Harry Potter en het Mysterie van Zweinstein

Harry Potter en het Mysterie van Zweinstein 4: Terugkeer

'Vorig jaar, vlak voor de zomevakantie, zijn er een aantal dingen gebeurt hier op Zweinstein. Het is net alsof jou tweede leerjaar zich weer herhaalt, je weet wel, toen de Geheime Kamer geopend was. Nou, er hebben zich ongevallen plaatsgevonden. Erge ongevallen. Verdwijningen. Dingen die meestal voorkomen bij het gebruik van de Onvergeeflijke Vloeken. Maar de leerlingen weten er helemaal niets meer van na afloop. Alleen maar grote zwarte gaten in het geheugen, dat is wat overblijft. Dit is ook de reden dat ik jullie vier hiernaartoe heb geroepen. Heel veel leerlingen voelen zich veiliger met jou in de buurt, en zo kun je ook bij James, Albus en Lily zijn - stel dat het gebeurt...' ze fronst. Verwondingen? Verdwijningen? We mogen blij zijn dat er geen doden zijn gevallen. 'We vrezen het ergste, Harry. Kun jij een oogje in het zeil houden?' Ik knik. Ze zegt dat ik mag gaan, en ik loop weer naar lokaal 3C. Ik besluit dat ik nog steeds Paralitis zal lesgeven. Na de les zie ik Ginny, die in het lokaal Dreuzelkunde voor het bord staat, haar aantekeningen doorlezend. Ik loop muisstil naar binnen.

'Hey,' fluister ik in haar oor, terwijl ik mijn handen op haar heupen leg. Ze maakt een sprongetje van schrik, en beland op haar bureau. Ik laat de deur dichtzwaaien en vergrendelen, en doe de gordijnen dicht. We kussen elkaar innig, maar dan gaat de deur open, net wanneer Ginny op mij afspringt.

'Bloody hell, waarom moet dit nou nu,' zegt Ron beschamend nadat ik Ginny snel neergezet heb op de grond en haar kleren rechttrekt. Ik kijk hem beschamend aan, en we staan alle drie maar wat te blozen.

'Ik-'

'Wij-'

'Zou-'

Beginnen we alle drie tegelijk. Dan komt Hermelien aanwandelen. Ze voelt de ongemak gewoon.

'Wat is hier gebeurt,' vraagt ze argwanend.

'Geloof me, dat wil je niet weten,' zegt Ron, en loopt boos naar buiten. Hermelien trekt haar wenkbrauwen op.

'We waren... even wat persoonlijks aan het doen. Daar heeft hij het nog steeds moeilijk mee, snap je?' zegt Ginny, en Hermelien mompelt 'Ooh.' Ze loopt weer weg, en ik ook, want de volgende lading leerlingen stromen al binnen.

***

Aan het eind van de dag, wanneer ik terugloop naar de kamer, kom ik Loena tegen.

'Hi! Loena!' roep ik naar haar. Ze glimlacht, en loopt naar me toe. Ik omhels haar vriendschappelijk, en dan komt ook Marcel.

'Hi Harry! Nieuw, hè? Hoe bevalt het je?' vraagt hij, en kijkt glimlachend naar me. Ik maak een praatje met ze, maar zeg dat ik toch echt weg moet. Ik moet Ginny nog vertellen over Anderling's gesprek, en ik wil het ook nog tegen Ron en Hermelien zeggen. Het opgewonden gevoel dat ik altijd kreeg vroeger verschijnt weer, en ik zet er een snellere pas in. Als ik aangekomen ben, staat Ginny onder de douche. Heel sneaky doe ik de deur open, en spring erbij.

Na de douche liggen we allebei op bed.

'Gin, ik moet je wat vertellen.'

'Mmh,' antwoord ze vredig met haar ogen dicht. Ik vertel haar van het gesprek, en aan het einde zit ze rechtop te luisteren.

'Oh god, dat is zeker geen goed nieuws.' Ze laat zich achterover op het bed vallen, en wrijft met haar handen over haar slapen. Ik haal ze weg, en kus haar zachtjes. Voor de tweede keer vandaag worden we gestoord. Ik schiet in een spijkerbroek en een t-shirt, en Ginny doet hetzelfde.

'Lily!' roep ik, en draai haar in het rond. Ik geef haar een zoen op haar voorhoofd die ze later beschamend wegveegd. 'Hoe is het?'

