İşte o gün geldi Rüzgar'ın beni bırakmayacağına kendimi inandırdım ama ya tahmin ettiğim gibi olmazsa ya beni bırakırsa işte o zaman ölürüz sadece Rüzgar ve Ada olarak yaşarız hiç kimse bize siz, onlar diye seslenmez yani ben ölü gibi yaşarım Rüzgar beni bırakmış olandı belki mutlu bile olurdu o anda kapım tıkandı
Gelebilir miyim?
sesinden Emre olduğunu anlamıştım ne söyleyeceğini merak ediyordum doğrusu ve merakıma yenik düştüm
Gir
Kapı açılmıştı gelende Emreydi zaten başka kimi bekliyorsam Rüzgar elinde çiçeklerle özür dilemeye gelmeyeceğine göre neyse hayal kurmayalım şimdi
Müsait miydin?
Evet
Ada şimdi sana anlatacaklarımı dinlemeni istiyorum dinleyecek
misin
Anlat
Biliyorum bize çok kızgınsın ama Rüzgar yedi ay hep uyanık değildi
Nasıl yani
Şşşt sözümü kesme ve dinle
Tamam
Biliyorsun o zamanlar Rüzgar hastanedeydi ve ben Rüzgarla hiç konuşmadan buraya getirdim yani kendi Rızasıyla burada durmadı 7 ayın 2 ayı komada geçti tam ümidimiz tükeniyordu ki bir mücize oldu ve Rüzgar'a ilik bulundu 1 ay boyunca iliğin bir etkisi olmadı hergün hiç bıkmadan odasına girip senin o gün neler yaptığını anlatıyordum sen sormadan söyleyeyim seni hergün takip ettim neyse birgün sen Rüzgârın mezarına gitmeden ben gittim mezara bir dinleyici yerleştirdim ağladın, konuştun ve ben bunların hepsini kayıt cihazına kaydettim ve komadayken Rüzgar'a dinlettim ve o an mücize gerçekleşti ilik vücuda uyum sağladı ve Rüzgar uyandı 1 ay boyunca yataktan çıkmadı ama benden birşey istedi hergün senin fotoğraflarını çekip gelecektim Rüzgar'ın yanına bende kabul ettim ve en sonunda Rüzgar evden kaçtı senin uçağa bineceğin gün sana el salladı bir an önce gel diye sonrasını zaten biliyorsun
Emre bunları anlatırken gözlerimden istemsizce yaşlar akıyordu ama bu beni rahatlatmıştı Emre beni kendine çekip sarıldı o bana sarıldıkça ben ağlıyordum şimdi özür dileme sırası bana gelmişti Rüzgarı boş yere suçlamıştım o beni Türkiyeye gönderse bile ben gitmeyecektim hızla odadan çıkıp Rüzgar'ın odasına girdim hala uyuyordu tabi saat sabahın 6 sı olunca bunu gayet normal karşıladım ve yanına uzandım yanağımdan yaşlar usulca inerken ağzımdan 4 kelime çıkmıştı
Özür dilerim Ada'nın Rüzgar'ı
Ona sarıldım ve uyudum bana karşılık veriyordu beni sarıyordu kolları bunu hissederek uyandım Rüzgar gözlerini açmış bana bakıyordu
Hayalin bile çok güzel Ada
Şansına küs yanında Ada'nın hayali yok Rüzgar'ın Ada'sı var değip onu öpmüştüm
Bana şaşkınlıkla bakarken gözlerinden yaşlar inmeye başlamıştı tam konuşacaktım ki o konuşmaya başladı
Şşşt bu anı 7 aydır bekliyorum şimdi sadece bu anın tadını çıkartalım lütfen
Bunu demesiyle ona iyice sokulmuştum ee kolay mı 7 ayın hasreti var üzerimizde
Çok kısa oldu ama kısa ve fazla bölüm yazmaya çalışıyorum bu anları özleyecegimiz bölümler gelecek ama şuan sadece Rüzgar ve Ada var ileriyi düşünmek içinde kısa bir süremiz bende bu kısa süreyi onların mutluluğu ile dolduracağım şimdiden görüşmek üzere
Hepinize kalpler yolluyorummm
❤🔫
