Η Λίρτα προχωρούσε με αργό βήμα προς τη μεγάλη πλατεία της πόλης. Ο αέρας χαϊδευε απαλα το κορμί της. Το φόρεμα που φορούσε ήταν εκπληκτικό ειδικά όταν κολλούσε αισθησιακα πάνω της, το βλέμμα της έβγαζε θαρρείς σπίθες, τα χείλη της κόκκινα, ένα επικίνδυνα όμορφο πλάσμα. Άκουγε τη μουσική που έρχονταν και χαμογέλασε. Από μακριά διέκρινε τον κόσμο που χόρευε χαρούμενος. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική. Πέρασε τις πρώτες παρέες και συνέχισε αργά και σταθερά κοιτώντας γύρω της. Κάποιοι όταν συναντουσαν το βλέμμα της εύχονταν να μη το είχαν δει. Η εικόνα της έμενε στα μάτια τους και στο μυαλό τους. Εκείνη διάβαζε τις σκέψεις τους. Ένιωθε τα πάντα. Διέκρινε μες το πλήθος ποιοι ήταν οι κατάλληλοι. Περνούσε δίπλα τους και χόρευε και κείνη. Απλά περίμενε.Δεν διάλεξε τυχαία τη συγκεκριμένη πλατεία. Εδώ υπήρχε κάτι που τη ξεχώριζε απ τις άλλες. Παντού πάνω της ήταν κρεμασμένες κρυστάλλινες φιγούρες παραμύθιων. Δράκοι μάγισσες δαίμονες νεράιδες όλες θεσπεσιες. Η ιστορία έλεγε πως το πρώτο παραμύθι γράφηκε πάνω εδώ στο συγκεκριμένο σημείο που τώρα είναι μια όμορφη και μεγάλη πλατεία. Η Λίρτα κοίταξε τις φιγούρες και τις χαιδεψε απαλά.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Σκοτεινό παραμύθι#GR contest (#JJASC19) #Starterliste 2019#TYS 2019
ParanormalΜια φορά και ένα καιρό....... Έτσι δεν ξεκινάνε τα παραμύθια;