EFSANE GÖZYAŞI AVCISI

GİZEMLİ KİŞİ

Dryad yaptığı şok darbesi ile Yunus'u yere sermişti. Yunus isterse onu alt edebilirdi ama bir anda etrafında onlarca Dryad belirdi. Korkuya kapılmıştı. Gücünü kullanmasinin vakti gelmişdi. Elini doğrulttu ve hissetmeye çalıştı. Ama olmuyordu. Bütün parmaları karıncalanıyordu ama bir türlü bu gücü kontrol edemiyordu. Elinde bazı ışıklarda belirmişdi ama kısa sürede sönmüşdü. Sonunda pes etti ve,

- Hadi ne yapacaksınız yapın!

Dryad elinde beyaz bir kütle oluşturdu ve atmaya hazırlanmış dıki aniden durdu. Arkalardan bir ses gelmişdi. Belli belirsiz bir sesdi.

Bu ses Dryad'ı durdurmuşdu. Yunus hızla sesin geldiği yere baktı. Bir gölge vardı.

Yunus:

- Hey! Baksana teşekkür ederim.

Aniden gölge kaçmaya başladı. Yunus istemsizce onun peşine takıldı ama yeterince hızlı olamamışdı. Saniyeler içinde gölge gözden yok olmuşdu. Yunus elindeki dala baktı ve,

- Bugünlük bu kadarı yeter sanırım!

Dedi ve hızla kumsala koştu.

###

Saat 15:45 di. Yunus eve varmışdı. Hala yaşadıklarınin sıkıntısı içindeydi. Elindeki değneye baktı ve onu bir köşeye fırlattı tam evin kapısına gelmişdi ki aklına anahtar almadığı geldi. Ne yapacaktı?

Etrafda rahatca tırmanacağı bir yer aradı. Su borusunu gözüne kestirmişdi. Hizla ona yöneldi ve ağır ağır tırmanmaya başladı. Aniden arkadan o sesi duydu.

Beste:

- Ne o hırsızlığa mı başladın?

Yunus duyduğu ses ile sakince başını çevirdi ve aptal sırıtmasıyla konuşmaya başladı,

- Eee, anahtar almayı unutmuşumda.

Beste:

- Posta kutuisuna bak. Her zaman bir tanesini oraya saklar.

Yunus bunu duyunca kendini bıraktı ve yere atladı. Üstünü başını düzelterek konuşmaya devam etti,

- Teşekkür ederim.

Dedi ve posta kutusunu eline alıp içindeki anahtarı aldi. Sonra derin bir nefes alip,

- Eee nasıl gidiyor?

Beste dudaklarını büzerek:

- Ne olsun işte okul yokken tadını çıkarıyorum.

Yunus:

- Ha!

Beste:

- Neyse sen gine tıkandın ben seni rahat bırakayım görüsürüz.

Yunus el salladı ve Beste'nin gidişini bekledi. Ardından gözlerini sıkarak kafasına vurmaya başladı.

''Ah! Ne diye adam akıllı konuşmuyonda tıkanıyon!''

Sonra kapıyı açtı ve içeri girdi. Salon oldukça loş olmuşdu ışığı yakmak için tuşa basdığında aniden eli karıncalandı ve lamba patladı. Bunu görünce Yunus elini hızla tuşdan çekti ve lambaya baktı. Bu güç sıkıcı olmaya başlıyordu. Yunus tekrar dışarı çıkıp sopayı aldı ve iceri geçti. Her yerdeki çekmecelere bakıp ip arıyordu. Bu sırada kapı açıldı ve içeri kirli sakalı ve esmer teniyle Hakan girdi.

Hakan ışığı yakmayı denedi ve olmayışına tanık oldu.

Hakan:

- Ne yaptın lan lambaya!?

Yunus üst kattan başını uzattı ve:

- Işığı yakmak isteyince oldu.

- Şimdide evde bir jeneratör ile mi yaşıyorum?!

- Benden böyle bahsetme!

Sonra Hakan Yunus'a doğru alaycı bir bakış attı ve ceketini çıkarıp astı. Yunus merdivenlerden aşağı indi ve,

- Baksana bu ormanda Dryadlar mı var?

- Ne ara ormana gittin?

- Var yani.

- Sayamayacağın kadar çok yaratık var burada.

Yunus uzun bir süre sustu ve Hakan'ın uğraştığı lambayı seyretti. Sonra,

- Baksana bu evde sağlam bir ip var mı?

- Ne yapcan ipi?

- Bana ok lazım. Bugün saldırıya uğradım ve kendimi savunamadım.

- Niye zaten bunu yapabiliyorsun.

- Henüz değil.

- ... Yandaki garajda olsa gerek.

Yunus istediği cevabı alınca değneği ile dışarı çiktı ve evin yanındaki garaja gitti. İp hemen masanın üzerinde duruyordu. Yunus hızla onu aldı ve asılı duran testere ile istediği bir boyut ayarladı. Testere ile Kratos'dan gördüğü kadarıyla sopaya şekil verdi ve zımparaladı. Bunu hava kararana kadar yapmıştı. İşi bitince ipi bağladı ve kendinin bile inanamadığı hoş bir yay yaptı. Tek sorunu menzili kısa kalırdı ve çirkin bir görünümü vardı.

###

Akşam yemeğinden sonra odasına çekilmişti. Görüken şehrin ışıklarını seyrediyordu. Yatağından kalktı ve ışığını söndürdü. Ama gene aynı şeyleri hisseti. Vücudundan akan akımı ve ardınan her yer kap karanlık oldu. Dışarı baktığında şehrin birçoğu daha elektriksiz kalmıştı.

''Lanet olsun!''

...

BÖLÜM SONU

YORUM ATIP VOTELEMEYİ UNUTMAYIN :-)