთან ერთად ველოდი ნაყიდის შეფუთვას. მინდოდა მის და თემინის ურთიერთობაზე მეკითხა, მაინტერესებდა როგორ შეხვდნენ ერთმანეთს ან რატომ დაშორდნენ.
უნებურად თვალები მისი ყელისკენ გამექცა სადაც თემინს თავისი კვალი დაეტოვებინა.
-მკითხე- მითხრა და თბილად გამიღიმა. გაოცებული შევხედე, აშკრადა ჩემს ფიქრებს კითხულობს. ჩემისახის დანახვაზე ალისას უფრომეტად გაეცინა.
-შევამჩნიე ყელზე როგორ მიყურებდი, მკითხე რაც გაინტერესებს.
-რატომ დაშორდით?- მივხვდი რომ ჩემმა კითხვამ ხასიათი გაუფუჭა, მინდოდა სიტყვები უკან წამეღო, ბოდიშის მოხდას ვაპირებდი როცა საუბარი დაიწყო.
-სამი წელი ვიყავით ერთად, მეგონა ხელს მთხოვდა და დავქორწინდებოდით, მაგრამ სხვა გოგო გამოჩნდა,თავიდან მეგობრობდნენ, მერე უფრო მეტ დროს ატარებდა მასთან, საბოლოოდ კი კოცნით დააგვირგვინეს, არვიცი კოცნაზე მეტი იყო თუარა მათშორის, არც მინდა ვიცოდე. სამი თვე გავიდა ჩვენი დაშორებიდან, სამი თვეა სხვასთანაა.
-მაგრამ გუშინ ხომ..
-ჰო, არუნდა მიმეცა ამის უფლება, მაგრამ მართალი იყავი, მთვრალი ადამიანი ყოველთვის იმას აკეთებს რაც გულით უნდა. ისევ მითხრა მიყვარხარო, ისევ ისე მიყურებდა როგორც ადრე, მაგრამ თავს ვერ მივცემ იმის უფლებას რომ ისევ მასთან ვიყო.
-ზედმეტად ამაყიხარ- ვუთხარი და მოსმენილით გაოცებულმა ძლივს მოვახერხე გაღიმება. ალბათ ჩემი და თეჰიონის ისტორიაც ასე დასრულდება, ორწლიანი ურთიერთობა დაინგრევა და სიამაყე აღარ მოგვცემს უფლებას ერთმანეთს დავუბრუნდეთ.
-თქვენი შეფუთვა მზადააა- პერსონალმა საროჭკა ალისას მიაწოდა და თავის საქმეს დაუბრუნდა, მაღაზიიდან გამოვედით მაგრამ საუბრის ხასიათზე არცერთი ვიყავით, ჩუმად მივდიოდით სახლისკენ.
-ჯონგუკ შენ საროჭკა წაიღე და სახლში წადი, მე ერთ ადგილას უნდა შევიარო- ვუთხარი, დავემშვიდობე, ტაქსი გავაჩერე და თეჰიონის სახლისკენ წავედი. ვეღარ ვითმენდი ისე მინდოდა მისი ნახვა. მაგრამ მეშინია, არვიცი ამჯერად როგორ შევხვდებით ერთმანეთს, იქნებ ჯობს სახლში დავბრუნდე. დაშორებაზე ერთი სიტყვა მაინც რომ თქვას ვიცი იქვე მოვკვდები. არცერთი წამის გატარება არმინდა მისგარეშე. ტაქსიდან მუხლების კანკალით გადავედი, გაქცევა და სამუდამოდ გაქრობა მინდოდა. კარებზე ფრთხილად დავაკაკუნე, თავს ვარწმუნებდი რომ თეჰიონი ვერ გაიგონებდა ხმას, კარს არ გააღებდა და მეც წავიდოდი, მაგრამ შევცდი. კარები გააღო და მისი საოცარი თვალებით შემომხედა. ღმერთო როგორ მიყვარსს. მისი თვალები, მისი თქმა, ტუჩები, მისი კანი მისი თითოეული ნაწილი მაგიჟებს, ჭკუიდან გადავყავარ მის სურნელს, მის მშვიდ სუნთქვას.
-შემოდი- ხელი მომკიდა, გამიღიმა და სახლში შემიყვანა. თავი ვეღარ შევიკავე თმაში ხელი შევუცურე და ნაზად ვაკოცე.
-მოიცადე- გამაჩერა, სუნთქვა შევწყვიტე, მეგონა ეს უკანასკნელი კოცნა იქნებოდა, მეგონა რომ ამწამს ყველაფერი დასრულდებოდა.
-ჩემი მშობლები გვიყურებენ- ჩუმად მითხრა და სიცილი აუტყდა, უკან მივიხედე მაგიდასთან თეჰიონის დედა და დივანზე მამამისი შევამჩნიე, უხერხულობამ მთელს ტანში დამიარა, მაგრამ გავიღიმე და მისასალმებლად მათკენ წავედი
-როგორხარ შვილო?- მკითხა მისმა დედამ და გადამკოცნა. თეჰიონმა დედა დიდიხანია შეეგუა ფაქტს რომ მის შვილს გოგოები არ აინტერესებდა. მეც დიდი ხნის წინ მიმიღო ისე როგორც საკუთარი შვილი. მიუხედავად იმისა რომ მამამის ჯერ კიდევ უჭირდა ამყველაფრის გააზრება, ყველანაირად ცდილობდა თეჰიონის ბედნიერებისთვის ხელი არ შეეშალა, ამიტომ მანაც ისე მიმიღო როგორც შვილი.
-კარგად თქვენ როგორ ბრძანდებით?- ღიმილით ვკითხე და ჩემთან ახლოს მდგარი თეჰიონს ხელი მაგრად დავიჭირე.
-დედა ახალი ამბავი არ მითქვამს შენთვის-თეჰიონს გავხედე რომელიც დედამისისკენ წავიდა, არვიცოოდი რის გაკეთებას აპირებდა მაგრამ გული მიგრძნობდა უნდა გამეჩერებინა. ხელი მის ხელს მაგრად მოვუჭირე ჩემსკენ მივიზიდე და ვცადე გამეჩერებინა მაგრამ ამაოდ.
-ჩემს შეყვარებულს ცოლი მოჰყავს- თქვა და ცრემლიანი თვალებით ჯერ მე შემომხედა შემდეგ კი დედამისს, ვიგრძენი როგორ უცახცახებდა ხელი და როგორ უჭირდა სუნთქვა მაგრამ მაინც იღიმოდა, მიუხედავად ცრემლებისა, მაინც იღიმოდა.