MY POSSESSIVE PROFESSOR IS MY HUSBAND || °O N G O I N G° ||

CHAPTER 30 I

Chapter 30: Sorry

This chapter has 3parts.

Gray pov

Nasa kwarto ako ngayon nag laloptop. Hindi ko na pinuntahan sa bahay si Celine. Nag leave nalang ako ng message sa kanya.

[Hey..baby.. Im sorry for what I did huh!!? Dont be mad at me okay.. I love you :-* ]

Nilapag ko ang cellphone ko sa table. Hindi ako makapaniwala na kapatid si Cassy at Celine. Wala na akong nararamdaman man kay Cassy.. Matagal nang nawala iyon..

About sa sinasabi ng babaeng yun kanina. Hindi man lang siya bumanggit na may anak pala siya. Hindi rin naman kasi ako sumabay sa kanila pag magdinner sila.. 

Ayaw na ayaw ko talaga ang pamilyang to!.

Nagdududa parin ako, sa babaeng iyon. Impossible kayang anak niya si Cassy at Celine.. ahh..! Isa nanaman ba tong hadlang sa buhay namin ni Celine? Fuck!
Naawa lang naman ako kay Cassy kaya ko nagawa iyon sorry mga readers..

A/N: Ikaw kasi eh..

Sinasabunotan ko ang sarili ko sa inis at pagdududa. Ahh.! I hate this life! Hanggang ngayon galit parin ako kay gerry.. Susubukan lang nyang kunin ang akin.. Mapapatay ko siya!

Humiga nalang ako sa malambot kong kama dahil wala man lang akong natanggap kahit isang reply galing kay Celine! Fuck it!

Celine Pov

Umuwi ako ng bahay para makapaghinga. Nandon naman si manang para bantayin si Ate. Tetext nalang daw siya sakin pag gising na si ate.

Natanggap ko ang text galing kay Sir.. Inignore ko iyon. Ewan ko kung bakit.. Galit pa siguro ako ano..? Pero mahal ko siya.. Hindi mawawala iyon kahit bumagyo at lumindol pa. No matter what happened Im still loving him so much.. :-*
walang magpapapigilan don.

Ilang minuto akong naghintay ng text. Nang biglang nag text si manang..

"Celine na gising na si Ate Cassy mo.!" napagulat ako at natuwa sa balita ni Manang.

Agad na akong nagbihis ng jogging pants at jacket hood. At kinuha ko rin ang pera para pambayad sa hospital.

Nagpahawak ko sa door knob at binuksan ko ito. Nakita ko ang hindi dapat makita ni ate ngayon. Si Mama?..

"Po?" napagulat ako ng pumunta siya rito. Bakit ngayong gabi pa? Aswang ba siya? 

"Anak Celine.. Pumunta ako rito para kausapin ang ate mo? Nandiyan ba siya?" nangingiyak nitong salita anong sasabihin ko?

"A-ah-ahh. Ehh.. Kasi.." napakamot ako sa ulo ko. Sasabihi. Ko nalang siya may karapatan naman siyang malaman dahil anak niya kami.

"Nasaan siya anak?" Huminga ako ng malalim saka nagsalita. 

"Si At-" naputol ang sasabihin ko ng tumawag si manang..

"Manang?" sagot ko.

"Celine asan kana? Hinanap kana ng kapatid mo dito sa hospital?!" nagulat ako dahil narinig ni mama.. Binaba ko nalang iyon..

"Nasa hospital ang ate mo?" nanginginig na ako. At baka magkagulo nanaman ba?

"Ma wag ho kayo magpakita kay ate" pagmamakaawa ko. Dahil magkagulo na naman ito.

"Hindi anak.. Puntahan natin ang ate mo. Gusto ko siyang makita.." pumikit ako.. Damn.. Magkagulo nanamn ba ito.. Magmakita ka ni ate ma.. Siguradong matindi ang galit niya sa iyo

"Ma.. Naman.." pagsaway ko sa kanya ayaw kong mastress si ate lalo nat kagising lang niya.

"May karapatan akong pumunta! At may karapatan akong alagaan kapatid mo. Dahil Anak ko kayo at galing kayo sakin." natahimik nalang ako sa sinasabi ni mama.

Sumunod ako sa kanya at sumakay kami ng taxi.

Habang nasa taxi kami papuntang hospital. Its already 8:25pm medyo inantok ako dahil traffic ngayon.. Hindi ko na malayan na humilig na pala ako sa balikat ni mama..

"Matulog ka muna anak. Sana mapatawad moako sa pagkakawalang hiya kong ina sa inyo ng ate mo.." tumango ako at lihim kong pinunasan ang luha na pumatak sa mata ko..

how I miss my mama.. Ilang taon kong hindi nakapiling si mama. Ilang taon kong paulit ulit na binanggait ang pangaln ni mama. Gusto ko kasing kompleto kami na kahit wala na si papa.

"Anak.. Im sorry" tumango ako at pinikit ko ang mga mata ko.