P.o.v Sarah (toch weer een pov oepssss)
Ongeduldig sta ik voor het treinstation. Jeremy had er 5 minuten geleden al moeten zijn.
"Kom ooop," mompel ik gefrustreerd. Dan rijd er een auto de straat in, een die ik herken als de auto van Jeremy. Ik loop naar de straat en wacht tot hij stilstaat. Meteen stap ik in en rijden we verder.
"Hoi," zeg ik.
"Hey," zegt Jeremy terug. Ik pak mijn telefoon er bij en zie dat er niks in de groep is gestuurd. Ook kan ik zien dat Jeremy nog niks gelezen heeft.
"De plannen zijn trouwens gewijzigd. Breng me naar Lotta," zeg ik als we de straat weer uit rijden. Jeremy zet de muziek een stukje zachter en slaat af richting Rotterdam.
"Hoezo dat dan?"
"Ze gaat verhuizen, nu gassen." antwoord ik. "Sarah, wat de fuck?" Snel leg ik uit wat er gebeurd is in de groep. Jeremy reageert er niet op, maar gaat wel een stukje harder rijden.
—
Ik spring bijna de auto uit als hij stilstaat. We zijn de laatste, te zien aan de auto's die al voor het huis staan. Halverwege stonden de in de file dus zijn we nog een kwartier later. Ik druk op de deurbel. Niet veel later gaat de deur open, Link kijkt me aan.
"Wachtwoord?" Ik zucht en loop langs hem heen naar de woonkamer. Iedereen zit op de banken en stoelen. Ik kijk even rond en ga dan bij Ronald op schoot zitten.
"Ook hallo," zegt hij. Ik glimlach naar hem en kijk dan Lotta aan. Ze ziet er uit alsof ze elk moment kan gaan huilen. Dan vallen me de dozen naast de bank op, ingepakt en gelabeld. Link en Jeremy komen ook eindelijk een keer binnen. Link zucht en steekt zijn middelvinger op naar Mira wie op de bank zit. Hij gaat op de grond zitten, Jeremy gaat naast hem zitten.
"Wanneer ga je weg?" vraagt Terra na een lange stilte.
"Dinsdag." Vol ongeloof kijkt iedereen haar aan. Dinsdag al? Jezus, dat had eerder gezegd mogen worden.
"En dit weet je pas sinds vanmorgen?" vraagt Jeremy. Lotta knikt klein. Iedereen is stil. Hoe kunnen ze dit nou weer doen?
"Waarom?" mompelt Joost, waarschijnlijk meer tegen zichzelf dan echt tegen iemand anders. Lotta geeft er wel antwoord op. "Omdat ze dichterbij familie willen wonen, ofzo. Ik heb geen idee." Dan schiet me iets te binnen.
"Lotta, hoe oud ben je ook al weer?" Ze fronst. "19, hoezo?" Ik grijns. "Je bent volwassen, je hoeft technisch gezien niet mee," leg ik uit. Ze bijt zacht op haar lip.
"O my god, ja. Je hoeft helemaal niet weg!" roept Terra enthousiast. "Waar zou ik heen moeten dan? Ik heb niks." Joost haalt zijn telefoon uit zijn broekzak wat onze aandacht trekt.
"Weet je, ik woon nu samen met Duncan, maar je kan wel een paar dagen bij ons blijven. Of tot je iets gevonden hebt waar je heen kunt," zegt hij. Zo gaan we nog even een tijdje door tot we onderbroken worden door de moeder van Lotta.
"Lotta, kunnen we even praten?" Lotta staat op en loopt de kamer uit. We praten nog even verder.
"Kut," schreeuwt Terra uit het niets. We kijken haar allemaal dom aan. Ze begint te lachen maar legt dan haar telefoon ontgrendeld op de tafel. Ik kijk even en zie een schema van treinen. 'Trein niet beschikbaar' staat er door een tijdstip heen. Verder zijn er geen treinen meer.
