The One I Love [COMPLETED]

Chapter 41

(Jett's Point Of View..)

"Pare gising!" napabalikwas agad ako at napahinga ng malalim.

"okay ka lang dre?" tumango na lang ako at kumuha ng kape.

"ngayon ang opertion ni Rain.." said Kellie.

Nandito na si Eugene sa hospital at ang mga magulang ni Rain.

Ewan ko ba... bat ba parati kaming nasasaktan?

Si author naman kasi eh!

(oh? ano saakin?)

Ikaw kasi eh! tapusin mo na kasi tong story! para may happy endimg na kami!

(malapit nang matapos.. sacrifice ka muna diyan HAHAHA)

Talaga? gagaling ba si Rain?

(well.. That's for me to know and for you to find out *wink*)

Hmmm ok.. Pero kailan matatapos?

(soon)

Hayss.. Kailan kaya gagaling si Rain?

(depende saakin kung gagaling ba siya o hindi *wink*)

Tumahimik ka nga diyan author! di naman kita kausap eh! Shut up ka lang diyan..

(sorry naman)

Pumasok muna ako ng ICU bago ipadala si Rain sa operation room mamaya.

Umupo ako sa upuan malapit sakanya.

"Rain.. Wag kang susuko okay? kailangan mong lumaban.. Alam kong pagod ka na.. Pero alam kong kakayanin mo to. Ikaw pa, ang tapang mo kaya.."

"Alam kong kaya mo to. Pakatatag ka sa operation okay? kailangan mong lumaban.. Wag kang susuko kahit pagod ka na.."  hinaplos ko ang pisngi niya at hinalikan ito.

"magpakatatag ka mamaya please.."

Author pwede magtanong?

(bakit?)

Gagaling ba siya?

(depende sa IMAGINATION KO hihi)

Ok...

Di kalaunan may pumasok na mga nurse para dalhin na si Rain sa Operating Room..

Alam kong kakayanin niya ito..

May tiwala ako kay GOD.

"She'll be okay." said Clyde.

"pare... pasensya na ah.. kung lahat inagaw ko sayo.. Pasensya.." he smiled and again tap my shoulder.

"ano ka ba. Wala na yun. Past is past and past will always be a past kaya kalimutan na nga yun pare.." I smiled at him..

Kumuha muna ako ng kape at naghintay sa labas ng Operating Room.
mahigit 2 oras na ang nakakalipas di pa rin tapos ang operation.

halos di nga ako kumain eh.

"kumain ka muna Jett.. ayaw namin pati ikaw magka sakit uli.." napatingin ako kay Tim at kinuha ang dala niaang pagkain.

"Salamat.." umupo siya sa tabi ko at ako naman kumain na.

"hindi ka namin sinisisi okay? wala kaming sinisisi sa nangyari kay Rain.. Wag mo sanang isipin na sinisisi ka namin.." napatangin ako sakanya at ngumiti.

"mabuti naman at ganun hehe.." sabi ko.

"alam mo ba nung nasa America kami... Kahit hindi ka nun maalala ni Rain.. Ang lakas pa rin ng impact mo sakanya.. Grabe pala ang nagagawa ng love noh? nakakabaliw.." He's right.

"sobra.."

Biglang lumabas ang doctor. Agad ko naman siyang nilapitan.

God please.. Sana nakaligtas si Rain..

"Successful ang naging operation.. Naging matatag siya and I salute her for being strong even though masyado nang mahina ang katawan niya. Okay na siya.." para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan ko ng marinig ko ang sabi ng doctor...

"Talaga Doc?! Okay na siya?! thank god!" grabe ang saya na nararamdaman ko ngayon.

Thank God!

"She still need some rest.. If you will excuse me, I still have patients to check.." ani doc saka umalis.

Thank you!!

Finally, we can live happy now...

---

End Of Chapter 41

----

VOTE AND COMMENT👽