Εισαγωγή
Κακό
Σίγουρα όλοι θα έχετε αναρωτηθεί κάποια στιγμή στην ζωή σας τι είναι στην πραγματικότητα καλό και κακό. Μεγαλώνουμε μέσα σε μια κοινωνία με ακριβείς ηθικούς κανόνες. Οι άνθρωποι καθοδηγούνται από μικροί να χωρίζουν τις πράξεις σε καλές και κακες. Είναι λοιπόν οι κακές πράξεις σωστά τοποθετημένες σε αυτήν την κατηγορία και τελικά ποιος μπορεί να ξέρει τι είναι ηθικά ορθό και τί όχι; Εσείς αν είχατε την δύναμη να σκοτώσεται όλους τους κακούς στον κόσμο, θα το κάνατε. Και κατα πόσο είναι ο φόνος ηθικά σωστός ακόμη και όταν πράττεται για προστασία; Ο Θεός είναι παντοδύναμος λένε. Κανείς όμως δεν έχει αναρωτηθεί γιατί κάποιος που έχει δύναμη να κάνει τα πάντα έχει αφήσει το κακό να εξακολουθεί την δράση του ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι ένα είδος τιμωρίας ή απλά στην πραγματικότητα αδυναμίας; Έγώ βρέθηκα σε αυτήν την θέση όσο απίστευτο και αν ακούγεται. Μπορούσα να αφανίσω το κακό, μάλλον, ήμουν αναγκασμένη να το κάνω για να επιβιώσω. Και τελικά βρέθηκα στο σημείο να αναρωτιέμαι αν όντως αυτό που πολεμάω είναι το κακό;
Οι άνθρωποι είναι ανεξήγητα πλάσματα. Όλοι γεννιούνται αγνοί και αθώοι. Στην συνέχεια της ζωής τους ωστόσο επηρεάζονται από γεγονότα που χαράζουν ανεπανόρθωτα τον τελικό τους χαρακτήρα. Αυτά τα γεγονότα μπορεί να συνέβησαν από τύχη, μοίρα, Θεό... Άρα ένας άνθρωπος που έχει το κακό μέσα του δεν είναι στο χέρι του να το αποβάλει. Είναι θέμα ανώτερων δυνάμεων. Άρα ποια είμαι εγώ και ο οποιοσδήποτε που θα σκωτώσει κάποιον άνθρωπο που εξαιτίας κάποιον γεγονότων της ζωής του κατέληξε να προκαλεί πόνο στους άλλους; Τι γίνεται όμως όταν αυτός προκαλεί πόνο σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο; Τι γίνεται όταν συνειδητοποίείς πως ένα άτομο που βρισκόταν τόσο κοντά σου έκρυβε τόση κακία μέσα του; Τότε, δεν είναι η επιθυμία σου να αφανίσεις το κακό που θα σε κάνει να τον σκοτώσεις. Τότε είναι η εκδίκηση. Και τότε συνειδητοποιείς τον λόγο για τον οποίο δεν μπορείς να παριστάνεις τον Θεό και να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Γιατί ενώ γνωρίζεις πως ο άνθρωπος που έκανε κακό στον αγαπημένο σου έχει καλό μέσα του, παραλείπεις την συγχώρεση και το μόνο που επιθυμείς είναι η εκδίκηση. Ένα συναίσθημα που σε κάνει κακό και εσένα τον ίδιο. Ή όπως το έλεγα εγώ, δικαιοσύνη. Τότε δεν γνώριζα πως η διακαιοσύνη είναι απόγονος της εκδίκησης. Πίσευα πως πράττω το σωστό. Πως σώζω τον κόσμο από έναν άνθρωπο με μαύρη καρδιά. Δεν υπολόγισα όμως πως με αυτήν μου την εκδίκηση θα σκοτείνιαζε και την δική μου ψυχή. Τώρα πια γνωρίζω την αλήθεια, αλλά όσο και αν θέλω δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Δεν μπορώ να διαλέξω την συγχώρεση και να σβήσω το κακό που δημιουργησε αυτή μέσα μου. Θα ζω πια με ένα λάθος που θα το μετανιώνω μια ζωή!
***
Γεια σας! Αυτή είναι η συνέχεια του Τρεις Σταγόνες Έρωτα. Δυστυχώς επειδή δίνω πανελλήνιες φέτος δεν θα μπορώ να ανεβάζω πολύ συχνά. Υπολογίζω μια φορά την εβδομάδα. Πάντως είναι βέβαιο πως θα το τελειώσω το βιβλίο. Και αυτό και την συνέχεια. Τα κεφάλαια θα είναι 50 μαζί με εισαγωγή, πρόλογο και επίλογο. Αν μπορείται ψηφίστε και σχολιάστε για να μου δώσετε κίνητρο να ανεβάζω πιο συχνά... φιλιά...
