(half Nederlands en half Engels.)
Dit verhaal gaat over een meisje genaamd Mia. Toen Mia nog heel jong was, zijn haar ouders omgekomen tijdens een gevecht van de Avengers. Maar dat was niet het enige dag gebeurt was toen. Toen Mia even niet aan het...
"Neen Mia, neen. Je kan niet verliefd worden op je beste vriend, neen....of misschien...neen " Ik zette mijn gedachten af van Peter en nam een douche. Ik vond het raar dat ik plots zo over Peter begon te denken. Achter mijn douche ging ik naar Tony zijn kantoor om verder te praten over mijn gestoorde nonkel. "Hey uuh..Tony? Peter is gone so..." "Yeah come in, come in." We praten uren en uren en uren. Achter ons gesprek leek alles wel wat duidelijker. Waarom mijn oogkleur veranderd als ik kwaad of beschaamd ben. Ik dacht altijd dat dat kwam omdat ik geraakt was door Scarlet witch en doctor Stange hun krachten maar blijkbaar hebben alle mensen van op Xopia dat. Ook hebben mensen van mijn planeet krachten van hun geboorte maar omdat mijn moeder iemand is van op de aarde had ik dat niet. Dat maakt mij toch niet uit want in heb nu toch krachten. Tony vertelde ook dat er al een aantal weken aanvallen gebeuren hier op aarde. Door een zwarte, akelige wolken. Dat is blijkbaar iets dat mijn nonkel en zijn leger kunnen, veranderen in een wolk. Niet zomaar een wolk want als hij je aanraakt ga je als je nog nooit iets mis gedaan hebt dood en als je dat wel al hebt gedaan wordt je even slecht als hem. Het was allemaal zo veel dus ik ging vroeg naar bed, dat probeerde ik toch maar ik kon helemaal niet in slaap vallen. Ik besloot om Peter te sturen in de hoop dat hij nog wakker zou zijn.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Omdat Peter me nu gerust heeft gesteld en gevraagd had of ik morgen bij hem en May wou blijven eten kon ik eindelijk slapen. De volgende dag was ik vroeg wakker. Zo vroeg dat ik zelfs te veel tijd had voordat ik eigenlijk naar school moest. Ik besloot om nog wat extra te trainen en vooral te oefenen met mijn krachten. Daarachter nam ik een douche en vertrok ik met Happy richting het treinstation. Peter pov. Ik maakte me zorgen om Mia. Haar leven was altijd al anders geweest omdat haar ouders zo vroeg waren overleden. Ze stuurde me ook nog eens gisteren super laat. Om haar wat gerust te stelen vroeg ik of ze bij mij en May te blijven eten. Daar liep ze. Even mooi als altijd. "H..hey Peter." "Hey Mia, r..ready to go?" "Always." Altijd als zij in de buurt kwam kon ik niets anders doen dan te lachen. Mia pov. Ik weet niet waarom maar het was zo raar toen ik Peter zag. Ik begon te stotteren. Begin..begin ik hem leuk leuk te vinden? Dat kan niet, wat als hij niet hetzelfde voelt. Dan is onze vriendschap helemaal verpest. Oké stop met over dat na te denken en doe gewoon normaal. Gewoon doen hoe ik altijd doe als ik bij Peter ben. Als we op school kwamen zag ik dat Flash weer iemand in elkaar aan het slagen was. "CoME On. yoU KnoW ThaT YoU WaNT tO SlaP hIm." "What no!" "Are you okay, Mia?" "No didn't you hear that?" "Hear what?" Hij had het niet gehoord? Misschien verbeelde ik het me maar. "Nothing..." We liepen voorbij Flash en gingen naar Peter zijn kluisje. Achter school gingen Peter en ik zoals afgesproken naar zijn huis. "Hey Mia? Are you sure everything is okay?" "Yeah why?" "Well you have been weird all day. You know you can tell me everything, right?" Hij had gelijk. Ik vertrouw hem met alles. Ik wil gewoon niet dat hij gaat denken dat ik raar ben. "Okay, but you have to promise that you will not think I'm weird or something." "I would never think that and you know that." "Okay, you remember this morning that I asked if you had heard anything. I heard someone say that I had to hit Flash and that he knew I wanted to. Would ... have that been a voice in my head? am I getting crazy? Or is this something to do with my uncle? Peter, I do not know what's going on with me." "hey hey, it's all okay. It was only a voice. Nothing wrong and if it happens more often you just have to promise me that you are either to me or to Mr. Stark goes. You will not go crazy. You would be the last person to go crazy. I know that and you trust me, right?" "Always..." "Come let's watch a movie instead of studying. We don't have anything to do till tomorrow." Ik knikte en we gingen naar binnen. Hij had gelijk het was waarschijnlijk gewoon de stress. Ik kon altijd op Peter rekenen. "I can choose the movie." riep ik als ik naar Pere zijn kamer liep. "Hey! ....Okay, but I choose the snacks!" "Deal!" Tegen dat Peter naar zijn kamer kwam met popcorn en Fanta, had ik al de film klaar gezet en zat ik al klaar op zijn bed. "Ready?" "For Star Wars? Always." "Star Wars? Good choice." Peter kwam naast me zitten en ik startte de film. Als ik volop in de film zat, begon Peter pop corn naar me te gooien en ik gooide terug nar hem. Na een tijdje begon ik moe te worden en viel ik in slaap.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Peter pov. Toen Mia vertelde dat ze een stem in haar hoofd hoorde, werd ik nog meer ongerust dan ik al was. Ik besloot om het niet te tonen en voor te stellen om een film te kijken. We zatten nu op mijn bed met Star Wars op mijn laptop. Ik kan zien dat rond het midden van de film Mia in slaap was gevallen. Ze lag op mijn schouder en ik kon niets anders doen dan te blozen. "God Mia I hope everything will be alright. I hate to see you afraid. I promise that if it is our birthday everything will be normal again and if that is not the case then your friendly neighborhood Spiderman will take care of that." Ik zette de film stop, legde mijn laptop weg en viel ook in slaap.
