Killer's Wish

Kabanata 11

Lavender

Walang humpay kong pinagsusuntok ang puno na ginamit kong pangsuporta. Hindi ako tumigil kahit na nagdudugo na ang aking kamay.

Master, I now feel anger and sadness.

I shouldn't have wish this. I don't want this emotions. It's so painful. Something tells me that I shouldn't remember more or I'll be destroyed. My past self. She was an unwanted child in her 'home'. She was a beggar. She was loved. She was hated. She was kidnapped.

"LAVENDER!" liningon ko ito. Andrei. Pagkalapit niya ay agad ko siyang yinakap at humagulgol. Ayoko nitong emosyon na ito. Ayoko na. Ang sakit.

Nanatiling tahimik si Andrei at hinimas lamang ang likod ko. 

"Thief."

Napatawa ako sa sobrang sakit nang maalala ko na naman ang salitang yun. I didnt steal anything!  I didn't! Fuck!

Pinunasan ko ang luha na patuloy na bumabagsak sa mata ko pero tila di sila mmaubos ubos. Is it that hard to find a fucking home?! I thought I was safe in that place... didn't know that the place I once called home sent me into my own doom. I didn't remember anything after that  word but I know a bit on what happened to me when I accidentally saw the files in Master's table.

"Andrei..." take me somewhere nice. I want to say but I can't stop myself from crying. I can't. I don't have anyone. My blood relatives treat me like a trash then I was adopted in another rich household. That household that gave me a  momentarily peace yet in exchange for that I lost myself.

'"Hush, I'll take you somewhere nice" nang marinig ko un ay kusa nang sumara ang mata ko. I feel safe when I heard him. 

Third Person

Nandilim ang kanyang paningin nang makita niya ang sugatang kamay nang babae at ang mga mata nitong hilam sa pag-iyak. Galit at inis ang nararamdaman niya  sa kanyang sarili.

I'm sorry I can't protect you from pain. I'm sorry.

Binuhat niya ang babae at dinala sa kanyang kotse. Nang naibaba niya na si Lavender ay tinitigan niya muna ito at upang maaninag nang mabuti ang mukha nito ay kanyang hinawi ang mga buhok na tumatakip sa kagandahan ng babae. 

"Lavender, If I cant keep you away from pain then I'll just beat up the person that causes you this" bulong nito.

__

"Hades! What happened? H-how did you get those..." di na naituloy ni Lala ang nais niyang sabihin sapagkat sinamaan siya ng tingin ng lalaki at dirediretsong pumasok sa kanyang kwarto.

Dahil sa pag-aalala niya sa lalaking matagal na niyang minamahal ay agad siyang tumawag kay Venice upang magamot si Hades.

"Venice, I need your help" natatarang saad niya sa telepono. "Hades... Hades is full of wounds and cuts! Omg what should I do? What should I--"

"LALA! Calm down okay. Calm down." mahinahon na saad ni Venice ngunit sa kabila nito ay nag-aalala pa rin siya sa kanyang kaibigan ngunit kailangan niyang maging mahinahon upang makakilos parin siya ng maayos. "I'm on my way." dugtong ni Venice sa kabilang linya saka tumakbo patungo sa kanilang pwesto.

"HADES! COME ON! OPEN IT UP!" sigaw ni Venice habang kinakalabog ang pintuan sa kanyang tabi ay si Lala na may hawak hawak na first aid kit. 

Mga ilang minuto din nilang kinakalampag ang pinto. Sa irita ni Hades ay binuksan niya ito.

"What?" malamig na tugon nito. Binalewala lang ito ni Venice sapagkat na sanay na siya sa malamig na trato nito. 

"Let us treat your wounds." kita ni Hades ang pag-alala ni Venice sa mga mata nito. Napabuntong hininga na lamang siya, kilala niya ang kaibigan. Di ito titigil hanggang hindi niya makukuha ang kanyang gusto.

Di nagsalita si Hades ngunit tumalikod lamang ito sa kanila at direstsong umupo sa kanyang kama.

"Great!" saad ni Venice, alam niyang napapayag niya na ang kaibigan.

Nang makita ni Lala ang senaryo isang bagay ang lumitaw sa kanyang isipin.

"Right, I'm just an outsider pretending to be their childhood friend"

"What happened Hae?" isang matalim na tingin ang sinagot ni Hades kay Venice. Hades started hating his nickname Hae after that...incident.

"Just a wild animal on the loose" sagot ni Hades.