Pov Sarah
Gespannen maar enthousiast stap ik de trein in. Het is toch altijd een beetje spannend om de mensen waar je elke dag mee praat een keer in het echt te zien. Ik heb er wel zin in, het gaat echt geweldig zijn. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn, na de ruzie enzo. Besef even, we gingen op vakantie voor een week, en toen we net een paar dagen terug waren begon Terra ons compleet uit te schelden zonder reden. Vier weken later wil ze pas haar excuses aanbieden en toen bleek dat zij het helemaal niet was maar die ene Pascal. Zeer vreemd dit.
Na een, voor mijn gevoel, te lange treinreis stap ik eindelijk de trein uit. Ik heb op dit station afgesproken met Nikita en Terra die ook beide met de trein zouden komen. Ik loop de trap op en meteen zie ik de twee op me af rennen. Ik geef ze allebei uitgebreid een knuffel.
"Als we rennen kunnen we de bus nog halen," zegt Terra meteen. Ik kijk haar serieus aan.
"hallo Sarah, leuk je weer te zien na bijna 2 maanden. Ja hoi Terra, ik heb jou ook gemist" zeg ik. Ze rolt haar ogen en herhaalt de eerste zin. "Heb jou ook gemist. En nu rennen!" We rennen alledrie richting de bus en kunnen net op tijd instappen. We nemen een plek van 4 en gooien onze tassen op de lege stoel naast mij.
"Ik ben eigenlijk nog nooit in de Efteling geweest," zegt Nikita lachend.
"Ik ook niet," antwoord ik, "ik ga niet zo ver voor een paar achtbanen." Terra schiet in de lach waardoor Nikita en ik ook moeten lachen.
"Ik ben er een keer eerder geweest maar dat was in groep 3," zegt Terra als ze uitgelachen is. Ik schudt lachend en trek mijn tas van de stoel af om er een flesje water uit te halen. We praten nog een beetje over een paar willekeurige dingen en dan moeten we de bus uit. Samen lopen we naar de Efteling, het is niet heel erg ver lopen. Als we voor de ingang staan is het enige wat ik zie een grote menigte kleine kinderen. Boven die kinderen steken twee bekende hoofden uit.
Joost en Ronald.
Geamuseerd blijf ik kijken hoe de twee langs de menigte heen proberen te komen. Uit het niets hoor ik naast me een 'yodieyo' van iemand. Ik kijk naast me en zie Link staan, een grote lach op zijn gezicht. Snel geef ik hem een knuffel en kort er na word ik bijna omver geduwd door fans.
"Je zei dat er fans zouden zijn, geen hele fucking menigte," zeg ik lachend. Link lacht en gaat op de foto met wat fans. Ik probeer weg te komen van de grote groep mensen. Als link er is, betekent het dat Jeremy en Lotta er ook moeten zijn. Aan de grote groep mensen om ons heen kan ik precies zien waar de jongens zijn. Ik kijk rustig toe tot er twee handen voor mijn ogen worden geslagen.
"Welke pedo gaat me hier ontvoeren?" Aan de lach kan ik horen dat het Lotta is. Ik draai me om om haar een knuffel te geven. Na een tijdje laat ik haar weer los. Ik loop met haar mee naar Terra en Nikita die een eindje verderop aan het wachten zijn. Jeremy gilt een keer en rent dwars door de menigte heen, een camera in zijn ene hand. Hij rent naar ons toe terwijl hij schreeuwt: 'ga weg, jochen!' We moeten allemaal lachen.
Als na een tijdje Mira en Harm ook aan komen lopen breekt de hel los. Alle fans zijn wild om 'de squad' en worden constant lastig gevallen. Uiteindelijk heeft iedereen een foto en gaan ze naar binnen of weer weg. Wij blijven nog even op de parkeerplaats staan om te wachten op de rij. De jongens komen bij ons staan.
"Moest je het nou weer op Twitter zetten?" vraagt Joost. Link haalt zijn schouders op en kijkt ons aan.
"Sorry voor de fans." We lachen een beetje om aan te geven dat het niet erg is.
"Kunnen we nu naar binnen? Ik heb honger, er is vast wel eten daar toch?" zeg ik enthousiast. Terra kijkt me dom aan.
"Wanneer heb jij geen honger?" Nu kijk ik haar dom aan.
"Als ik honger heb, duh!" Joost begint te lopen naar de ingang dus wij volgen hem. De jongens lopen gewoon rustig, net als Nikita en Mira, maar Lotta, Terra en ik zijn als debielen aan het rondspringen. Jeremy kijkt naar achter en schud zijn hoofd als hij ons ziet. "Dit was echt het slechtste plan ooit," zegt hij en pakt zijn camera er weer bij. "Terra, waar gaan we heen?" "Efteling!" schreeuwt Terra blij. "Jij kunt echt nooit normaal doen of wel," vraagt Link. "Nope," antwoord Mira voor Terra. Ik grinnik en stop met lopen, we staan achteraan in de rij. Het grootste deel van de rij bestaat uit fans en hun ouders, de rest zijn mensen die gewoon een dagje pretpark willen. Die dag komen wij even compleet verstoren. Sorry mensen.
Als we allemaal betaald hebben lopen we door het park. "Waar gaan we eerst in?" Ronald zegt de naam van een attractie die ik al meteen weer vergeten ben. Het boeit ook niet echt iets, ik vind alles wel goed. We gaan in de rij staan. Achtbaan 1 van de weet ik veel hoeveel er zijn. We hebben nog genoeg tijd, dus waarschijnlijk moet ik nog veel tellen.
Dit gaat echt een geweldige dag worden.
Oke deel 1 van de meeting
Vanaf hier lopen de dagen niet meer gelijk maar dat was wel logisch denk ik
Ik heb een nieuwe telefoon gekocht :)
Bye
