Overal schijt aan

14

Ik kijk ze aan en zie dat Khalid het leuk vind? Ik begin te huilen. Khalid ziet het en haalt de arm van Mina weg, hij duwt haar weg. "Kankerhoer niet mij aanraken!" Schreeuwt hij naar haar. Hij helpt me met opstaan. Kifesh ik huil zoveel vandaag. Niemand heeft mij ooit zien huilen en nu huilt Maissa opeens. Iedereen zag me als Maissa emotieloos. Ik huilde nooit. Maar dan ook nooit. En nu? Opeens huil ik? Heb ik er opeens geen schijt meer aan? Nee dat is het niet, maar het heeft mij heel erg geraakt dit keer, mijn beste vriendin die ik als zus zag, is geen zus meer voor me.

We lopen met z'n allen terug naar het lokaal. Kedereen zit samen aan een 2-tafel. Khalid met mij, Mina met Monsif, Dounia met Ghizlane en Taoufik. Mounir is vandaag niet op school. Ik weet ook niet waarom.

Khalid en ik zitten dicht op elkaar, bijna op elkaars schoot. Taoufik komt opeens ban achter staan met zijn hoofd tussen die van ons en doet armen om ons heen. "Zo, tortelduifjes" zegt Taoufik. Ik schrik en gil hard. "Ga weg a zwerver" zegt Khalid en geeft hem een klap op zijn hoofd. Taoufik loopt lachend hoofdschuddend weg. Khalid en ik lachen hem uit.

De schooldag is snel voorbij gegaan en nu gaan we naar de huis van Taoufik en Khalid. Iedereen gaat mee behalve Mina en Ghizlane, ze moesten wat bespreken ofzo? Boeit me vrij weinig.

Aangekomen bij het huis lopen we naar binnen. Het stinkt zo erg. Ik doe mijn hand voor mijn mond. Overal liggen kledingstukken. "Jullie zijn echt dieren" zeg ik. "Dieren met manieren" zegt Taoufik. Ik pak een onderbroek van de grond. "Noem je dit manieren" zeg ik en gooi hem op zijn hoofd. "Tfoee! Wat doe je! Dat is e onderbroek van Khalid" schreeuwt hij en gooit de onderbroek weg. We lachen met z'n allen. "Er moet nog heeel veeeel gebeuren in dit huis" zegt Dounia. "Jullie hebben niet eens meubels" zegt Monsif. "Waar slapen jullie op?" Vraag ik. "Op matrassen" zegt Taoufik. Ik sla met mijn hand op  mijn voorhoofd. "Hoeveel geld hebben jullie voor de meubels en alles?" Vraagt Dounia. Khalid pakt een envelop en geeft het aan Dounia. Ze kijkt erin en zegt "woww, genoeg geld dus" en we lachen allemaal, gewoon om haar hoofd.

We gaan met z'n allen naar woonwinkels en Dounia en ik hebben alles uitgekozen. De jongens staan er gewoon bij te lopen. Het word wel een hele mooie huis. De meubels komen over 3 dagen aan. Eh in die tijd moeten we het huis opruimen en verven en nieuwe vloer.

We komen weer terug aan bij het huis en we ruimen alles op. Dounia en ik hebben de leiding en we vertellen de boys wat ze moeten doen. Ik voel me net een moeder.

We bestellen mooie lichtgrijze laminaat en het komt over 2 dagen binnen. We hebben schilders ingehuurd en ze komen over een uurtje en ze werken hier dan 5 uurtjes, dan hebben ze alle muren en plafonden in het huis geschilderd. Ze gaan het gewoon wit verven.

Anderhalf uur later
De schilders kloppen aan. Ik doe open. "Kon het nog langer duren?!" Schreeuw ik. "Sorry mevrouw, er was file op de weg" zegt 1 van de mannen. "Kan me niks schelen! Dan moest je maar eerder vertrekken! Jullie krijgen salarisverlaging vriend!" Schreeuw ik. "Nee mevrouw, we hadden een deal over de prijs, we gaan het niet nu opeens veranderen he" zegt 1 van de mannen. "Ja, wij hadden ook een deal over de tijd, jullie zouden hier een halfuur geleden moeten zijn, dus niet zeuren." Zeg ik met een knipoog. "Wejow rustig aan" zegt Monsif. "Ja pech" antwoord ik. De mannen zijn nog steeds niet begonnen met werken. "Tjop tjop, schilderen" zeg ik.