Avenger Girl

Mia?

Ik werd wakker met ontzettend veel hoofdpijn. Ik had niet gedronken en was ook nergens tegen gelopen. "Aaaw..." Ik bleef maar steken in mijn hoofd krijgen. "yOu hAVen'T GOt riD oF mE yEt!" Alles werd zwart en het enige dat ik maar bleef horen was de irritante stem van mijn nonkel.
Peter pov.
Als ik mijn ogen open deed, zag ik dat Mia weg was. "Mia?" Geen antwoord. Ik rende naar de keuken, niemand. De badkamer, niemand. Living, ...Niemand. Mia zou NOOIT vertrekken zonder vaarwel te zeggen of een briefje te leggen. Ik besloot om Mr. Stark te bellen. "Yes, kid?" "Uumm...Mr. Stark...Is Mia with you...?" "No...I though she was with YOU;" "Not anymore. I woke up and she was gone." "We're coming, NOW!" Ik legde mijn gsm weg en ging mijn kleren aantrekken. Natuurlijk met mijn Spiderman-suite er onder. 20 minuten later stonden Iron man, Cap, Black Widow en Scarlet Witch in mijn slaapkamer.

Normaal zou ik helemaal flippen want mijn grootste helden staan in MIJN slaapkamer maar nu was het enige waar ik nog aan kon denken Mia.
Mia pov.
Ik deed langzaam mijn ogen weer open maar alles was zwart. Ik hoorde voetstappen als ik door had dat ik aan een stoel was vast gebonden.

"After 17 years I finally can meet my little niece..." Ik kreeg een fel licht in mijn gezicht waardoor ik niks kon zien maar dat was ook niet nodig om te weten wie er voor me zat. "Uncle..." zei ik met mijn meest geïrriteerde stem. "Not happy to see me?" "With that light I can't see you at all, dumbass!" Het licht verzachtte al snel en ik zag een man voor me die volgens mij mijn nonkel wel moest zijn. Hij had over zijn hele gezicht allemaal littekens, zijn haar was als zwart als zijn pupillen, als zijn ziel. "A big mouth, huh?!" Voordat ik nog iets kon zeggen, ging er een schok door heel mijn lichaam. "AAAH!!!" De schok bleef maar duren. Ik zag mijn nonkel zijn lippen wel bewegen maar ik kon weeral niets horen. Langzaam aan raakte ik mijn bewustzijn kwijt.
Peter pov.
Ik maakte me zo zorgen over Mia. We zijn al dagen aan het zoeken naar haar. Ze antwoord niet als ik bel of als ik stuur. 's Nachts kan ik met moeite slapen. De gedachten dat er iets mis was met Mia, hielden met nachten lang wakker. "Please Mia, be okay..."
Volgende dag
School was momenteel het laatse waar ik aan wou denken, laat staan daar zijn. Ik had namelijk betere dingen te doen. De tijd dat ik meer zou hebben, had ik zeker New York al 3 keer afgezocht. "Mr; Parker! You're stil with us?" "Y..yeah yeah..." "We know about Mia but they are going to find her..." Ik knikte en deed alsof ik de les mee aan het volgen was maar eigenlijk dacht ik alleen maar aan Mia. Tijdens de lunch probeerde MJ en Ned me op te vrolijken maar niks werkte. "Where are you Mia...?" was het enige dat door mijn hoofd ging. Uren gingen voorbij, nog trager dan voor de lunch en eindelijk kon ik van deze school weg om Mia te gaan zoeken. Ik had nog niets van de Avengers gehoord dus zij zullen haar ook nog niet gevonden hebben. Na zoals elke dag lang zoeken voor niets, hing ik naar huis. Als ik eindelijk aan het appartement van May en ik, zag ik dat mijn raam open stond. "Strange...It was closed when I left this morning."

Ik ging naar binnen, rustig in het geval er een inbreker was. Eerst zag ik niets dus ging ik naar mijn deur om die ook dicht te doen en als ik me omdraaide zag ik haar op mijn bed. "Mia?" Geen antwoord. Ik ging dichter naar haar toe en ik zag dat haar ogen weer anders waren. Niet zwart deze keer maar rood, fel rood.

"Mi..." Plots werd ik helemaal naar de andere kant van mijn kamer geblazen. Er viel iets op mijn hoofd waardoor ik even niets kon zien (Als dat logisch lijkt I don't know. :D" Ik keek terug naar mijn bed en ze was weeral weg. Weeral verdwenen. Maar ze was eigenlijk nooit terug. Dat lichaam mocht wel van Mia geweest zijn maar de geest die er inzat was Mia niet. Niet MIJN Mia.