Is It Really Enemy? ¤ Chanbaek ¤

3.

Koltuğunun üzerine düşmemle arabayı direkt çalıştırmışlardı. Hızla hiç istifini bozmamış olan adama döndüm.

"Derdin ne? Şuan bu yaptığınıza adam kaçırma dendiğinden haberiniz var mı."

Çirkef halim gün yüzüne çıkıyordu. Şimdi onlar düşünsün.

"Insanlar genellikle böyle bir durumda ilk olarak kimsiniz diye sorar Bay Byun. Ama siz beni tanıyorsunuz öyle değil mi? Burada yanımda olma sebebiniz benim adımı öğrendiğiniz o soruşturma dosyayı Savcı Bey."

▪▪▪Flashback

"Baekhyun Danpung ile ilgili açılan tüm soruşturmalar yarıda bırakılıyor. Dosyayı alan savcılar dosyayı hemen soruşturmayı kapatıyor. Kimse durup dururken davasını yarıda bırakmak istemez öyle değil mi? Bunu yapabileceğine emin misin?"

▪▪▪▪▪▪

Sanırım o bi haltı yapamıyorlar dediğim savcıların yapamama sebebi ile karşı karşıyaydım. Birkaç saniye olduğum yerde dona kaldım.

İçimdeki ümitli Baekhyun bana "hadi ama Baek sen ne şeyler atlattın, hala hayattasın. Bir sözle işinden vazgeçemezsin" diyip beni gaza getiriyordu.

"Soruşturmayı diyeceğiniz veya yapacağınız şeyler yüzünden bırakacağımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz."

Yüzünde bir sırıtma oluştu ve cebinden bir kart çıkartıp bana uzattı."Buyrun Bay Baekhyun ihtiyacınız olacak."

Araba artık durmuştu hareket etmiyorduk.
Elindeki kartı alıp iki yanına öylesine baktım.

Tek elimle tuttuğum kartı karşımdaki adamın gözünün ortasına getirerek ikiye ayırdım ve buruşturdum.

Camdan nerede olduğuma baktım. Araba evimin önündeydi. Burdan çıkarmam gereken şey evimin yerini bildikleriydi. Ama bu onları göz önüne aldığımızda şaşılacak bir şey değildi.

Büyük bir gülümsemeyle karşımdaki adamın gözlerinin içine baktım
"Beni eve bıraktığınız ve verdiğiniz kartınız için çook teşekkürler Bay Do ama işime yarayacağını düşünmüyorum." dedim.

"Eminim yakında sizle tekrar görüşücez Bay Byun. O zaman bu kartlardan bir tane daha size vericem. Ama bu seferki mekan bu kadar rahat olmayacak." Bu sefer o bana bir gülümseme gönderdi.

Rahat mı? Şuan oturduğum koltukta ecel terleri döküyordum.

"Eminim bir sonraki görüşmemiz mahkeme salonu olucak Bay Do. Umarım o görüşmede bay Park'da size eşlik eder. Kendisini görmeyi dört gözle bekliyorum. Ayrıca lüzumsuz tehditlerinize gerek yok. Kaybedek yada korkacak bir şeyim de yok."

"Artık gidebilirsiniz Bay Baekhyun. Tekrar görüşmek dileğiyle."

Bu seni takmıyorum mu diyordu şimdi bana, yoksa diyecek bir şey mi bulamadı. Sanırım birinci seçenek.

Arabanın kapısını açıp dışarı çıktım. Sertçe kapıyı kapattıktan sonra arkama bakmadan binanın girişine doğru ilerledim.

Arabanın gittiğine emin olduktan sonra apartmanın dış kapısının önündeki mermer basamağa oturdum.

Daha önce hiç böyle bir iş almamıştım. Ama beni korkutan böyle tehlikeli durumları ilk defa yaşamak gibi birşey değildi.

Hayır aksine tekrar yaşamaktı. Kafam istemsizce geçmişe gidiyordu ve ben tekrar kayıp vermek istemiyordum.