Güneş yerini almış yeryüzündekilerin onu selamlamasını bekliyordu ama güneşi bekleyen bir Feride Hanım da vardı. Bekleyiş son bulmuştu. Bu kavuşmanın şerefine bir sigara yaktı Feride Hanım, dürüst olmak gerekirse Feride Hanım bir sigara yakmak için bahaneler arıyordu. Üst üste yakılan sigara Feride Hanımın reflüsünü azdırmıştı, ilaçlarını alıp kızıyla kendisine poğaça yapmak için mazemeleri çıkarmaya koyuldu.
Gülce'nin sesiyle irkilip "Kızım gel kahvaltı hazır. Poğaçalar sıcacık." diyerek güzel kızını çağırdı.
Gülce Agâh'ı düşünerek uyuyup düşünerek uyanmıştı. Mutluydu, annesini öptü ve hazırlanıp kahvaltısını yapıp yüzünde kocaman bir gülümsemeyle okulun yolunu tuttu.
Feride hanım hâlâ diken üstündeydi. Bu stres onu çok geriyordu ama geçmiş bu, dönüp dolaşıp bulur seni. Feride Hanım "Ah felek ah!" diyerek, ev işlerine verdi kendini, bu da onun stres giderme şekliydi.
Gülce okula varmış olanları Deniz'e tekrar tekrar anlatıyor, Deniz ise onu tekrar tekrar ilk defa duyuyormuş gibi dinliyordu.
Günler günleri kovalamıştı. Gülce annesine soracağı soruyu unutmuş, Feride Hanım ise aylar sonra derin bir oh çekmişti.
Gülce ve Agâh uyumlu ve güzel bir çift olmuştu. Arada elbette ki tartışmalar oluyordu fakat onların sevgisi bundan büyüktü diye düşünüyordu Gülce, Agâh'a görünmeyen bir bağ ile bağlanmıştı sanki. Agâh ise dünyada ondan daha iyi ve güzel bir varlık yokmuş gibi davranıyordu.
Feride Hanım olan bitenin farkında fakat kızının birebir gelip anlatmasını kendini ona yakınlık duygusu ile açmasını istiyordu, öyle ya Gülce de anlatmak için kıvranıyor fakat bir türlü anlatamıyor. Belki ilk adımı annesinden bekliyordu ama Feride Hanım kararlıydı ve tabi ki galip gelen Feride Hanım oldu. Gülce saf ve temiz duygularını annesine anlattı ve annesi ona sımsıkı sarılarak "Aşk bu dünyada ki en güzel duygudur, doğru gözlükle doğru kişiye bakarsan." diyerek kızına sarıldı ve ekledi "Ama sen ne karar alırsan al, ne yaparsan yap annen hep senin arkanda dimdik bir şekilde yığılmana asla izin vermeyecek" dedi ve hafif gülümseyerek "Bir tanecik kızım var benim ezdirtmem." dedi. Sıkıca bir sarılmanın ardından Feride Hanım yine ciddiyetini bürünerek "O dolabı da toplu görmek istiyorum." deyip odalarına geçtiler. Gülce kuş gibi hafiflemişti. Feride Hanım da öyle. Kızıyla artık daha samimiydiler. Mutluydu, bu sefer farklı olarak mutluluktan sigara yaktı ve kızıyla daha güzel bir gelecek için hayaller kurup rüyalarında mutlu ütopyasını büyük bir umutla bekledi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT KADINI DEĞİL HAYATIN KADINI
Non-FictionHayat nedir ? Bizim yönlendirdiğimiz bir oyun mu, yoksa bizimle oynanan bir oyun mu? Bu konu hakkında birçok düşünür yorum yapmış, milyonlarca yazar düşüncelerini sayfalarına dökmüş, uzun yıllar tartışılmış ama asla bir sonuca varılamamıştır . Şimd...
