For Being Stupid ~kiribaku✔

~6~

O günün ardından 4 gün geçmişti. Kirishima, Bakugou'nun kendisinden hoşlandığını öğrendiğini duyduğunda Denki'yi bir güzel pataklamıştı.

Artık Bakugou'nun yanına bile gidemiyordu. Hoşlanmayı bırak, tamamen arkadaşlıkları bitmiş gibiydi. Kimse bunu düzeltmek için uğraşmıyor, sınıfta ki herkes aralarının bozuk olduğunu sanıyor fakat kimse ne olduğunu bilmiyordu.

Bokugou'dan uzak, konuşmuyorlar hatta suratına bile bakamıyor.
Okuldan çıkarken Kirishima her zaman ki gibi sınıftan erken çıkıp tuvalete koşmuştu. Tuvalet kabinine girdi ve klozet kapağı'nın üstüne oturdu başı eğik bir şekilde düşünüyordu. Kendini tutamadı ve bi' sıcaklık yanaklarından süzüldü. Artık Bakugou'yu görememek, onun için açlık gibi bir şeydi. Arkadaşlığa bile razıydı derken tuvaletin kapı gıcırdamasını duydu, içeri biri girmişti. Ağlamasını duymasın diye dişlerini sıktı.

İçeriye giren kişi, tek tek tuvalet  kapılarını sertçe açıyordu. Kendi kapısına geldiğinde aşağıdan ayakkabılarına baktı, sadece duruyordu. Beklemediği anda kapıyı serttçe tekmeledi, Kirishima korkudan yerinden sıçramıştı. Önünde duran açık sarı saçlı kişi ile kalbi çıkacakmış gibi oldu, bu Bakugou.
O'da şaşırmış ve anlamsız bakıyordu. Ne diyeceğini çok merak ediyordu fakat kirishima buna izin vermeden klozetten kalktı ve suratına bakmadan kabinden çıktı.
Tuvaletin kapısına ulaşacakken arkasından seslendi.

"Hey!"
Olduğu yerde durdu.

"Bana bakasana bi'"

Arkasına döndü ama hala ona bakamıyordu, başka yerlere konsantre olmaya çalışıyordu.
İyice yaklaştıkça Kirishima geri gidiyordu, sırtı kapıya dayandı.

"Sen beni görmezden mi geliyorsun lan, boktan saçlı?!"

Bir an bağırınca sesi kulakların'da çınlamıştı. Uzun zaman sonra tekrar onu azarladığı için mutlu olmuştu.
Bu yüzden istem dışı sırıttı.

"Ne gülüyorsun lan, salak herif! Bir daha beni görmezden gelirsen seni gebertirim! Şimdi dışarı çıkıyorum ve sende geliyorsun. Ha bir de... yanımda ağlayan erkek istemem."
Kapıyı açıp dışarı çıktı.

Kirishima ne olduğunu bir anlık idrak edemedi. Sanki hiç bir şey olmamış gibi eski arkadaşlıklarına geri dönmüşlerdi. Bu onu hiç bir şey mutlu etmediği kadar mutlu etti.

Tuvaletten çıktığında Bakugou'u arkası dönük bir şekilde etrafı izlediğini gördü.

"G-geldim."

"İyi, hadi çantanı al gidiyoruz."

"Ne- nereye gidiyoruz?!"

"Bana."

"Sana mı?"

"Hadi oyalanma!"

Çıkışa doğru yürümeye başladı. Kirishima'da arkasından onu takip ediyordu.
Ne yapmaya çalıştığını anlamıyordu, yol boyuncada konuşmamışlardı.
Evine vardıklarında. Kapıyı açtı. Kirishima sadece onu izliyordu.

"İçeri gelecek misin? Yoksa öyle bakacak mısın?"

"Geliyorum!"

İçeriye girdiklerinde Bakugou odasına doğru çıkarken Kirishima arkasından hala onu takip ediyordu.

Odasının kapısını açtığında ikisi de içeriye girdi.
Suratına bir koku çarpmıştı bu Bakugou'nun odası tamamen kendisi gibi kokuyordu, inanılmaz. Gerçekten büyüleyiciydi, yoğun ve harika.

"Niye zombi gibi bakıyorsun? hadi yatağa otur."

Bakugou'nun yanına oturduğunda kalbi deli gibi çarpıyordu. Onun odasında, onunla birlikte ve yatakta, düşünmesi onu deli ederken gerçek olması kalp krizine yol açabilirdi.

"Neden evine geldik?"

"Ders çalışmak için tabi ki. Başka ne için olacaktı, salak?!"

Bir an afalladı, ama zaten ne diyeceğini düşünüyordu ki?

"Şey, ben kitaplarımı çıkarayım o zaman." yandan çantasına uzandı.
10 dakika sonra ise yatakta kitap ile oturuyorlardı. Kirishima'nın aklından daha farklı şeyler geçiyordu. Biraz da olsa hayal kırıklığına uğramıştı fakat bir erkek'den hoşlanması özellikle bakugou gibi birisine ilgi duyması çok tuhaf bir şeydi. Bu hisleri fark ettikten sonra kendisi bile inanamamıştı, inanamak istememişti fakat bir süre sonra bu durumu kabullendi. Bakugou'yu seviyordu ve onun bunu bilmesine rağmen hiç bir karşılık vermedi, bu durum hakkında doğru dürüst konuşmadılar bile.

Zaman akıp gidiyordu, güneş'in yarısı batmıştı.

Bu sessizliği bozmak istedi.
"Ihm... Katsuki, bir kaç zamandır adam akıllı konuşamadık... Şu konu hakkında hani, hatırlıyor musun?"

Bakugou, bir tepki vermeden elinde ki kalemi döndürmeye devam ediyordu. Sanki görmez'den geliyordu.

"Artık bu olayı konuşmamız lazım. Hiçbir şey dememen, hiçbir şey olamamış gibi davranman, bu olayı çözmeyecek. Ben bazı şeylerin cevabını istiyorum!"

"Ne saçmalıyorsun sen, eijiro?"
Elindeki kalemi bıraktı.

Eijiro? İlk defa ismi ile hitap etmişti ve bu çok tuhaftı. Kirishima'nın kalbi yine dengesiz bir biçim de atıyordu.
Kafasını kaldırdığın da kırmızı gözlerle buluştu.

"Neyin cevabını istiyorsun?"

Kirishima, boğazının kuruduğunu hissettiğinde sertce yutkundu, konuşmak için ağzını açtı.

"B- benden hoşlanıyor musun?" yumruğunu sıktı ve gözlerini kapattı.

"Huh?"
Bakugou'nun suratında anlamsız bir tepki vardı, sanki soğukkanlılığını korumaya çalışıyordu.
Gözlerini o anda büyüttü.

Hiç bir cevap vermemişti. Ortalığı bir sesizlik kaplamıştı.
Bir an Kirishima ona doğu yaklaşarak omuzlarından onu yatağa ittirdi.