Betovering

Zed

‘…we hebben er twee gevonden…’
‘Nee, we weten niet of dat mogelijk is…’
Zed luisterde aandachtig naar de stemmen aan de andere kant van de deur. Normaal gesproken zou hij nooit de privacy schenken van zijn oom door af te luisteren.
Dit was nu eenmaal een uitzondering.
Zijn oom Daimon Rodriguez was Koning van het Rijk en heerste al generaties lang.
Ook was Daimon – net als hij – afkomstig uit Demons bloedlijn. De “slechte” kant van de familie. De oom met wie Daimon praatte: Antonio Rodriguez, kwam uit de “goede” kant van de familie. Hij was een afstammeling van Daemons bloedlijn.
Dat hun nu een gezellig gesprekje hadden was zeer onwaarschijnlijk, het moest dus erg belangrijk zijn, iets dat niet kon wachten. ‘Wat we wel weten is dat ze afkomstig zijn uit invloedrijke families…’
Er was een lange stilte.
‘Nee, ze zijn geadopteerd…we weten niet wie hun echte ouders zijn of waar ze vandaan komen…’
Over wie ging dit? Welke invloedrijke families? Voor Zed was het een raadsel.
‘We hebben met Zed gesproken’, Daimon was aan het woord. ‘Hij weet van zijn verplichtingen tegenover het Rijk af.’
Nee.
Hij wist precies welke kant dit op ging.
‘Hij zal naar de Academie worden gestuurd precies zoals er van hem verwacht word. Hij heeft geen keuze hierin.’ Dat kon Daimon niet maken, Zed had het er inderdaad met hem over gehad. Hij dacht dat ze het eens waren dat hij daar niets te zoeken had. ‘Mijn eigen zoon Ren heeft zich ook ingeschreven, al mijn zoons overigens. Niet dat ze het willen natuurlijk, ze begrijpen het belang erbij niet. Ren is anders, hij begrijpt de noodzaak ervan.’
Natuurlijk moest Antonio weer eens opscheppen over zijn geweldige zoon Ren.
Zed hoorde verhalen genoeg over zijn neef en zijn kennis, intelligentie en gigantische zelfbeheersing. Hij was verstandig en verantwoordelijk. Dingen die Zed niet was en nooit zou worden, hoewel het wel van hem verwacht werd. Hij was kroonprins, hij zou aanstaande Koning van het Rijk worden. Als… en nu kwam het: als hij Ren weg kon werken en hem kon verslaan in het gevecht om de troon. Maar hoe moeilijk kon dat zijn? Hij was de sterkste, krachtigste en meest gevreesde demon van het Rijk. Hij liet niets of niemand in zijn weg staan, hij zou persoonlijk met Ren afrekenen als dat nodig was. Hij moest en zou Koning worden.
Ondertussen was het wel erg stil geworden aan de andere kant van de deur. Het gesprek was blijkbaar voorbij, Zed besloot dat het tijd was om te gaan voordat hij betrapt zou worden. Niet dat het hem wat deed, hij wilde alleen in de gunst blijven staan bij Daimon. Misschien viel er dan nog wat te onderhandelen, tenminste dat hoopte hij.
‘Zed…’ De deuren gingen open.
Hij had te lang blijven staan.
‘…wat een verrassing.’ Zijn oom keek alsof het helemaal niet zo’n verrassing was dat hij daar nu stond. Ach ja, ze konden ook niet van hem verwachten dat hij niet nieuwsgierig werd als hij iets opving van hun gesprek. Ze deden ook wel heel geheimzinnig. Eens een demon altijd een demon, ook al was dat natuurlijk een zwak excuus en dat wist hij zelf ook.
‘Je hebt het dus waarschijnlijk al gehoord.’ Zei Daimon terwijl hij Zed scherp aankeek.
‘Kom verder, dan praten we er in mijn kantoor verder over.’ Hij hield de deur voor hem open, ook Antonio liep weer naar binnen. Misschien had hij ook nog iets tegen hem te zeggen.
‘Ik ga niet naar de Academie’, maakte Zed direct duidelijk. Hij ging niet naar zo’n achterlijke school voor van die uitslovers die dachten dat ze heel wat waren.
‘Je hebt geen keuze Zed.’ Zei Daimon zuchtend. ‘Als je niet gaat zal Ren automatisch Koning van het Rijk worden.’ Ging hij verder. Dat meende hij toch niet. Het was regelrechte chantage gewoon!
Dus als hij niet ging maakte hij geen kans meer om Koning te worden…
Dit was laag, heel laag.
‘Je begrijpt het dus?’ Het was niet echt een vraag. Hij hoorde aan Daimons toon dat hij geen commentaar meer wilde.
Dit gesprek was voorbij.
Hij knikte en wilde weglopen.
‘Ik zie je over een week Zed, bij de Selectie dagen.’ Met een ruk draaide hij zich om naar Antonio. ‘U gaat toch niet menen dat ik daar ook heen moet, ik moest toch verplicht naar de Academie? Waarom moet ik dan in godsnaam meedoen aan de Selectie dagen?’ Met een gemene grijns keek Antonio hem aan, hij deed dit gewoon om hem te irriteren. Dat wist hij honderd procent zeker, hij verwachtte niet anders.
‘Om alvast te wennen aan het leven op de Academie, net als alle anderen. Je moet heen speciale behandeling verwachten Zed, die zul je namelijk niet krijgen.’ En daarmee was ook Antonio uitgesproken.
Hij kon vertrekken, eindelijk.

-------------------------------------------

Zo, zie hier het eerste hoofdstuk vanuit Zed, ooit geschreven!!!! Ja-ja ik sta er zelf ook van te kijken, ik ben er hartstikke trots op :D 
Het was zo grappig en apart om te doen, ik heb complete verhalen geschreven waar Zed in voor kwam. Maar nooit, maar dan ook NOOIT heb ik vanuit hem geschreven. Super spannend dus! (voor mij in ieder geval) Ik ben daarom ook heel erg benieuwd naar wat jullie ervan vinden, plaats dus please please please een reactie!!! Xxx