YETİMHANEDEKİ SUSKUN

6. BÖLÜM

Uzun bir ara oldu biliyorum. Ama vote veya yorum bekledim. Bir ara silmeyi bile düşündüm. Ama sonra vaz geçtim.

Belki vote ve yorumlar gelmez ise silebilirim. Size bağlı. Yazmayı isterim.

10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 veee zil çaldı.
Evet işsiz gibi saydım bütün ders boyu. Ne yapabilirim canım sıkıldı.

"Gizem kantine gidelim mi ?" dedi Aslı başımı sallayıp kalktım. Ama birden kalkınca başım döndü. Bu yüzden geri oturdum.

"Gizem iyi misin?" diye sordular hemen. "Sorun yok." deyip kalktım ve ilerlemeye başladım. Ama bu seferde söylenmeye başladılar.

"Hayır niye kahvaltı var. Yememiz için. Niye yemezssin ki. " off bide bunları çekicez ya.

Sanki her yemeyen bayılıyor. Cemreyi görünce bi sinirlerim gerildi. Kızın görüntüsü bile gıcık ya. Gıcık gıcık sırıtıp gitti.

Kantine gidince bana tost aldılar ve zorla yedirmeye çalışyılar ama yemedim. Yiyemiyorum ben napiyim.

Off iyice halsizleştiğimi hissetmeye başladım. Kesin hasta olucamdırda o yüzdendir.

"Gizem hiç iyi gözükmüyorsun." dedi Cenk.

"Bakın ben iyiyim. Sadece kendimi halsiz hissediyorum."
Sonunda inanabilmişe benziyorlar.

----------------------------

Okul sonunda bitti. Ve bende babamın yanına gitmeyi planlıyorum.

Bahçe kapısından çıkarken
"İşim var benim. Peşimden gelmeye kalkmayın."

"Nere...." Kerem'in sözünü kesip

"Birkaç saate gelirim. Merak etmeyin." onaylayıp yetimhaneye ilerlemeye başladılar. Bende mezarlığa.

Acaba neden öldü babam. Birisi yüzünden mi öldü? Yoksa kalp krizi geçiripte mi öldü? Yada bir rahatsızlığı vardı. Ama bilmiyorum işte.

Araştırdıklarımda anneme dair hiç bir şey bulamadım. Acaba ona ne oldu? İçimden bir ses annemin yaşadığını söylüyor.

Bunları düşünürken babamın yanına gelmişim.

"Ben geldim baba. Belkide sevmediğin kızın. Belkide canından çok sevdiğin... Hergün soruyorum kendime. Neden yetimhanede büyüdüm? Neden öldün? Ama tek cevabım. Hiç bir şey bilmediğim oluyor.

İnsanlar çok acımasız baba. Buna sende dahilsin. Annemde. Herkes beni bırakıyor. O lanet üvey ailemde. " izleme hissiyle etrafa bakındım. Kesin bizimkilerdir.
Ama kimse yok.

Boş verip " Görüşürüz baba. Yine gelicem ama bu sefer bir şeyler bulmuş bir şekilde. Mesela annemi. Annemi bulupta gelicem.
Götüşürüz babam"

Yolda gelirken aldığım çiçekleri mezarın üstüne bırakıp yetimhaneye ilerlemeye başladım.

Haytıma kimseyi almamayı planlarken Aslıyla tanıştım ve kız kardeşim oldu. Seneler sonra da Aslıdan başka olmuycak derken
Kerem ve Cenk girdi hayatıma.

Onlara gerçekten alıştım ve onlar bir gün giderlerse ben gerçekten biterim.

Kerem benim abim gibi. Ve iyikide öyle.Aslı zaten kardeşim.
Cenk... Cenki bilmiyorum.

Kardeşim gibi değil. Ama öyle bir sevmek söz konusu değil. Bilemiyorum yani.

Yetimhaneye varınca halsizliğim arttı.  Odama geçip yatmak istiyorum ama biraz daha yemezsem ölücem galiba.

Yemekheneye girip - şu anda yemek saati- hemen yemeğimi aldım. Bir tek çorba aldım canım istemiyor.

Etrafa kısaca bakınca Aslıları hemen gördüm. Bir şey tartışıyorlardı. Acaba ne oldu.

Yanlarına gidip oturdum. Ne olduğunu sormuycam yakında çıkar kokusu.

"Nerde kaldın ya merak ettik." dedi hemen Kerem.

"Gedim işte." deyip sustum onlarda konuşmadılar zaten bir daha. Çorbamı bitirip onları bekledim.

Kendimi her han bayılabilecek gibi hissediyorum. Yemeklerini bitirince kalktık ve odamıza ilerlemeye başladık.

Ama bir sorun var. Gözüm kararıyor. "Gizem iyi misin?"

Başımı iki yana salladım. Etraf kararmaya başlayıp sesler azalmaya başlarken son duyduklarım ve hatırladıklarım Aslının ismimi bağırması ve güçlü kollar tarafından tutulmamdı.

-----------------------

Keremlerin yanımda konuşmalarıyla  uyandım."Ne zaman geliyormuş" dedi Kerem

Aslı " Belli bir tarih vermedi."

Bunlar kesin bir işler çeviriyor"Kim geliyormuş?" dedim uyandığımı belli ederek.

"Buraya başka bir yetimhaneden yeni birisi gelicekmiş. Onu
konuşuyorduk." dedi Aslı. Sonrada

"Bide bir şeyim yok diyorsun. Ateşin çıkmış 39a kadar. Sonra birde bayılıyorsun ama yine iyiyim diyeceksin şimdi....

" Aslı sakin ol. Ne diyim. Kötüyüm desem kaldırmıycaksın yerimden."

Aslı beni onaylamaz bir şekilde baktıktan donra geri yatırdı ve anlıma ıslak bez koydu.

İyiki varlar. İyiki hayatımın içinleder.

Yabancı bir kişiden devam

Gizem. Gizem çok güçlü bir kız. Ben onu ruhsal olarak bitirmeye çalıştıkça o daha da güçlendi.

Ona narin kızlardan olmadı hiç bir zaman. Ama bu sefer öyle bir şey yapıcam ki bu sefer tamamen biticek.

Bunları neden mi yapıyorum. O benim hayatımı mahvetti. Bende onun hahatını mahvedicem.

En mutlu olduğu anda karşısına çıkıp intikamımı alıcam.

Gizem şu anda beni tanımıyor olabilir. Ama çok yakında tanıyıcayacak. Hem de çok yakından tanıyacak.

Biraz kısa oldu ama neyse. O küçük yıldıza dokunmayı ve fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın.