Avenger Girl

Fake

Peter pov.
Het is nu al een paar dagen geleden dat Mia in mijn kamer was. Ik heb de Avengers nog niet vertelt over haar klein bezoekje. Ik weet het, ik weet het, dat is niet echt slim om te doen. Als ik in mijn gedachten ben verzonken, werd ik gebeld. "Hello?" "Hey Kid, we need you. There is somthing you need to see." Nog voordat ik kon antwoorden, legde hij af. Wat is er nu zo belangrijk dat ik moest zien. Ik heb betere dingen te doen. ZIJ hebben betere dingen te doen zoals ik weet niet misschien Mia zoeken?! Ik trok mijn spidersuite aan, zei tegen May dat ik naar Mr. Stark ging en klom uit mijn raam. "Let's see." Na een paar minuten was ik eindelijk in het Avengers gebouw. "Hey Peter"

 Ik draaide me om en zag...Mia?!!?! Ze liep naar me toe en net voordat ze me kon knuffelen zag ik dat haar ogen nog steeds rood waren. Minder fel dan die keer in mijn slaapkamer maar nog steeds rood, haar ogen zijn normaal blauw...Ik ontweek haar knuffel en iedereen keek even raar naar me. "Mr S..stark, can we talk?" "Uh yeah sure kid?" Ik trok hem met me mee naar een plek waar de rest ons niet konden horen. "What is going on, kiddo? Aren't you happy to see Mia again?" "That was NOT Mia. Haven't you seen her eyes? They are still red! Normaly they're blue!" "Now you say it...But wait still?" Hij keek me recht in mijn ogen aan en ik voelde de rode goed op mijn kaken komen. "Peter, are you not telling us something?" "Mia may or may not have been in mine room..." "And you didn't told us?!" "I didn't know how! What must I have said then? Hey guys, Mia broke into my room, her eyes were bright red and she blew me all the way to the other side of my room when I wanted to come to her. I didn't want you to have any more worries ..." "I understand Peter...But you better did. Then we could have done something by now." Ik stond daar, zwijgend. "Come on Spiderboy, just act like there is nothing to Mia so we can find out what really is going on. I will tell the others." "Okay.."
Mia pov.
Het is nu al een paar dagen geleden dat ik gevangen zat. Mijn nonkel heeft iemand anders die op mij lijkt naar de Avengers gestuurd om ze te laten denken dat ik terug ben. Ik hoop dat er iemand door gaat hebben dat ik dat net ben, ik hoop dat Peter weet dat ik het niet ben. Er was wel één ding dat niet raar maar cool was. Elke keer als mijn nonkel of iemand van zijn leger mij pijn wou doen of ook maar in mijn buurt kwam, begon mijn ketting op te lichten. Zo fel dat ik nooit mijn ogen kon open houden maar als ik ze weer open deed lag iedereen zeker 10 meter van mij. "Really Peter what kind of necklace did you give me?" "What did you say?!" "Uh...Nothing!" Ik haat het hier mijn nonkel is de raarste maar ook de meest gemene persoon die ik ooit heb gekend. Ik zit hier nu al een tijdje, een week of...2. Ik heb geen idee. Als je hier een tijdje zit dan verlies je het tijd uit het oog. Een paar dagen geleden hoorde ik mijn nonkel en iemand van zijn handlangers praten over gedachten lezen en misschien kan dat wel een manier zijn om hier uit te kunnen ontsnappen.
Flashback
"Master...have you ever thought that maybe just like her father she could read people's minds and even communicate with them like that?" Fluisterde iemand tegen mijn nonkel. Wacht...Gedachten lezen? "Nonsense if she could, she would have done already.Now get OUT!"

Present
Dus ik probeer al dagen lang mensen hun gedachten te lezen...En het is me gelukt. Ik weet nu dat ik in een oud gebouw ben achter de school. Het enige probleem is dat ik nu in Peter zijn hoofd moet geraken zodat hij en de Avengers naar hier kunnen komen.
Peter pov.
Ik bleef maar heel kort bij Mia want ik kon het niet. Ik kon niet doen alsof zij de liefde van me leven was want...Dat was ze niet..of toch niet die Mia. "Hey Peter, what was it that Tony needed?" "They found Mia..." "That's great but why aren't you happy?" "She's not the real Mia or not MY Mia." Ik zucht en viel neer in de zetel. "What do you mean?" "I think she's under control or something like that." "Oh dear..." Ik begon tranen in mijn ogen te krijgen en May had het duidelijk door. "Hey, you'll find what's wrong, you're spiderman. THE spiderman. You can do everything, I know you can." "Thank you May..." We aten chinees en later ging ik naar mijn kamer. Normaal zou ik nog eens door de stad gaan om te kijken maar ik kon het niet, ik was gewoon niet in de moed vandaag. Ik ging op mijn bed liggen en deed mijn ogen even dicht totdat ik iemand mijn naam hoorde zeggen. "Peter..."

 Ik sprong recht en keek rond in mijn kamer maar ik zag niemand. Als ik me terug wou neerleggen hoorde ik het weer. "Peter...It's me..." Wacht eens. "Mia?" "Yes! You can hear me?" "Um yeah but...Where are you?" "I'm kinda in your head. It's actually one of my powers that I got from my dad..." "That's...insane but ...so cool at the same time." Ze lachte en god ik was zo blij om die weer te horen. "Peter we have to be serious. I'm here in your head because I know where I am, wel... in real life." "Really where?!" "In a very old building behind the school. Omg I need to go my uncle is coming! Please Peter come here and save me before it's to late...I love yo..." En toen was ze weg. "Mia?" Ja ze was echt weer weg. Ik ging meteen naar May en zei dat ik naar Mr. Stark moest. Gelukkig had ik mijn suite nog aan en kon ik meteen weer vertrekken. "I'm coming Mia...Don't worry...I'll save you."

Note
Hey! Hier is eindelijk een nieuw deel. Het spijt me zo erg dat het zo lang heeft geduurd maar ik moet me echt concentreren op school want in exact twee maanden is school gedaan dus dat betekent dat ik niet zo lang meer heb tot de examens. Hopelijk begrijpen jullie mij en vinden jullie dit nieuwe deel tof. Ik zal proberen om een nieuw deel te schrijven voor 3 years of showing myself EN My life is a mess without you.

XXX sosojbb_13