Wat denk je nu? Vraag ik me af. Wat vind je van me? En wat ga je van me vinden als ik zeg wat ik ga zeggen.
Jouw mond is een streep en je ogen staan levenloos. Je klampt je vast aan mijn verhaal en zuigt het op als een spons. Het voelt alsof je elke zin door je hoofd laat galmen om in de echo van mijn woorden een teken kunt vinden dat er op wijst dat dit alles mijn schuld is.
Een teken wat je zult vinden, want de afloop is mijn schuld.
"Ken je het gevoel dat je bekruipt als er iets naars te gebeuren staat? Alsof een vreemde je van achter vast wil grijpen?"
"Ja, dat heb ik al sinds ik hier met een naamloos persoon zit te praten." Zeg je bot.
Ik ben bang, omdat je me nu al veroordeelt hebt, niet?
JE LEEST
15 vlinders in een kamer vol stof
Short StoryNamen zijn als vlinders Vertel me wie je bent vlieg niet weg met de wind vleugelloos en onbekend ©Alle rechten voorbehouden
