Ανεκπλήρωτος έρωτας 🌹

Κεφάλαιο Έβδομο

"Κατερίνα... Εε Κατερίνα...
Τις σκέψεις μου διέκοψε η Κλειώ που μου φώναζε πολύ πιθανών για να σταματήσω να καρφώνω το βλέμμα μου πάνω του και να φύγω αφού είχε επιτέλους τελειώσει αυτό το βασανιστικό 7ωρο. Ξέρεις δεν είναι και ότι πιο ανώδυνο να τον βλέπω για 7 ώρες να είναι καλά... Να είναι καλά  χωρίς εμένα...
Γύρισα τη πλάτη μου και έφυγα σκεπτόμενη πως θα αργήσω να τον δω καθώς ήταν Παρασκευή...
Πηγα στο σπίτι μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου με το μυαλό μου γεμάτο σκέψεις..
Τι σκέψεις βασικά; εκείνον σκεφτομουν...
Ολο το απόγευμα το πέρασα έτσι, προσπάθησα να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο αλλά μάταια, όλες μου οι σκέψεις εκεί γυρνούσαν.
Σεκφτηκα να κανω λίγο γυμναστική μήπως και βοηθήσει. Έβαλα τα αθλητικά μου ρούχα και φόρεσα τα ακουστικά μου στα οποία έπαιζε δυνατά μουσική και  βγήκα για τρέξιμο. Στον δρόμο συνάντησα την αδερφή του με την οποία παραδόξως μιλάμε.
"Εππ Ιωάννου" φώναξε
Έκανα πως δεν την άκουσα, εξάλλου θα υπάρχουν και άλλες Ιωάννου δεν υπάρχει να μαι η μόνη. Ολόκληρη Κηφισιά η μόνη θα είμαι;
"Κατερίνα Ιωάννουυυ" ξανά φώναξε
Διαολε...
"Εππ Κωνσταντίνα, τι κάνεις;"
Κων:Εεε καλά είμαι, εσύ; Βγήκα να πάρω εμμ κάτι από το εμμ περίπτερο
Κατ : Ενδιαφέρον... Εγώ βγήκα για τρέξιμο να ξεχαστω
Κών :Από τι;
Κατ :Εμμ από... το.. διάβασμα (διάβασμα το λέμε τώρα, ωπα κάτσε ήθελες να πω στην αδερφή του την αλήθεια; ΧΑ)
Κων :Αχα.. Οκευ τα λέμε
Κατ :Τα λεμεε
Ουφ.. Τι ήταν και αυτό; Ναι τέλεια, πάω σπίτι πριν συναντήσω τίποτα χειρότερο. Βασικά, τι διαολο κάνει ο κόσμος έξω 7 η ώρα το βράδυ;. Δουλευόμαστε; γαμω τη Κηφισιά μου γαμω, ησυχία δεν έχεις.
Πήρα τον δρόμο της επιστροφής με γοργά βήματα με τον φόβο τι θα μπορούσα να συναντήσω.
"Κατερίνα που ήσουν;" Με ρώτησε επιβλητικά η μητέρα μου
"Είχα πάει για τρέξιμο έτσι και αλλιώς έχασα τη προπόνηση"
"Ερωτευμένο είσαι παιδί μου;"
"Ε ναι"
"ΤΙ?"
"Αντίο μαμααα"
Έτρεξα στο δωμάτιο μου και προσποιηθηκα ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Τι βαρετή μέρα σήμερα; Γαμωτο...
Απασχόλησα τον εαυτό μου με το να γράφω κάτι χαζά στιχάκια. Το παίζω και ποιητής ναι.
Πότε πήγε 10 ειπαμε; Α ναι, τώρα. Κατερίνα συγγεντρωσου. Έκανα μπάνιο, έφαγα και κοιμήθηκα. Ομολογώ είχα ανήσυχο ύπνο, έτσι ξύπνησα κατά τη μία και είχα ένα μήνυμα, ήταν η αδερφή του. Ωπα τι; τι θέλει η αδελφή του στη μία από εμένα;
"Hellooo ❤️"
"Να ρωτήσω κάτι αδιακριτο; Τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα; 😂 ❤️" (γιατι αν δεν βάλουμε καρδιά θα γινει κάτι)
"Η ερώτηση είναι αν θα κοιμηθώ καθόλου 😂❤️"
"Αχα, μάλιστα ❤️"
"Να σου πω κάτι ανησυχητικό; ❤️"
"Εξαρτάται ❤️"
