Yollarım toz almış,
Eski defterler bir bir açılmış,
Kafamın içinde sesler,
Paranoya ve sinirli beni dürtükler.
Sustum, desinler uslu diye,
Sustukça üstüme yük bindirdiler.
Sevmediğim çocuklar,
Şimdi en yakınım da gölge oldular.
Oyunlara ihtiyacım yok,
Benim karnım yalanlara tok.
Yüzümüz, kalbin yansıması,
Bu yüzden senin yüzün hep boyalı.
Hep yandım ve yandım,
Kökü bozuk bir ateş oldum.
Ve çektikçe kafa mı bozdu,
Dost bildiğim, bana marka çizer oldu.
Kimi tanıdıysam aklıma kazdım,
İhtiyacım olanı mezara attım.
Aklımı kazdıkça eksildim.
Beynimi açtıkça hazineleri keşfettim.
