15 vlinders in een kamer vol stof

9

Je kijkt me niet langer in de ogen. Alsof je voelt waar we naar toe gaan, maar het niet wil erkennen.

"Elke keer dat hij kwam voelde ik me erger. Tot het punt waarop ik mijn eigen nagels op mijn huid zette en begon te krabben. Langzaam maakte ik pijnlijke halen. De storm die ik zelf veroorzaakt had zou mijn eigen ondergang worden. Was ik maar goed genoeg geweest, dan was dit nooit gebeurt. Dan zou hij me troosten en er voor me zijn als een goede vriend.

Ik was niet perfect, verre van, ik bouwde aan mijn eigen ondergang."