Mevkibe ve Hüma arar aramaz Can ve Sanem'i sorguya çekmişlerdi bile. İkisi de lafı gevelemişti,netice de onları kalpten götürmek istemezlerdi. Aradan yaklaşık bir saat geçmişti ve Sanem ve Can,Sanem'in testleri yapıldıktan sonra hastaneden çıkmışlardı. Arabada ikisi de sessizdi ama mutluluktan. Göz göze geldiklerinde istemsizce sırıtıyorlardı. Sessizlik hüküm sürerken,Can sessizliği bozacak ilk adımı attı ve "Acaba çocuğumuz kız mı erkek mi olacak?" dedi. Sanem şaşırmıştı,daha doğrusu ne diyeceğini bilmiyordu. Ama bir şey söylemesi gerekti sonuçta. "Bilmem ki,sence kız mı olsun erkek mi ?" dedi. Can sevinçten uçuyordu resmen. Sanem'den ilk ve son sevdasından bir çocuğu olacaktı. Bundan daha güzel bir şey olabilir miydi ki ?
Can anlatmaya başladı : "Bence bir tane kızımız olsun. Böyle sana benzeyen,içinde kaybolup,kendimi unuttuğum kahverengi gözleri,ısırabileceğim minik bir burnu,kıpkırmızı dudakları ve upuzun,dalgalı kıvırcık saçları olsun. Tıpkı senin gibi yani. Merhametli,şefkat dolu,anlayışlı ve beni çok seven bir Sanem daha olsun,çok mu şey istiyorum ?" İkisi de gülüyorlardı.
Can öyle güzel anlatmıştı ki,etkilenmemek mümkün değildi. Can,Sanem'in nasıl bir çocuk istediğini merak ediyordu ve dayanamayıp sordu : "Sence nasıl bir çocuğumuz olsun ?"
Sanem gittikçe heyecanlanıyordu.
Anlatmaya başladı "Bence,senin gibi bir oğlumuz olsun. Bir bakışıyla kalbimi yerinden oynatan,bir hareketiyle gözümü kendisinden ayıramadığım,bir dokunuşuyla ayaklarımın yerden kesildiği,beni senin kadar çok seven bir oğlumuz olsun."
Ortam gitgide romantikleşirken Can Sanem'e döndü ve "Sen olmasan,ben bir hiçim. Bunu unutma olur mu birtanem." deyip,dudağına bir buse kondurdu. Bütün yolculuk boyunca sohbet devam ederken,araba duraksadı.
Bir yere gelmişlerdi,Sanem'in bilmediği bir yere...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Mucizemiz
Short Story"Hiçbir sözcük kalmadı içimde dedim. Sözcüklere gerek yoktu çünkü. Ben onundum,o benim." ~Sanem Aydın ✨
