3. A moment of a tributes

15 7 0
                                    

" Time is gold, second is diamond"

~Φ~

"Oh honey,why so sad?" maamong tanong ni Ms.Watson.

"Nothing, masaya na malungkot" maikli kung tugon.

"Happy in the same time sad?"

"Yes I'm happy because today is my birthday and last reaping,sad 'cause you know...im the..." di kona natapos ang sasabihin ko dahil nagsalita na sya.

"Oh its ok my dear,baka to ang gift mo na dapat mong ipanalo para sa victor village"
itinaas niya ang dalawa niyang kamay na parang nagwewelcome.

"Ok lets sing him a happy birthday"
hindi parin mawalawala ang masaya niyang mukha.

Kumanta sya.

"Happy birthday...uhhh..whats your name dear?"

"Edvard"

"Happy birthday Edvard...come on" yaya nya.

Walang kumanta kahit isa.

Tumigil na sya at pangiti uling nagsalita.

"Hehimm...hahaha " nasabi nya nalang

Wala ni isa ang sumunod.

Nauna kaming ipinasok sa Justice Hall.

Ilaw ng mga bombilya ang nagpapailaw sa
loob ng Justice Hall.Mga makapal na pader at sa kada gilid ay makikita mo ang mga peacekeeper na animoy pader ng Justice Hall.Ipinasok ako sa kaliwang room at sa kanan naman inilagay si Sheina.

It was a clean with one bed.A Gray cover.Umupo ako at malambot na malambot ang kama.

Hindi ko alam kong kinakabahan ba ako o hindi.

Ilang oras nalang ay dadating na ang train para sunduin kami.

Gusto ko pang pumikit pero di ko magawa.

Patuloy kong iniisip kung anong kapalaran ba ang nagaabang sakin sa arena.

Mga ilang saglit pa ay bumukas ang pinto,pumasok si Papa.Still ghost-mode.

Wala imikan.Nananaig padin ang katahimikan sa apat na sulok ng pader.

We have only 30 minutes to talk,something
personal or advice.Hindi na pinapayagan na umiwi ang napiling tribute.30 minutes for tribute visit.Nauubos na ang 20 minutes ay pala paring nagsasalita saaming dalawa.

Palapit na palapit na ang oras,dumadagdag nadin ang nararamdaman ko,nagaabala na ito na ang huling paguusap namin.

"Ahhh ikaw na bahala kay Paige,Pa"
panimula ko,may walong minuto nalang.

"Sya nga,nasa ilalim na kama ko ang food plate nya" dagdag ko.

Tinitingnan ko si  Papa ngunit wala padin syang imik.

"Last 5 minutes" sabi ng head peacekeeper.

Tumayo si Papa at niyakap ako.

I know it is really hard  for him na mag adjust sa gantong sitwasyon.

"Ahhh mag..." hindi na niya natapos.

Wala na iba pang salita ang lumabas ss bibig ni Papa.Umalis siya at hindi man lumingon.

I don't know kung iiyak ako a kikipkipin ko nalang ang kirot dito sa puso ko na masakit para sa anak na hindi mo sigurado
kung makakauwi ka paba.

Walang orasan pero alam ko na madali na magtanghaling tapat.

Ilang oras nalang ay dadating na ang train.

Tears And Blood (The 42nd Annual Hunger Games)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon