Can ve Sanem,Emre'nin peşinden koşarlarken kendilerini Emre'yle birlikte Sanem'in evinin kapısında buldular. Can ve Sanem şaşkınlıkla ; "Neden buraya getirdin bizi ?" diye sordular Emre ise sesini çıkarmadan kapıyı açtı,evin anahtarı neden Emre'deydi ? Neden onları buraya getirmişti ? Neden hem mutlu hem de ağlıyordu ? Neden gecenin bu saatinde buradaydı ? Neden annesini sakinleştirmiyordu? Neden,neden,neden ?...
Derken eve girdiler,eve girdiklerinde Sanem etrafa baktı,baktı ama evini tanıyamadı her şeyin yeri değişmişti koltuklar başka yerdeydi,televizyon başka yerdeydi,elleriyle kaldırabilecekleri her şey başka yerdeydi...
Neden peki ? Işıklar kapalıydı. Sanem tam ışığı açacakken Emre "durrrr" diye çığlık atmıştı. Ama neden ? Can ve Sanem'in kafasında 'neden?' kelimesi o kadar büyümüştü ki,nedenden başka bir şey düşünemez haldelerdi. 15 dakikadır kapkaranlık evde duruyorlardı... Sessizlik eve hakim olmuşken,birdenbire bir ses geldi...
Bu ses,bu ses CeyCey'in sesiydi; "hayırlı olsunnnn,ama kızarım bak bana niye haber vermediniz ?" diye bağırmıştı. Neyin haberini vermemişlerdi,ne oluyordu bu evde ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Mucizemiz
Short Story"Hiçbir sözcük kalmadı içimde dedim. Sözcüklere gerek yoktu çünkü. Ben onundum,o benim." ~Sanem Aydın ✨
