The One I Love [COMPLETED]

Chapter 34

(Rain's Point Of View..)

Nandito na kami ngayon sa hospital kung nasaan naka-confine si Jett.. Nakita ko si Jennifer dun at yung mga kaibigan namin.

"Rain!" They shouted and hugged me. Well except Jennifer..

"Naalala ko na kayo.." I said and hugged them back. Tinaasan ko ng kilay si Jennifer at siya naman ang niyakap ko.

"Especially you.." I said. Napangiti naman siya.

Alam na ni Dad and Mom na nandito ako sa Pilipinas.

Pumasok ako ng ICU at nakita si Jett dun. Agad along lumapit sakanya.

"Jett.. nandito na ko.. gising na.." I said and Cried.

Biglang tumunog ang phone ko kaya tinignan ko kung sino ito. Emathia Jencess Forte.

Kapatid siya ni Jett. 

"Yes?"

"Rain! How's Jett? Ano na yung result?"

"He's okay I guess.. kakauwi ko lang Ate eh.. Malalaman namin mamaya.."

"Oh OK.." she said and hung up.

Lumabas muna ako at pinuntahan ang doctor ni Jett.

"Come In.." the doctor said and I opened the door of his office.

"Rain.. you're okay, thank God!" He said and smiled.

"Yes.. Doc. Ano sakit ni Jett?" I asked him. Umupo naman siya sa upun niya at matiim akong tinignan.

"Gaya ng sakit mo Rain.." What?! No! Kailan pa? Fudge!

"What?! Kailan pa siya nagkasakit?!"

"May sakit na siya dati pa. Asthma katulad mo.. ininda niya yun kaya lumala, so ang kinalabasan ay nagkaroon siya ng kagaya sa sakit mo bago ka nagka amnesia, Rain.." He stopped for a second a continued.

"Ang kasama niya sa pagpunta dito ay ang kapatid niya na si Emathia. Pati magulang nila, di alam ang sakit ni Jett. He preferred hiding it.. pumupunta siya dito pag check-up niya.." So matagal na ang sakit ni Jett?! Damn! Why did he hid it?!

Tumango na lang ako at lumabas ng office niya. Pumunta ako ng park, malapit sa hospital. It's the park we used to bond with and the Park where we broke up..

Umupo ako sa swing..

~Flashback~

Nandito kami ngayon sa Park ni Jett. Umupo ako sa swing at tinulak niya naman ito. Kakatapos lang kasi nang check-up ko.

"Rain.. grabe noh? Grabe na yang sakit mo.." He said at kinuha yung gitara. He played my favorite song.

I smiled at him after he sang.

Tumingala siya sa langit at biglang nagsalita.

"Rain.." He called while staring at the sky. Oh it's about to Rain..

"Yes?"

"What If May sakit ako? At wala akong balak sabihin sainyo? What would you feel?" Kasabay ng pagsabi niya nun ay umulan na.

Di kami sumilong at dinama ang ulan..

"What would I feel? Edi magiging malungkot ako.. and at the same time magagalit rin kasi tinago mo ang sakit mo.." Naramdaman kong bigla niya akong niyakap so I hugged him back.

"Sorry.." He said. Tinaasan ko siya ng kilay. Sorry? For what?

"Why? Totoo ba na may sakit ka?" I asked. Umiling siya at hinigpitan ang pagkakayakap saakin.

"Syempre wala.. laking gulay to eh.." we both laugh for what he said..

~End of Flashback~

Napaluha na lang ako. So may sakit ka nga talaga Jett.. tumingin ako sa langit at pinagmasdan ito ng mabuti.

"Rain.."

Napatingin ako sa tumawag saakin.. Clyde?

"Clyde? Anong ginagawa mo dito?" I asked.

"Wala lang.." bigla niya kong niyakap at bumuhos ang ulan..

Ring!! Ring!!

Sinagot ko ang tumawag.

"Yes Kellie?"

"Gising na si Jett!" I ended the call and ran to the hospital. Agad akong pumasok at nakita si Jett. Gising na siya!

"Jett!" I hugged him.

"Who are you?" Jett asked..

"Ha? Ako toh! Si Ulan!"

"What?! Who the hell is Ulan?! And who the hell are you?!" He shouted at me and at my friends..

"He can't remember anything neither anyone." Nanlumo ako sa sinabi ng Doctor and my tears began to fall..

"Who are you?" Jett again asked..

My dream came true...

----

End of Chapter 34

------

VOTE AND COMMENT💜