Darling | Min Yoongi

darling, i pray for you to be good

--

2. Bölüm

Ara verme ihtiyacı hissettim. Çünkü onu hatırlamak biraz zorladı beni..

Herneyse..

Sonrasında bir şey olmadı. Ondan biraz sonra da ben inmiştim. Diğer ikisi inanın umrumda değildi. Sadece onu düşünüyordum.

Eve gittiğimde odama kapandım ve tüm günümü onu düşünerek ve şu müziği araştırarak geçirdim.

Yeni şarkı çıkarmış biriydi. Kimse kim olduğunu bilmiyordu. Suga'nın resmi yoktu. Albüm kapağı yazılıydı zaten.. Öyle çok büyük bir hayran kitlesi yoktu.

Hani şöyle kenarda köşede, el değmemiş saklı şarkılar, saklı sanatçılar olur ya, öyle herkes bilmez. Sadece sana özelmiş gibi hissettirir.

Onlardandı Suga da ve bu beni iyice cezbetmişti. Fan Club adı henüz yoktu. Bir twitter hesabı vardı ve fanlarına sesleneceği zaman kızlar için hayatım, sevgilim tarzı şeyler kullandığına şahit olmuştum. Bunun yanında gerçek adını bile bilmiyordum.

Suga'nın yanı sıra bir de o vardı. Aklımı işgal eden.

Mucize gibi gelmişti ilk anda ama sonradan çıkmıştı acısı.

Nasıl görünüyordum o zaman? Uzun bir süre bakışmıştım. Kıyafetim nasıldı? Güzel miydim? Çirkin miydim? Ugh.. Benim hakkımda diğerlerinin dedikleri her şeyi duymuştu..

Utanmıştım ondan geceye doğru. Hatta saklanacak delik arama çabasına bile girmiştim.

En son darbe ise saat 12 sıralarında gelmişti. Yarın okula gidecektim.

Şuan nasıl gergin olduğumu yazarken hatırlayabiliyorum. Banyoya koşup beni güzel yapacağına inandığım masekeleri uygulamam, odama geri dönüp yarın giyeceklerimi ayarlamam..

O kadar gergindim ki.

Bende dalga geçecek hiçbir kusur bulamasınlar diye her şeyin mükemmel olması için çabalıyordum.

Bilmiyorum, o geceyi nasıl geçirdim ama sabah 4 de hazırlanmak için kalmıştım. Okul 8 de başlıyordu ama ben aşırı erken kalkmıştım. Kusursuz görünmek için çok zamana ihtiyacım olacaktı.

Korkudan ellerim titrekten tamı tamına 2 saat makyajla uğraştım. Okula gidiyordum, disipline gitmek istemezdim ama hakaret yemek de istememiş, ortayı tutturmak için 2 saat harcamıştım.

Evden sonunda çıkabildiğimde ve otobüse bindiğimde inanın gözlerim onu arıyordu. Dün indiği yerde binecek diye o durağa kadar nefesimi tutmuştum, ama hayır. Binmemişti.

O durağın ardındansa diğer sorunumla yüzleşmek zorunda kalarak kulaklarımı kapattım.

Elbette o şarkıyı dinliyordum. Sakinleştiriyordu beni.

Bunun sonrasınada detaya inmeyeceğim çünkü canım yanıyor. Kendime daha fazla üzülmek istemiyorum. Sonuçta bu günlüğü onu hatırlamak için yazıyorum. Diğerlerini değil..

İlk gün.

Tam anlamıyla cehennemdi.

Onlarla karşılaştığımda, aynı okulda olduğumuzu öğrendiklerinden sonra yüzlerinde oluşan korkutucu gülümseme..