[Aşk ve Savaş~ AzDen]

[Second - Bölüm Üç]

Mezarın...
Onu gördüm,dokandım, ellerime aldım toprağı, ama olmadı sen geri gelmedin.
Seni koruyamadım. Yapamadım be boncuğum.

Göz yaşlarını silip devam etti

Ben sana bu kitabı çıktığında vermek istemiştim, oldu mu bu şimdi? Kızına benden önce kavuştun ama önce bir veda etseydin? Biliyor musun? Ecem 'i çok kıskandım. Çünkü bana bir veda yı bile hak saymadın.

Gülmeye başladı birden Azra. Çökmüştü, elinde sevdiğine yazmaya devam ettiği günlük ama ağlayan bir o. Bir insan bu kadar şeyi yaşayınca tabi çökerdi.

Ah bu gün sabaha karşı haberi verdiler, ya da ben duydum inan hiç bir şey hatırlamıyorum hatırladığım tek şey boncuk gözlerin.

Bir yerde görmüştüm. Karşında kinin gözlerine nasıl bakacağını bilirsen galaksileri bile görebilirmişsin. O zaman neden galaksimi benden aldın? Bağırmamı mı istiyorsun? Ne yapayım? Bırak nolur bırak bende sana geleyim.

Ölmüş birine bunları yazmak, ölmüş canıma bunları yazmak inan içim gidiyor. Yerin 2 metre altındasın ama elimi uzatıp da seni çıkaramıyorum, hadi çıkarsam seni eski haline getiremiyorum nolur çık gel bende eski halime kavuşayım....

-Yazar anlatımından -

Ölmüş birinin arkasından seslenebilirsiniz ama bu sizin açınızdan boşa olur. O sizi duyar ama siz o özlediğiniz ses tonunu duyamazsınız. Siması gelir gözünüzün önüne ama dokunamazsınız. Bazen size güler koşarsınız ama nafiledir çünkü ölmüş bir insan içinizden değil yanınızdan gitmiştir.

Hiç sevmediğiniz birisi olsun mesela, ölse ağlamam demeyin öyle bir ağlıyorsunuz ki, gözleriniz kanlanıyor, boğazlarınızın düğümü açılıyor, ama sizin elinizden bir şey gelmiyor.

Ölen her insan çok değerlidir. Bir kere gitmiştir, geri gelmeyecektir, ama sizi bekliyordur. Evet evet yanlış duymadınız sizi bekliyordur. Çünkü siz de bir gün öleceksiniz.

Şimdi derin bir nefes alın ve ölen ama unuttuğunuz insanları hatırlayın. Onlar da önceden çok mutluydu. Ama şimdi bir toprak olup gittiler yanınızdan ve siz onları unuttunuz. Çünkü her şeyin acısı tazeyken daha çok olur sonrası vicdan azabı...

Hayat diye adlandırılan bu serüven bir mucize. Gelişiyoruz, boyumuz uzuyor ama sonra ölüyoruz.

Kendinize bir hedef belirleyin, sevdiklerinizi önemseyin,
arkadaşlarınızın, sevgilinizin, ailenizin bazen hatasını görmezden gelin ve onun ile iyi günlerinizi düşünün ve kırmayın hiç kimseyi çünkü ölüm var

Sonunuz umarım Azra gibi olmaz. Canımızdan çok sevdiğinizi toprak ta da, balkon da da, evde de, veyahutta her hangi bir yerde görebilirsiniz ama bazen onları geri getiremezsiniz o yüzden birini seviyorsanız geç kalmayın söyleyin

Çünkü bizler kardeşlerim, Azra gibi bir son hak etmiyoruz. Azra da etmiyor ilerisini görmek için sadece hep beraber sabredelim.....