Pov Terra
Ik loop nog een rondje door ons huis heen, gewoon om te kijken of alles schoon en opgeruimd is. Lotta komt de trap af rennen met een grote lach op haar gezicht.
"Jij bent vrolijk?" Ze haalt haar schouders op en gaat zitten. Ik volg haar voorbeeld en ga in kleermakerszit tegen de armleuning van de bank zitten. Er is een reden dat ik vandaag de housewarming wilde doen, vandaag ken ik de geweldige mensen die zo gaan komen 1 jaar. 1 heel jaar, het klinkt als weinig, maar het is best veel.
Even een throwback naar wat we hebben meegemaakt: we begonnen met letterlijk overal een onbekend, toen gingen we bellen, hebben we elkaar voor de eerste keer gemeet, hebben Jeremy en Link ons meegenomen op vakantie, hadden we 4 maanden lang ruzie, en hebben we het weer goed gemaakt, kwamen er achter dat de jongens eigenlijk beroemd zijn, hebben we nog een keer gemeet in de Efteling, hebben we ons kapot gestrest om Lotta, en nu woon ik samen met haar in een huis. Wauw. Raar jaar eigenlijk dit. Een van de beste jaren ooit.
Ik schrik op van iemand die in zijn handen klapt. Ik kijk op en zie Ronald staan.
"Waar zat jij met je hoofd man?" Ik zucht en sta op. "Ergens waar jij niet bestond," probeer ik zo serieus mogelijk te antwoorden. Ronald kijkt me dom aan.
"Hey, doe eens even heel gauw normaal," zegt Sarah die de kamer in komt lopen. Ik lach als Ronald zijn schouders ophaalt. Ze geeft me een snelle knuffel en laat zich op de bank vallen.
Na een paar een uur is iedereen er en zijn we gezellig aan het praten op de bank. Link is een of ander verhaal over zijn kat die hij van de trap heeft gegooid toen hij klein was. We lachen allemaal met hem mee terwijl we rustig ons drinken opdrinken. Het is ondertussen bijna 9 uur, we houden het nog rustig. Nog. Lotta staat op als alle glazen leeg zijn en loopt naar de bijkeuken. Ik hoor de koelkast open gaan en ik weet precies wat ze van plan is. Ik sta ook op en ren naar haar toe om te helpen.
De deurbel gaat. "Kan iemand even open doen?" Niet veel later hoor ik de deur naar de gang open gaan. Ik loop heen en weer van de bijkeuken naar de keuken met meerdere flessen drank. Lotta en ik hebben besloten om de koelkast in de bijkeuken te vullen met drank. Zo hoeven we niet steeds de koude schuur in.
"Terra, het is voor jou!" roept Link. Ik loop nog een keer terug naar de keuken, zet de laatste paar flessen neer en ga naar de deur. Link geeft me een bemoedigend glimlachje waar ik om frons. Als hij aan de kant stapt zie ik Maud staan. Shit, wat doet zij hier. Ik pak de sleutels van het kastje, loop naar buiten en trek de voordeur dicht.
"Hey, heb je even tijd om te praten?" vraagt Maud. Ik kijk even opzij het huis is, niemand ziet ons staan. "Ik weet dat ze op je wachten, maar ik moet echt even met je praten," gaat ze verder. Ik knik, ik kan haar niet helemaal hier heen laten komen en dan weg sturen.
"Ja, ik heb wel even tijd," zeg ik. Ze glimlacht opgelucht, en eerlijk gezegd heb ik die lach gemist. Maud is mijn beste vriendin geweest voor bijna 4 jaar. Toch raar hoe een persoon alles kan verpesten.
"Het spijt me. Ik wilde niet tegen je schreeuwen of die dingen tegen je zeggen. Ik was gewoon boos op alles om me heen en reageerde het af op jou. Je hebt al het recht om boos op mij te zijn," zeg ik voor ze iets kan zeggen.
"Het is mijn schuld. Ik had niet zo moeten doen aangezien ik wist dat je boos was. Ik heb het alleen maar erger gemaakt. Ik mis je, oke? Ik mis onze gesprekken en alle dagen samen. Ik wil geen ruzie meer met je hebben, ik wil gewoon weer terug naar hoe het was." Tranen vormen in haar ogen als ze praat. Ik sla mijn armen om haar heen.
"Het is al goed. Ik mis jou ook." Ze knuffelt me stevig terug. Als ze me los laat kijkt ze me bedenkelijk aan. Snel kijkt ze achterom, maar ik kan niet meteen zien waar naar.
"Er is trouwens nog iemand die iets tegen je wil zeggen. Jullie eigenlijk, tegen iedereen die hier nu is." Even kijk ik terug het huis is, Sarah glimlacht naar me. Als ik terug kijk naar Maud zie ik iemand achter haar lopen. Ik herken hem nog goed. Meteen betrekt mijn humeur. Pascal.
"Nope," mompel ik en draai me om. Maud pakt mijn pols vast voor ik weer naar binnen kan lopen. "Laat hem even praten." Dan gaat opeens de voordeur open. Jeremy staat voor mijn neus, duidelijk boos.
"Wat doet hij hier," sist hij boos. Ik haal mijn schouders op en kijk Maud aan. "Hij wil praten met jullie," antwoord ze. Jeremy loopt weer naar binnen zinder iets te zeggen. Ik kijk Pascal aan. "Je krijgt 1 kans, Scherpenkate," zeg ik en loop naar binnen, Maud en Pascal achter me aan. Pascal doet de deur dicht. Ik ga naast Lotta op de bank zitten. Iedereen kijkt Pascal aan. Maud gaat ook zitten.
"Wie is dat?" fluistert Lotta. Dan bedenk ik me dat Lotta, Sarah, Mira en Nikita hem nog nooit hebben gezien. "Dit is Pascal," zeg ik hardop terug zodat de rest het ook kan horen. Even is het stil.
"Wat moet jij hier? Heb je niet genoeg verpest?" zegt Sarah. Ik gebaar dat ze haar mond moet houden en gebaar aan Pascal doet hij moet praten. Hij begint met vertellen.
Na het hele verhaal is het stil. Het komt er op neer, hij had niet gekeken naar wie er in de groep zaten en maar gewoon wat stuurde. Hij wist dus niet dat zijn vrienden in die groep zaten en dat het echt niet zijn bedoeling was om ze uit te schelden.
We kijken elkaar even aan en niemand lijkt meer echt boos te zijn. Ik sta op en loop naar de keuken. Ik haal alle shot glaasjes uit de kast, 15 zijn het er. Voorzichtig stapel ik ze en loop naar de woonkamer. Ook neem ik een fles drank mee. Een voor een vul ik de glaasjes. Iedereen, ook Pascal en Maud pakken er een na even twijfelen.
"Op ons," zeg ik met een lach.
"Op ons!"
Jalalala het einde
Ik dacht: laat ik het een goed einde geven vandaag
Dus tadaaa
Vrede op aarde
Ik ga trouwens een Q&A doen omdat het kan
Je hebt een week om vragen te stellen aan iedereen uit het boek
En aan mij als schrijver
Zie jullie over een week weer xx
