TOPRAK KOKUSU

1.Bölüm

Senden sonra ne mi yaptım. Tekrar içime kapandım.Psikolog olacaktım ya hani kendi problemleri çözemiyorum ki başkasının problemlerini çözeyim.Bu yüzden psikolog olmaktan vazgeçtim.Sadece tek bir hedefim var o da "Ölmek". Her zaman yaptığım şeyi yaparak odama çekildim,çıkmadım. Çekindiğimiz yüzlerce fotoğrafa baktım.Asla olamayacak mutluluğumuza baktım.Her fotoğrafında seni daha çok özledim.Odanın her köşesine kokun sinmiş sevgilim.Dokunduğum her yerde parmaklarının gezdiğini hissediyorum.Duvarlara yaptığımız yüz şekillerine her gün bakıyorum.Bana yazdığın mektubu her gün ayrı bir duyguyla okuyorum.Bana aldığın büyük beyaz ayıcığı odamın köşesine koydum.Her akşam yatmadan önce onu karşıma alıp konuşuyorum.Sanki seninle konuşur gibi sevgilim.Ona senin kıyafetlerini giydiyorum.Seni en son gördüğüm beyaz pardon kırmızı bluzunu her gün kokluyorum.Çünkü en çok o,senin gibi kokuyor.Yanlız biraz canımı yakıyor bu bluzun kokusu.Birde annem delirdiğimi düşünüyor.Hastaneye götürmeye çalışıyor.Hafızamı kaybetmiş olabilir mişim.Saçmalıyorlar aşkım.Hafızamda sadece sen varsın.Bu yüzden hafızamı kaybetmedim.Sırf seni unutmamak için birlikte dinlediğimiz bütün müzikleri tekrar dinliyorum. Özellikle Evanescence-My Immortal.Sensiz tadı çıkmıyor hayatımın,hayatıma katılır mısın.Senden sonra iyi değilim ben.Hiç iyi değilim.

5 YIL ÖNCE

Merhaba,ben Stevery Dame. Lise üçüncü sınıf öğrencisiyim.1.68 boyunda 87 kiloyum.Liseyi bitirip psikolog olmak istiyorum.İnsanların dertlerini dinleyip çözüm bulmak çok güzel.Matematik gibi bir şey bu eğer sen çözüm için uğraşmıyorsan,problemin cevabını bulamazsın.Sadece biraz düşünmek gerekli.Sonrasında her şey çorap söküğü gibi gelir.

Sınıfa girmek istemiyorum.Acaba herkezin içeri girmesini beklesem de öyle mi yapsam.Evet öyle yapmalıyım.

Bekleyerek büyük hata yapmıştım...

Sınıfta bütün gözler bana çevriliydi.Her zaman ki gibi aşşağılayıcı bakıyorlardı.Gözlerini kısıp bakanlar bir yana benim hakkımda konuşup gülenler bir yanaydı.Gözlüğümü işaret parmağımla yukarı doğru ittim.Gene aynı şeyler.Yüzümü yere eğmeyecektim.Bir ezik gibi gezmeyecektim,ben asla eğmedim başımı şimdi de eğmeyeceğim.Hocanın yüzüne doğru başımı döndürüp yerime oturmak için izin istedim.Öğretmen sağda en arkada olan siyah saçları beline kadar uzanan bana bir böcekmişim gibi bakan ailee'nin yanına oturmamı söyledi.

Hayatımın en iğrenç dakikaları sanırım.Yanımda oturup bana tepeden bakmak onun hoşuna gidiyor olmalı.Kalkmak istiyorum burdan bu kızla oturmak ,ah nasıl dayanacağım.İnsanların laf etmesini istemiyorum.Güçlü bir kız gibi görünmeliyim.Kaşlarımı çatıp ona bakarsam belki yapmaz böyle. Ah ne diyorum ya benden kim korkar.

İşte zil de çaldı. Ne yapmalıyım dışarı mı çıkmalıyım yoksa burada oturmalıyım.Benimle dalga geçmelerini istemiyordum gene, lakin ilk şaka yapılmıştı bile.Bir erkekten hemde.Erkekler benimle dalga geçmezlerdi.Geçseler bile yüzüme demezlerdi.Dedikleri lafları kızlar da diyordu ama bir erkekten duymak çok canımı yakmıştı.

"Hey,o gözlükleri takınca gözlük takmış bir domates gibi oluyorsun"

"Şişme balon gibi olmuşun,ne yiyorsun bu kadar."

"Beni bile dövebilirsin sen."

Gözlerim dolmuştu.Kapatmamaya çabalıyordum.Kapatırsam gözyaşlarım akıcaktı biliyordum.Ayağa kalkıp aralarından geçmek için karşımda duran,sınıfımızın en pis erkeği Adrian'ı, itekledim.Hızlı adımlarla lavoboya yürüdüm.Mani olamıyordum gözyaşlarıma.Akıyordu ne yapabilirdim.Koşmaya başladım.Kimse beni böyle görmesin diye daha hızlı koştum.

Ve biri arkadamdan beni yere doğru itekledi.İlk defa bu kadar canım yanmıştı.Yerdeydim dizlerimin üstünde oturuyordum.Ben kimseye bir şey yapmadığım halde neden bana böyle yapıyorlardı.Herkez bana bakıyordu çok iyi biliyorum.Başım yere eğikti.Gözyaşlarım teker teker yere düşüyordu.Karşımda biri ayakta bekliyordu.Ayakkabılarını görüyordum.Kafamı vücuduma doğru büküp daha çok ağladım.Hıçkırıklarım koridorda yankılanıyordu.Karşısında diz çöktüğüm çocuk yere doğru eğilerek başımı kendine doğru kaldırdı.Kırmızı ve yaşlı gözlerimle ona bakıyordum.Acınası gibi görünüyordum,okulun en popüler çocuğu Damien Cast'in önünde diz çökmüştüm.Başımı sağa doğru çevirdim.Ayağa kalkıcaktım ki bana elini uzattı. Onun elini tutmalımıydım yoksa reddedip kalkıp gitmelimi?

"Arkadaşlar ikinci bölüm ve sonrasını komedi yapıcam. 2. Bölüm duygusal değildir."