3
Μου λείπει ο ύπνος.
Μου λείπει να είμαι αναίσθητη. Να μην σκέφτομαι. Να μην αισθάνομαι. Να μην είμαι αναγκασμένη να αντιμετωπίσω τα προβλήματα της ζωής.
Άλλοι χρησιμοποιούν τα ναρκωτικά, άλλοι το ποτό, ο πατέρας μου χρησιμοποιεί την φαντασία. Εμένα τον τελευταίο καιρό η αναισθησία είναι η καλύτερη διαφυγή.
Είμαι ξύπνια μόλις δύο ώρες και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να επιστρέψω στην αρχική μου κατάσταση. Δεν με νοιάζει ο πόνος που πιθανόν να ένιωθα κατά την διάρκεια της μεταλλαγής μου. Γιατί τότε δεν με πίεζε να αποφασίσω να αφαιρέσω ή να καταστρέψω την ζωή της φίλης μου.
Εδώ και δύο ώρες είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και κοιτάζω το ταβάνι, ελπίζοντας με κάποιο μαγικό τρόπο να γραφεί πάνω του η λύση, η επιλογή που δεν μπορώ να κάνω. Μια επιλογή απλή και περίπλοκη, εύκολη και δύσκολη την ίδια στιγμή.
Αναστενάζω και κλείνω τα μάτια μου, πιέζοντας τον εαυτό μου να πάρει μια απόφαση. Το λογικό είναι να την αφήσω να πεθάνει, να λυτρωθεί εκείνη, εφόσον εγώ δεν τα κατάφερα ποτέ. Ωστόσο είμαι αρκετά εγωίστρια για να την αφήσω να φύγει. Δεν μπορώ να ζήσω με τις τύψεις του θάνατου της, ούτε όμως και με την καταστροφή της ψυχής της.
Βρίσκομαι σε αδιέξοδο!
Ακούω τον χτύπο της πόρτας και αμέσως πετάγομαι από ξαφνιασμό.
<<Ναι;>> καταφέρνω να ψιθυρίσω.
Κατεβάζω την πετσέτα μου και σηκώνω λίγο την πλάτη μου για να κρύψω όσο περισσότερο εκτεθειμένο δέρμα είναι δυνατόν.
Κοιτάζω επίμονα την πόρτα και παρατηρώ μαύρα άγρια μαλλιά , σχεδόν κατάμαυρα αποπλανιτικά μάτια, σκληρό πιγούνι, αρσενική μύτη και υπέροχα ζυγωματικά να ξεπροβάλλουν από την πόρτα.
Συνεχίζω να τον παρατηρώ, στενεύοντας τα μάτια μου, καθώς κάνει αργά βήματα με τα δυνατά πόδια του προς το μέρος μου. Κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι και μου αγγίζει το χέρι.
Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίω ποιον έχω απέναντι μου. Όλη αυτήν την ώρα το μυαλό μου απασχολούσαν αμέτρητα προβλήματα, με αποτέλεσμα να μην δώσω βάση στην παρουσία του Jason.
Του Jason! Του άντρα που με βοήθησε να αντιληφθώ τα λάθη μου. Που με γέμισε ξανά με αυτοπεποίθηση. Του πρώτου άντρα που με βοήθησε να ξεπεράσω τη άσχημη κατάσταση μου. Αν δεν ήταν αυτός κατά πάσα πιθανότητα θα είχα αυτοκτονήσει. Και τώρα είναι εδώ δίπλα μου. Μου αγγίζει το χέρι διακριτικά και μοιάζουμε σαν ξένοι. Φυσιολογικά, αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά και είχα ξαναδεί τον Jason μετά από τόσο καιρό, δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να μας σταματήσει από το να εγκαινιάσουμε το κρεβάτι μου.