"Εμμ ναι... Ο αδερφός μου είχε βγει βόλτα και δεν έχει γυρίσει. Οι γονείς μου λένε ότι είναι μεγάλο παιδί και ότι δεν θα του χει συμβεί κάτι αλλά ανυσηχω... ❤️ "
" ΠΑΡ'ΤΟΝ ΤΗΛΈΦΩΝΟ, ΚΆΝΕ ΚΆΤΙ... ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ... ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΌ "
" Εντάξει ηρέμησε... Τον έχω πάρει τηλέφωνο και δεν απαντάει "
" Μην ανησυχείς "
Ετρεμα... Δοκοιμασα να στείλω στον Νίκο αλλά δεν απαντούσε.... Διαολε, τι και αν ήταν μαζί και έπαθαν κάτι;
Κάτι μου έλεγε πως θα μπορούσαν να είναι στη καφετέρια κοντά στο σπίτι μου. Ήλπιζα όχι, εκεί γίνονται όλοι οι καυγάδες της Κηφισίας.
Δεν μπορώ να κάτσω έτσι...
Βγήκα από το παράθυρο του δωματίου μου ελπίζοντας να μη με καταλάβει κανείς.
Σκέφτηκα οτι δεν ήταν καλη ιδέα να φύγω από το σπίτι μου στη μία και μισή ολομόναχη και να πάω σε αυτή τη καφετέρια - μπαρ αλλά το έκανα έτσι και αλλιώς.
Μπήκα δειλά δειλά στο μπαρ και τον έψαχνα, δεν βρήκα κανέναν γνωστό μου. Έστειλα μήνυμα στη Κλειώ λέγοντας της τι είχα κάνει, προφανώς και δεν το επικροτησε αλλά μου είπε να την ενημερώσω για ότι και να γίνει.
Μπαίνοντας πιο μέσα στο μπαρ τον είδα, ήμουν τόσο σίγουρη.
"Λεωνίδα έλα μαζί μου τώρα, δεν με ενδιαφέρει τίποτα"
"Εππ Κατερίνα, τι κάνεις εσύ εδώ;"
"Αυτό που έπρεπε να είχα κάνει εδώ και ώρα" είπα και τον τράβηξα απότομα έξω από το μπαρ
Τον άφησα να ακουμπήσει στον ώμο μου και τον πήγα σπίτι του, ήξερα που ήταν, τον είχα δει με την αδερφή του. Στον δρόμο προσπαθούσε κάτι να πει αλλά δεν καταλάβαινα τι. Ήταν τόσο μεθυσμένος που μπορούσα να μυρισω την βότκα στην ανάσα του. Ποτέ η βότκα δεν ξανά είχε πιο ωραία μυρωδιά. ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΣΥΓΓΕΝΤΡΩΣΟΥ. Ήταν τόσο δύσκολο να τον πάω μέχρι το σπίτι του όντας μεθυσμένος. Φτάνοντας σπίτι του είχε από κοιμηθεί πάνω μου, δεν είχα άλλη επιλογή από το να τον "σηκώσω" στους ώμους.
"Γαμω το κέρατο σου Λεωνίδα" μουρμούρισα.
Ουφ, επιτέλους φτάσαμε...
Έστειλα μήνυμα στην αδερφή του να ανοίξει γρήγορα την πόρτα όπως και έκανε. "Σε ευχαριστώ πολύ που το έκανες όλο αυτό για εμένα"
"Ποιο;"
"Βρηκες τον αδερφό μου... "
" Σιγα ρε Κωνσταντίνα.. Στο κάτω κατω και εγώ ανησύχησα"
Μου είπε να μπω μέσα καθώς οι γονείς τους έλειπαν και μου έδειξε που είναι το δωμάτιο του. Τον άφησα στο κρεβάτι του και του έδωσα ένα φιλι στο μέτωπο. Εκείνη την ώρα μου φάνηκε σωστό, εντάξει; Έφυγα από το δωμάτιο του γρήγορα, χαιρέτησα την Κωνσταντίνα και έφυγα γρήγορα. Πήγα κυριολεκτικά τρέχοντας σπίτι μου και μπήκα απο το παράθυρο μου ελπίζοντας να μη με καταλάβει ο σκύλος μου ο οποίος με περίμενε στο κρεβάτι μου. Άρη ήσυχα, ψιθύρισα και τον κατέβασα από το κρεβάτι μου..
Ουφφ τι μέρα και αυτή... Ελπίζω να μη θυμάται τίποτα από αυτά αυριο....

Heyy, ναι ναι ξέρω έχω καιρό να ανεβάσω αλλά υπόσχομαι, θα επανορθωσω :) ❤️