'Goed! Oh pap, er zijn zoveel leuke mensen hier! Maar wat doen jullie hier?' vraagt ze. Ginny loopt naar haar toe, hurkt voor haar.

'Papa en mama geven nu les op Zweinstein liefje. Net als oom Ron en tante Hermelien nu. Je krijgt ook les van oom Ron, wist je dat? Hij gaat je vliegles geven!' zegt Ginny. Lily begint te springen en schreeuwen van blijdschap. Ik maan haar tot rust, en vraag wat het Griffoendor wachtwoord is.

'Maanling,' antwoord ze, en ik moet even grinniken. Ook bij Ginny speelt er een glimlach, maar ik zie toch dat er tranen in haar ogen zijn gesprongen. Ze kijkt snel weg, en loopt naar de badkamer. Ik weet maar al te goed dat ze nu even tijd wil voor haarzelf.

'Kom, Lily, dan kan ik James, Albus, Roos en Hugo even opzoeken,' zeg ik, en pak haar hand vast. Ze huppelt vrolijk mee door de gangen, en even later stoppen we voor het schilderij van de Dikke Dame.

'Maanling,' zeg ik.

'Natuurlijk,' antwoord ze bakakt, en zwaait open. Als ik door het portret ben geklommen, komt Roos al op me afrennen. Ik draai haar in het rond, en kus haar voorhoofd.

'Oom Harry! Het spijt me zo van wat er is gebeurd! Ik vuurde hem af, maar toen duwde Scorpius mij en-' zegt ze maar ik kap haar af.

'Scorpius? Heb je dat tegen Miner- sorry, professor Anderling gezegd?' vraag ik, en zet haar weer neer. Ze schud haar hoofd. Dan fluistert ze: 'Hij zei dat als ik het tegen ook maar één iemand zou zeggen dat hij mij weet te vinden.' Nu snikt ze. Ik geef haar een knuffel, en ze snikt tegen m'n schouder aan.

'Roosje, dit moet professor Anderling wel echt weten, hoor. Hij zal weten dat het van jou kwam, maar toch. Het moet. Je bent verplicht tegenover Melissa. Wie zijn haar ouders eigenlijk?' Vraag ik, en ze kijkt naar me op.

'Weet je dat niet? Ze is de dochter van professor Lubbermans. Expert in Kruidenkunde. Ze lijkt erg veel op de professor! Albus is erg begaan met haar,' zegt ze terloops, en slaat dan gauw haar handen voor haar mond. Ik grinnik even en speur de omgeving af naar hem. In het hoekje staat hij met de bruinharige jongen te praten, en dan ziet hij me.

Albus

Daar staat m'n vader, midden in de leerlingenkamer van Griffoendor samen met Roos en Lily. Nico ziet me kijken, en draait zich grijnzend om naar mij.

'Ey, Allie, is dat je paps?' Vraagt hij grinniked, en ik zie een paar meiden uit de zevende giechelend naar hem kijken en wijzen. Mijn vader is dan wel al wat ouder, hij is nog steeds even knap als vroeger. Im ben de enige in onze familie die zijn groene ogen heeft geërfd, en daarbij ook zijn slechte ogen. Daardoor ook de bril. Hij wilde per se dat ik een ronde bril kreeg. Pas nadat ik Geschiedenis van de Toverkunst had gehad van de altijd eentonige professor Kist - die trouwens een geest is - kwam ik achter het hele verhaal. En toch denk ik dat er af en toe wel wat dingetjes teniet zijn gegaan. Maar altijd als ik m'n vader ernaar vraag, nee hoor, hij blijft afwijkend. Ik zie dat Roos aan het huilen is en dat Harry hem troost. Wat is er nou weer gebeurd? Oh ja, dat incident bij Verweer tegen de Zwarte Kunsten. De eeuwig irritante Scorpius.

'Hey Harry,' zegt een zacht stemmetje achter ons. Ik draai me om, en zie Sara Spinet staan.

'Wat moet jij nou weer hier Spinet?' Vraagt Nico onbeleefd, en ik duw hem weg.

'Wat is er, Sara?' Vraag ik aardig. Ze beefd bang.

'Albus, er is iets dat ik moet zeg-'

En dan verdwijnt ze.