Sanem geldiği yerin neresi olduğunu bilmediğinden şaşkınlıkla etrafına bakıyordu.
O sırada Can gelip kapıyı açmıştı bile,Sanem arabadan inerken hala etrafa bakıyordu. Ama nafile bir şey,tanıdık bir şey görememişti. Derken gözüne bembeyaz bir çadır çarptı.
Bu çadırda neyin nesiydi şimdi ?
Can,Sanem'e hadi in der gibi bir akış atınca Sanem arabadan inip Can'ın ellerini tuttu ve şimdi birlikte yürüyorlardı,çadıra doğru.
Geldikleri yer ormanlık,yüksekte bir alandı.
Etrafta hiç kimse yoktu,iki aşık dışında.
Bembeyaz çadırın tülleri uçuşuyordu etrafta.
Mis gibi bir koku geliyordu. Burası resmen bir cennet gibiydi. Yaklaşık beş dakika sonra çadıra varabilmişlerdi. Sanem başını çadırdan içeri soktuğu anda şaşkınlıkla etrafa bakıyordu.
Burası nasıl bir yerdi. Her şey vardı burada.
Baştan sona her şey...
Can,çadırın içini tanıştıkları günden şimdiye kadar ki anılarla,Sanem'e gizlice yazdığı şiirlerle,çektikleri fotoğraflarla,hayalleriyle ve hatta bebeklik fotoğraflarıyla doluydu.
Sanem,sen bunları nasıl yaptın dercesine bir bakış atınca Can'a,Can "Sen hastanede uyurken yaptım." demişti.
Sanem, "İlaç almaya gideceğim derken,buraya gelmiştin değil mi ?" derken Can'a sarılmıştı Sanem.
Can kendisini dünyanın en huzurlu insanı olarak hissediyordu,aslında öyleydi.
Aşık olduğu kadının başı göğsündeyken,saçından bir tutam alıp öptü güzel kadını. Sanem,başını kaldırarak Can'a bakıyordu ve dilinden bu sözcükler dökülmüştü bile "Ben seni hakedecek ne yaptım bilmiyorum. Ama her ne yaptıysam,iyi ki yapmışım be. İyi ki bir çocuğumuz olacak. İyi ki sen çocuğumuzun babası benim ilk ve son aşkım olacaksın,iyi ki !"
Can her ne kadar gururuna yediremese de gözleri dolmuştu.
Sanem yanağına bir buse kondurup "Hadi ama Can Divit,bebişimiz seni de duygulanıyor itiraf et" demişti.
Can yanıt olarak "Siz benim bu dünyadaki en değerli varlığımsınız,sizsiz ben bir hiçim." deyip öpmüştü güzel kadını...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Mucizemiz
Short Story"Hiçbir sözcük kalmadı içimde dedim. Sözcüklere gerek yoktu çünkü. Ben onundum,o benim." ~Sanem Aydın ✨
