Selam.
Hala eve gelmedin Chanyeol. Son günlerde sürekli toplantın olduğunu söyleyerek ya geç geliyorsun, ya da hiç gelmiyorsun. Sabah geldiğinde yüzüme bakmadan uyuyorsun ve uyandığında sadece yarım saat birlikte olabiliyoruz. Son günlerde işlerin çok arttı. Gerçekten eve gelemeyecek kadar nasıl bir toplantı olabilir diye çok düşünüyorum ama bir şey bulamıyorum.
Sana sorduğumda sorumu görmezden geliyorsun. Moralinin bozulduğunu düşünerek üstelemiyorum.
Evet Chanyeol, haklısın. İş hayatı bu, ben bilmem.
Senin için endişeleniyorum. Bir sorun varsa ve bana söylemiyorsan? Ama evliliğimizin ilk günü birbirimize bir söz vermiştik.
"Birbirimizden asla sır saklamayacağız. Her zorluğun üstesinden geleceğiz ve asla birbirimizi sevmekten vazgeçmeyeceğiz. Eğer öyle bir şey söz konusuysa birbirimize söyleyeceğiz. Birbirimizi her zaman seveceğiz!"
O gün ne kadar mutluyduk Chanyeol. Etrafa neşe saçıyorduk ve insanlar bizi kıskanıyordu. Kıskanılan bir çifttik.
Yıllar geçti. Her sabah gülümseyerek beni öper sonra giderdin evden. Öpücüğümün sana şans getirdiğini söyleyerek defalarca öperdin.
Artık öpmüyorsun Chanyeol.
Artık sana şans getirmiyor muyum? Beni öptüğünde sana getireceğim tek şeyin şanssızlık olduğunu mu düşünüyorsun Chanyeol? Bu küçük adamdan sana zarar gelmez ama dev adamdan küçük adama gelebilir.
Sana neler olduğunu sorduğumda şükürsüz ve çok soru soran biri olduğumu söylüyorsun.
Hayır Chanyeol.
Sadece özlüyorum. Her ne kadar soru sorsam da sabırla cevapladığın zamanları, sana küsüp soru sormayı kestiğim de soru sormam için çabalamalarını...
Yine küsüyorum ama sen ya fark etmiyor, ya umursamıyorsun Chanyeol.
Bilmiyorum.
Belki de düşündüklerim ve hissettiklerim sadece birer kuruntudur.
Umarım öyledir Chanyeol...