"Je kan hier wel blijven slapen, dan neem je morgen de trein naar huis," zegt Lotta die weer terug is gekomen. Een grote lach staat op haar gezicht.
"Jij bent blij," zegt Harm. Ze knikt blij. "Mijn ouders zijn echt geweldig weten jullie dat? Ze wisten blijkbaar al een paar maanden dat ze naar Amerika gingen verhuizen, maar hebben niks gezegd omdat ze ergens naar op zoek gingen. Een huis, maar niet voor zichzelf. Ze hebben letterlijk een huis voor me gekocht!" zegt ze, ik heb haar echt nog nooit zo blij gezien. Niet dat dat moeilijk is, aangezien ik haar pas 4 keer heb gezien, maar sure.
"No fucking way!" schreeuwt Terra. Lotta knikt wild. "Oh, en als jullie willen kan iedereen nu wel blijven slapen. Zie het als een soort feestje," zegt ze.
—
Het duurt niet lang voor we alle matrassen beneden hebben. Verschillende kussens vliegen door de kamer naar de goede bedden. Niet dat we veel gaan slapen, maar toch. Ook hebben we het hele huis afgezocht naar eten dus nu hebben we de salontafel vol staan met bakken chips, m&m's, chocola en drank. Wat is nou een feestje zonder drank, right?
Nikita en Ronald zeiden dat ze echt niet langer konden blijven dus zijn ze weggegaan. Wel jammer, nu is het toch niet helemaal compleet.
Een half uur later zijn we allemaal als debielen aan het lachen en giechelen om de domste dingen. De meeste hebben aardig wat drank naar binnen gegooid, behalve Terra, die heeft haar lesje wel geleerd.
"Truth or dare! Link!" roept Mira. Ze gaat op de matrassen zitten. De rest volgt en we gaan in een kringetje zitten. "Truth," zegt Link. "Saai," zegt Lotta overdreven.
"Waar heb je voor het eerst gezoend?" Ik lach om de vraag. "In een tent op schoolkamp," antwoord Link. "Sarah." Ik neem nog een slok uit mijn beker en zet hem dan aan de kant.
"Dare!" Link denkt even na. "Doe je shirt uit," zegt hij dan. Ik met mijn aangeschoten hoofd trek zinder twijfelen mijn shirt uit. Ik heb een hemd aan, don't worry.
"Mira," zeg ik. "Dare." "Zoen de knapste persoon in de kamer!" Even een kleine update: Joost en Link zijn nog samen maar hebben nog steeds niets toegegeven. Harm en Jeremy zijn uit elkaar maar nog wel vrienden.
Mira twijfelt even maar kruipt dan toch naar de overkant van de kring. Ze seint nog iets naar Harm wat waarschijnlijk een 'sorry' moet zijn en zoent dan Jeremy. Jeremy gaat er rustig in mee.
"Ja, dat is wel weer genoeg," roept Terra. Mira gaat weer terug naar haar plek. "Oke, Terra, Truth or dare?" "Truth," zegt ze rustig. "Wat is er gebeurd tussen jou en Maud?" Haar gezicht betrekt.
"Niet heel veel. Na het feestje van Pascal kregen we ruzie en toen hebben we eigenlijk niet echt meer met elkaar gepraat," legt ze uit. Zonder op antwoord te wachten van iemand anders zegt ze de naam van Joost. Hij schrikt op van zijn intense staarsessie met Link.
"Truth." Terra grijnst een keer. "Heb je iets met Link?" Joost's gezicht word langzaam rood als hij heel zachtjes knikt. "Eindelijk! Took Some fucking time!" schreeuwt Jeremy. We beginnen allemaal te lachen en we stoppen niet eerder dan 5 minuten. Het is uiteindelijk bijna 5 uur 's ochtends voor ik in slaap val.
Hey
Ben ik weer
Liet ik jullie even schrikken he
Haha
Oke ja dag
