11

9 2 0
                                        

Ok tahun ni last aku kat sini,mungkin sedih bagi orang lain, tapi aku? Perasaan sedih tu ada tapi perasaan gembira lagi bermaharajalela.

"Awak, malam nanti saya jemput awak eh? Kita keluar makan."

"Ok" balas ku ringkas

"Kenapa macam sedih je ni? Senyumlah,susah sangat ke nak senyum dengan namchin sendiri" ya dah lima bulan aku dengan Jongho bergelar yeochin dan namchin.

"Manadah, awak tu yg terlebih happy" nak tanya aku bahagia? Ya aku bahagia, Jongho ni jenis yg ambil berat, kalau aku tak makan masa rehat pun, dia marah aku, kekadang rasa macam di kongkong juga, tapi dari dia tak kesah pasal aku, kan lagi teruk.

"Em sebelum saya lupa wahai sayangku, awak nak saya hantar awak balik,"

"Kalau awak benarkan, saya nak ikut kawan saya?"

"Saya risau sebenarnya, tapi ok awak boleh ikut kawan awak, hari ni je eh?"

"Ok" aku kiss pipi Jongho, manatau boleh kurangkan rasa risau dia.

"Sini tak nak?" Jongho tunjuk bibir dia, kau gila ka ha Jongho?

"Itu simpan dulu" aku bagi dia hug lagi, lepas tu aku lambai dia dan terus lari, taknak pula dia tarik aku peluk 2 , 3 jam.

.......

"Sorry lambat" aku tarik nafas sebb baru habis lari.

"Kau memang selalu lambat eish" gumam Jihyun.

Aku gelak,

"Hansya, kitorang ada benda nak cakap dengan kau" bentak Shinhyo, lek arh kenapa serius sangat ni ha?

"Kau jauh berubah, kau tak selalu senyum dah, kau berubah Hansya, kami rindu Hansya yang dulu, kalau sebb Jimin..."

"Tolong jangan sebut benda tu lagi, "

"Kalau bukan sebb dia, kau takkan jadi macam ni"

"Tolonglah ,sudahlah"

"Hansya.."

"Apa korang nak sebenarnya ha?" aku geram, kenapa perkara ni di bahas lagi? Sedangkan aku dh cakap aku nak lupakan. Aku beredar dari tempat tu, tinggalkan kawan kawan aku, bukan sebb aku marah,tapi aku taknak menangis depan diorang.

"Awak ambil saya," aku call Jongho, aku ambil segala risiko untuk call dia, aku tahu yg dia akan tanya aku soalan bertubi tubi, aku betul betul nak peluk dia, dia je lah yg dapat redakan tangisan aku.

"Awak nangis eh?kenapa? "

"Tolong lah awak jangan tanya saya, awak boleh ke tidak ambil sya"

"Mestilah boleh, tunggu saya kat sana."

........

Aku masuk kereta Jongho and terus peluk dia. Aku tahu macam gedik an? Hoi suka hati aku lah, namchin aku. Kau pehal?

"Dah dah jangan nangis lagi" Jongho usap rambut aku, aku eratkan lagi pelukan,

"Awak dah lah," haip Jongho kau macam menangis,

"Awak kenapa menangis?" aku tanya dia, tetiba nangis ni apa kes?

"Saya tak leh nampak orang yang saya sayang nangis" dia lap air mata aku, dan perlahan lahan dia kiss bibir aku, sumpah ni first kiss aku. Dari bibir aku ke pipi dan ke dahi. Dia bisik kat telinga aku " dah lah ye, jangan nangis lagi, saya hantar awak balik" aku cepat geleng, taknak lah balik rumah awal.

"So awak nak pergi mana?"

"Rumah awak"

Huish Jongho rezki jangan ditolak. Shut, aku masih alim, aku takkan buat perkara luar kawalan.

"Buat apa kat rumah saya?"

"Saja" memandangkan namchin aku tinggal sendiri, yelah anak orang kaya an, kena bagi rumah, kereta,kemewahan, tapi satu sifat yang aku tabik dengan namchin aku ni, dia tak sombong even dia anak orang kaya.

"Satu syarat kalau nak pergi rumah saya" haip main syarat syarat pula dia.

"Apa?" aku hairan, syarat apa?

"Masak kan untuk sya " dia buat muka cute dia, ni buat aku cair..

"Ok"






















Asal semua Jongho ni, aku letak mana Jimin, jawapannya dia bawa ketiak, so itu namanya kurafat bila i keluarkan dia dari ketiak. Hahahahahahahahah

"DIA" || PJM✴[C]Tempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang