~11~ son

4.1K 345 238
                                    

"Çekilecek misin?"

Nutkum tutulmuştu. Kırmızı soğuk gözleriyle bana bakmaya devam ederken elimi saçlarımı geçirdim.
Konuşmam gerektiğini biliyordum, o'da bunu bekliyordu fakat ne diyeceğimi ikimizde bilmiyorduk. Daha fazla yaklaştım. Artık aklımla değilde kalbimle haraket etmeye karar verdim.

"Biliyorum. Şu an arakadaş olduğumuzu biliyorum. İçimde tuttuğum hisleri sana söyleyeceğim. Bu her şeyi değiştirecek, arkadaşlığımızı da. İçimdeki her şey şu anda patlamaya hazır, çünkü ben... ben... Igh lafı çok fazla uzattım. Ben... Seni seviyorum!"

Bana hala o soğuk gözlerle bakıyordu. Duygularını saklıyordu. Korkuyordum. Ne diyeceğinden çok korkuyordum. Elini uzatıp elimi sıkıca tuttu.

"Aptal. Sadece aptalsın."

Dişlerimi sıktım ve gözlerimi kapattım.

"Ben... üzgünüm!"

"Hayır. Üzgün olma! Sakın duyguların için özür dileme, aptal!"

Bana doğru ani bir şekilde yaklaştığında tırstım. Geri adım atacakken bana sarıldı.

İçimde hala bir korku vardı.
İçim hala rahat değildi.

"K-katsuki?"

"Seni seviyorum!"

"Emin misin?"

Aniden geri çekilerek çatık kaşlarla bana bakıyordu.

"Ne demek emin misin?! Sen değil misin yoksa?!"

"Hayır eminim ama ben... Korkuyorum. Yarın bir gün benden sıkılırsın, beni sevmezsin. Beni sevmek için her şeyi göze alabilir misin?"

"Tch."
Dudaklarını benimkilere bastırdı. O her ilk hamleyi yaptığında kendimden geçiyorum. Onu sevdiğime kesinlikle emindim.

"Eğer seni bırakırsam dünyanın en boktan insanı olayım."

"Zaten öylesin."

"Biliyorum. Bende seni seviyorum, boktan saçlı."



The end

Yeni hikayeler için bunu bitirmem gerektiğini düşündüm. Zaten fazla uzatmak istemedim. Biraz klasik bir son oldu ve basitti ama böyle olması gerekti umraım beğenmişsinizdir.
By


For Being Stupid ~kiribaku✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin