Avenger Girl

Back To School

Happy zou me in 20 minuten brengen naar het treinstation. Tony zei dat hij Happy me wel tot aan school wou voeren maar met een limo naar school...Iedereen zou me maar aanstaren en ik ben niet echt iemand die van aandacht houdt. Dus ik vroeg aan Happy om me in de buurt van het treinstation zodat ik niet te veel op zou vallen. µvanaf die plek ging ik zelf naar het treinstation waar Peter me altijd opwachtte aan de koffieshop. "Goodmorning Mia, how was your training with Nat? {Bijnaam van Natasha}" "Good, like always" Zei ik als ik naast Pepper ging zitten voor mijn ontbijt te nemen. "Well that's amaizing because you know in a month you can finally be a Avenger." "Yeah I know!" Ik had de grootste lach op mijn gezicht. Avenger worden was alles wat ik maar wou toen mijn ouders waren overleden. Ik wou dat ze trots op mij zouden kunnen geweest zijn. Na mijn snel ontbijt liep ik naar buiten waar Happy me op stond te wachten. "Sup kiddo?" "Good. You?" "Like always." Happy was alsof hij mijn grote broer was. Hij kon mijn zinnen afmaken zelfs voordat ik ze nog zelf had gemaakt in mijn hoofd. De rit was maar 10 minuten, gelukkig want ik kon niet wachten om Peter te zien. Ik ken hem al vanaf mijn geboorte, letterlijk. We kennen elkaar door en door. Alleen hij deed nogal raar de laatste tijd dus ik hoop dat dat eindelijk voorbij is. "Okay here we are. Be careful." "Oh come on. I'm the future new Avenger." We lachten en ik ging dan de limo uit. Het treinstation was maar 2 minuten stappen van waar Happy me afzette. Eindelijk was ik er, ik moest alleen nog de trap op en dan zou ik na een lange tijd Peter eindelijk terug zien. Daar stond hij, de wiskunde-nerd, mijn wiskunde-nerd...Mijn beste vriend. Als hij me zag staan kreeg hij een enorme lach op zijn gezicht. Nog groter dan die van mij. Hij deed zijn armen open en riep. "What? No hug?"

Ik schudde mijn hoofd en liep naar hem toe en sprong in zijn armen. We vielen bijna op de grond maar dat maakte ons echt niet uit. "I've missed you..." fluisterde ik tegen hij terwijl we nog aan het knuffelen waren. "Okay it wasn't that long but I've missed you too..." Ik stopte met knuffelen en keek hem aan. 

 "I don't mean it like that. Before I was gone for some time...You weren't yourself. I've missed THAT Peter, MY Peter." "I'm sorry Mia. I wasn't feeling good. I just needed time to think about stuff." Hij zette me op de grond en keek naar de grond met een gezicht vol spijt. "It's okay. But next time you tell me that you need space...I was worried about you..."

"Was my little Mia worried?" zei hij met een grijns op zijn gezicht. "Maybe...But come on. We need to go or else we are late for the train." Ik nam zijn hand en trok hem met me mee. De hele rit vertelde ik peter over hoeveel ik heb getraind en waarom ik er niet was omdat de Avengers bang waren dat er iets met me zou gebeuren. Hij vertelde dat zijn tante, May, hem ook thuis heeft gehouden omdat ze bang was. Hij vond het wel irritant dat hij dan niks kon doen voor zijn Stark stage omdat Tony weg was om te vechten met Thanos. Alles was normaal alsof de oorlog nooit was gebeurt alleen als Peter opzij keek zag ik iets in zijn nek. Het leek op het litteken dat Wanda had toen ze terug was. Maar het zal wel niks zijn. Hoe kan Peter nu hetzelfde litteken hebben als Wanda, hij was hier de hele tijd bij zijn tante. Ik besloot om het maar te negeren en gewoon te blijven praten met Peter. We waren eindelijk aan de halte waar we moesten afstappen. Het was gelukkig recht over onze school dus we moesten niet ver meer stappen. Net zoals altijd zouden we met Ned en MJ afspreken aan Peters kluisje. Dan zouden we naar mijn kluisje gaan dat een gang of 2 verder was. We liepen over het voetbal veld en waren bijna bij de deur als we het liedje van de dag hoorde. "Sup Penis Parker!" "Sup Trash!" Zei ik terug voordat Peter iets kon zeggen. Flash haatte het als ik hem zo noemde maar Peter en ik vonden het wel grappig. De volledige weg naar Peter zijn kluisje lachte we erover. "What are you guys laughing about?" vroeg MJ als we eindelijk bij Peter zijn kluisje waren. "Oh you know that Flash always calls me 'Penis Parker'?" Ze knikte. "Well this morning after he called Peter that again..." Voegde ik toe "Mia called him Trash!" Dat was iets dat Peter altijd deden als sinds ik het mij kan herinneren, elkaar zinnen afmaken. We lachten allemaal of toch Peter en ik. "What?" "Back again with finishing each other's sentences, I see?" Nu lachte MJ en Ned naar ons. "Hey that's how you know us." "Yeah...You got a point there girl." MJ sloeg haar arm rond me heen en we begonnen allemaal richting mijn kluisje te gaan. "So where were you two the last few weeks?" "O...oh. Well my p..parents and Peter his aunt were worried about the war you know so they wanted us to be at home. You know for us safety." Ik kon gewoon voelen dat Peter even zenuwachtig was als ik was. Peter was de enige die wist van mijn krachten en dat ik eigenlijk in het Avengers gebouw leefde. "Haha okay your parents are SO overprotective." "You tell me girl." We waren bij mijn kluisje aangekomen en ik nam vlug mijn spullen. Niet dat het nodig was want ons klaslokaal was letterlijk naast mijn kluisje. We begonnen met scheikunde. Ik had daar geen probleem mee om 2 redenen. De eerste is omdat ik super goed ben in vakken zoals scheikunde en de tweede reden was dat Peter mijn scheikunde partner was. Omdat we allebij zo goed waren in scheikunde waren we meestal als eerste klaar met de opdracht van de leerkracht dus zaten we gewoon wat te praten en dat was altijd mijn favoriete moment van de dag. Peter en ik kende elkaar beter dan wie dan ook. Ik zou geen leven kunnen voorstellen zonder hem.
Peter pov.
Ik stond nu te wachten op Mia om samen op de trein te gaan. Ik vroeg me eerst af of ze wel met mij mee op de trein wou want ik was de laatste tijd nogal afstandelijk. Maar wat zou jij doen als je eindelijk door hebt dat je over je oren verliefd bent op je beste vriendin.