4
Κατεβαίνουμε από την μηχανή και προχωράμε έξω από το πάρκινγκ προς την είσοδο του σχολείου.
Η Mary, παρότι ακόμα πικραμένη μαζί μου, με πιάνει από το μπράτσο σφιχτά για ψυχολογική υποστήριξη.
<<Ηρέμησε!>> ψιθυρίζω καθώς εισερχόμαστε μέσα σε έναν ώχλο μαθητών.
<<Eve... Το αίμα... Διψάω.>> καταφέρνει να ψελλίσει μέσα από τα δόντια της, ενώ τα μάτια της κλωθογυρίζουν πάνω στους λαιμούς των συμμαθητών μας.
Ο Matt της είχε δώσει να πιει αίμα από τις προμήθειες του, ωστόσο μοιάζει να διψάει ακόμα. Προς έκπληξη όλων εγώ αρνήθηκα να πιω από τις προμήθειες του Matt. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι και απόλυτα φυσιολογικό να τρέφεσαι από το ίδιο σου το αίμα. Και παρ 'όλα αυτα, δεν διψάω τώρα. Το μόνο πράγμα που με βασάνιζε αυτήν την μέρα ήταν η επιθυμία μου να αγγίξω τον Bruno. Η δίψα μπορώ να πω πως ήταν η τελευταία μου προτεραιότητα.
Παρ' όλα αυτά, δεν ισχύει το ίδιο για την Mary. Το πεινασμένο βλέμμα της πολιορκεί τον κάθε μαθητή, έτσι αναγκάζομαι να την πιάσω από το χέρι και να την σείρω στις τουαλέτες.
Σιγουρεύομαι πρώτα πως είμαστε μόνες μας και έπειτα κλειδώνω την πόρτα.
Ανοίγω την τσάντα μου και βγάζω ένα μεγάλο πλαστικό ποτήρι με το ανθρώπινο αίμα μου. Τα μάτια της Mary γουρλώνουν. Ανοίγει το στόμα της και επεκτείνει του κυνόδοντες της.
<<Πιές.>> την παροτρύνω και της δίνω το ποτήρι.
Εκείνη σαν άνθρωπος ξεχασμένος στην έρημο, πίνει όλο το αίμα μονορούφι.
Μόλις τελειώνει της το αρπάζω από το χέρι και το πετάω στα σκουπίδια.
<<Πλύνε το στόμα σου!>> την προτρέπω και εκείνη ανοίγει την βρύση και κάνει γαργάρες με το νερό. Ύστερα σκουπίζεται και επαναφέρει τους κυνόδοντες της στην αρχική τους μορφή. <<Είσαι καλύτερα;>> την ρωτάω.
Εκείνη γνέφει θετικά. Την πλησιάζω και αγγίζω με το χέρι μου τα μπράτσα της. Τα μελί μου μάτια κοιτάζουν επίμονα και με σοβαρότητα τα καστανά δικά της.
<<Mary... δεν ξέρεις τι αγώνα έριξα για να πείσω τον Jason και τον Matt, να μας αφήσουν σήμερα να έρθουμε στο σχολείο. Πρέπει να είσαι δυνατή και προς θεού μην σκοτώσεις κανέναν εδώ μέσα.>>
<<Το ξέρω Eve...προσπαθώ.>> μουρμουρίζει και χαμηλώνει το βλέμμα της.
Την ελευθερώνω από τα χέρια μου και την ρωτάω.
