MY POSSESSIVE PROFESSOR IS MY HUSBAND || °O N G O I N G° ||

CHAPTER 17

Chapter Seventeen: Flashback

Cassy Pov

Alam kong sino ang kasama ni Celine. Masakit pero hindi ko napigilang sigawan si Celine. Naaawa ako pero hindi ko talaga macontrol ang nararamdaman ko!

Napaiyak ko ng maalala ko ang pagsasama namin ni Gray. Ang masayang araw na nakapiling ko pa siya. Kaya nga ang hirap mag move on ang hirap kalimutan ang isang tao na minahal mo ng sobra.

FLASHBACK...

Dalawang buwan na naging secreto ang pagiibigan namin ni Sir Gray. Pati mga magulang namin ni Celine walang nakaka alam.

Buhay pa ang mga magulang namin ng mga araw na iyan. High school pa si Celine ng maging kami ni sir Gray.

"Ahm.Gray. Natatakot." Mahina kong sambit sa kanya na naghawakan ang aming mga kamay. Oh God I love this man

"Cassy dont say that.. Papakasalan pa kita.. Magkaanak pa tayo.. And please fight for us.!" naiyak ako sa sinasabi ni sir gray..

Niyakap ko siya ng mahigpit.. Sorry sir. Iiwan kita! Iiwan kita ayaw kong mahirapan ka ng dahil sakin sorry.. Im so sorry.. I love you.

Paguwi ko sa amin. Napansin kong nasa sala silang lahat. Ngumonot ang mga noo ko ng napaiyak si mama. Anong nangyari..

Magmano na sana ako kay papa ng matanggap ko ang malakas na sampal galing sa kanya.

"Sino ang lalakang iyan?" - papa

"Pa.. Wala ako-"hindi na putol ang sasabihin ko ng sumigaw si papa. Sobrang iyak na ni mama.

"Ang professor mo?? Ha cassy? Alam mo bang masamang makipagrelasyon sa guro.. Alam mo yan diba?" napaiyak na ako ng sobra ng makita si mama na umiyak narin.

"Celine pumasok ka muna sa kwarto" utos ni mama kay celine at sumunod din sya.

"Pa.. Ma.. Hindi ko alam kong bakit pero ang alam ko mahal ko po siya ma. Pa.." napaiyak ng sobra si mama at papa.

"CASSY NAMAN!!!" ng pagsigaw ni Papa sakin nabigla kami ni mama ng biglang ninataki si papa..

Namatay si papa dahil sakin.. Dahil sa kagagohan kong nainlove sa isa kong professor.. Sorry Gray.. Iiwan na talaga kita. Sorry. 

"Anak.. Cassy.. Wag ka monang mag aral ha.. At bntayan mo muna si Celine. Alagaan mo. Siya... Aalis ako anak." napaiyak ako sa sinasabi ni mama. Tatanggapin ko ang maging kapalaran ng buhay ko.. Aalagaan ko si Celine..

Umalis si mama. Sa ibang bansa.. At hindi na sya bumalik pa handa akong aalagaan ang kapatid ko.

"Gray.." humarap si Gray sakin na makipagkita ako sa kanya.

"Cassy. Where have you been..? Ilang araw kanang nawala.. Na miss-" hindi natuloy ang sasabihin niya ng lumayo ako.

"Tigil na natin to. Gray.."

"What? Bawiin mong sinasabi mo Cassy.." nagulat siya sa sinasabi ko.

"Wala nang maging maganda ang pagdudulot nito gray... Nasira ang pamilya ko dahil sa peste relasyon na to.!" oo nasira.. Pati pagaaral ko.

"Cassy. Diba magpapakasal pa tayo magkaanak pa tay-"

"Gray naman!!!.. Intidihan mo naman ang sitwasyon ko pati pag aaral ko na wala lahat dahil sayo.! DAHIL SA RELASYON NA ITO!" Umiyak na talga ako sabay sa pagbagsak na malakas na ulan.

"Cassy Mahal kita"

"HINDI KITA MAHAL.. KAHIT KAILANG HINDI KITA MAHAL.." Ang salita nyan ang wawasak sa puso ko.. Ang sakit.. Nagsisinungaling ako.. Ang totoo mahal ko siya..

"Kaya wala na tayo dapat pagusapan.. Kalimutan na natin ang nangyari sating dalawa..!! WALA NA TAYO.! WALA NA!!" SABAY KO SA PAGTALIKOD SA KANYA. AT PATULOY AKO UMIIYAK.. im sorry gray.. Ginawa koto.. Para sa kapatid ko.. At dahil MAHAL KITA.. IM SORRY..

END OF FLASHBACK..

Dito ko namalayan na niyakap na pala ako ng kapatid ko..

"Im sorry ate" niyakap ko din sya pabalik.. Mahal na mahal ko ang kapatid ko kaya ayaw kong magyari sa kanya ang nangyari sakin noon.